Μαρία Ηλιοπούλου: «Με γεμίζει η εικόνα του παιδιού που γίνεται καλά» – Η Διευθύντρια της Παιδιατρικής Κλινικής του Καραμανδανείου στην «Π»
Εδωσα μεγάλο αγώνα για να ιδρυθεί και να λειτουργήσει το Ιατρείο Παιδιατρικής Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Διαβήτη. Πέρασα από πολλούς σκοπέλους, αλλά τα καταφέραμε
Αμφιβολίες για τον δρόμο που θα ακολουθούσε επαγγελματικά δεν είχε ποτέ: Παιδιατρική. Τα λατρεύει τα παιδιά, άλλωστε, και «γεμίζει» κάθε φορά που τα βλέπει να γίνονται καλά. Υπεύθυνη Διευθύντρια της Παιδιατρικής Κλινικής του Καραμανδανείου Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πατρών, σήμερα, η Μαρία Ηλιοπούλου ξεφυλλίζει με την «Π» σελίδες του άλμπουμ της ζωής της.
-Εντονότερες αναμνήσεις από τα παιδικά σας χρόνια;
Μεγάλωσα σε μια μεσοαστική οικογένεια στην Αθήνα, την οποία θα χαρακτήριζα ως «παιδοκεντρική», καθώς ως μοναχοπαίδι με μητέρα που δεν εργαζόταν, απολάμβανα όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας οικογένειας. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορφα με αρκετό διάβασμα. Αυτά όμως που πάντα θα αναπολώ είναι τα ανέμελα καλοκαίρια στον Πλάτανο Κραθίδος.
-Ηταν η Ιατρική το μεγάλο σας όνειρο; Και η επιλογή σας να ειδικευθείτε στην Παιδιατρική;
Η Ιατρική αλλά κυρίως η Παιδιατρική ήταν πάντα το μεγάλο μου όνειρο. Από μικρή θυμάμαι ήθελα να γίνω παιδίατρος, οπότε δεν είχα ποτέ κάποιο δίλημμα στη μετέπειτα πορεία μου στην Ιατρική. Λατρεύω τα παιδιά τα οποία δεν ξέρουν να υποδύονται, είναι πάντα καλοπροαίρετα και η χαρά που σου δίνουν όταν γίνονται καλά και ξαναβλέπεις το χαμόγελο και τα εκφραστικά ματάκια τους είναι ανεκτίμητη.
-Εκπαιδευτήκατε στην Παιδιατρική Ενδοκρινολογία στην Παιδοενδοκρινολογική κλινική του MGH for children στη Βοστώνη USA. Πώς ήταν η εμπειρία;
Ηταν μια εξαιρετική εμπειρία την οποία συχνά αναπολώ. Μιλάμε για τη Μέκκα της Ιατρικής, γνώρισα και διδάχτηκα από καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Harvard, είδα και θαύμασα και ομολογώ ζήλεψα το σύστημά τους, αλλά από την άλλη αντιλήφθηκα ότι το επίπεδο της παρεχόμενης Ιατρικής στην Ελλάδα από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού είναι εξαιρετικό. Το 2013 που ήμουν εκεί, είχα εντυπωσιαστεί γιατί οι ασθενείς δεν έφερναν μαζί τους καμιά εξέταση και φεύγοντας από το Ιατρείο δεν έπαιρναν κάποια συνταγή. Ολα γίνονταν μέσω υπολογιστή, κάτι που άρχισε να υπάρχει στο δικό μας σύστημα με την άυλη συνταγογράφηση μόνο τα τελευταία μετα-COVID χρόνια με δειλά ακόμη βήματα.
-Καραμανδάνειο Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Πατρών. Από το 2007 ως Επιμελήτρια Α’ με εξειδίκευση στην Παιδιατρική Ενδοκρινολογία και Υπεύθυνη του Ιατρείου Παιδιατρικής Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Διαβήτη έως σήμερα, πώς θα περιγράφατε την πορεία;
Οφείλω να πω ότι έδωσα μεγάλο αγώνα για να ιδρυθεί και να λειτουργήσει το Ιατρείο Παιδιατρικής Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Διαβήτη. Πέρασα από πολλούς σκοπέλους, αλλά καταφέραμε τελικά να λειτουργήσει έστω και υποστελεχωμένο από το 2010 ως σήμερα ανελλιπώς. Εχουν εξεταστεί και παρακολουθούνται περίπου 3.000 βρέφη, παιδιά και έφηβοι (150 περίπου με Σακχαρώδη Διαβήτη) κατά μέσο όρο 1500 παιδιά/χρόνο, παρακάμπτοντας όλες τις δυσκολίες λειτουργίας.
-Τα τελευταία σχεδόν τέσσερα χρόνια είστε η Υπεύθυνη Διευθύντρια της Παιδιατρικής Κλινικής του Καραμανδανείου Γενικού Νοσοκομειου Παίδων Πατρών. Ποιες οι προκλήσεις και ποιοι οι στόχοι;
Ομολογώ ότι η θέση της Διευθύντριας της Παιδιατρικής κλινικής είναι εξαιρετικά τιμητική και δείγμα αναγνώρισης, αλλά από την άλλη η ευθύνη της είναι τεράστια και αύξησε κατά πολύ τις ώρες εργασίας μου φέρνοντάς με πολλές φορές μπροστά σε δύσκολες αποφάσεις. Ο στόχος είναι κυρίως το παιδί και πώς να το κάνουμε καλά, προσπαθώντας να είμαστε πάντα δίπλα του. Και όπως συχνά λέω, εμείς στο Καραμανδάνειο με τις όποιες ελλείψεις μας σε Ιατρικό Προσωπικό δεν μπορούμε να προσφέρουμε στους μικρούς ασθενείς πρωτοποριακές θεραπείες όπως μεγάλα Ιατρικά Κέντρα Αναφοράς του εξωτερικού.
Μπορούμε όμως να είμαστε πιο ανθρώπινοι, πιο ευέλικτοι και να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες των άρρωστων παιδιών και των οικογενειών τους. Από την άλλη μπορούμε να συνεργαζόμαστε στενά με την πρωτοβάθμια Παιδιατρική φροντίδα (Παιδιάτρους), ώστε οι μικροί ασθενείς και οι οικογένειές τους να νιώθουν περισσότερη ασφάλεια και να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα τους με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο για το παιδί και όλη την οικογένεια.
-Τι αγαπάτε στη δουλειά σας και πού «στριμώχνεστε» ψυχολογικά;
Οπως σας ανέφερα, αγαπάω πολύ τα παιδιά και συμπάσχω με αυτά και τους γονείς τους, προσπαθώντας πάντα να βρω την καλύτερη λύση, ώστε και το παιδί να γίνει καλά αλλά και να ταλαιπωρηθεί λιγότερο, αυτό και η οικογένειά του. Η εικόνα ενός άρρωστου παιδιού που σου ζητάει βοήθεια και μετά τη δική σου παρέμβαση το βλέπεις μπροστά στα μάτια σου να βελτιώνεται και στο τέλος να γίνεται καλά με γεμίζει και μου προσφέρει έντονα συναισθήματα και ικανοποίηση. Κάτι που το ζω πολύ συχνά π.χ. παιδιά με πρωτοδιαγνωσμένο Σακχαρώδη Διαβήτη.
Από την άλλη υπάρχουν και ασθένειες που δεν αντιμετωπίζονται, ευτυχώς όχι πολύ συχνά σε παιδιά, όπου τότε βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση. Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα ιδίως για μια παιδίατρο που είναι και η ίδια μάνα. Μεγάλη δοκιμασία τόσο για μένα όσο και για τους συναδέλφους μου ήταν η πρόσφατη περιπέτειά μας στις δικαστικές αίθουσες της Αθήνας για γνωστή υπόθεση ενός μικρού παιδιού που έχασε, χωρίς ιατρικό λόγο, τη ζωή του.
-«Βουνό» οι επαγγελματικές σας υποχρεώσεις. Με τον συνδυασμό τους με τις οικογενειακές και τις ισορροπίες πώς τα πάτε;
Αυτή την ερώτηση κανονικά θα έπρεπε να την απαντήσει κυρίως η κόρη μου, η οποία οφείλω να σας πω ότι δεν θέλει να ακούει για το ιατρικό επάγγελμα για το μέλλον της, έχοντας ζήσει στις μικρότερες ηλικίες αρκετές ώρες ή και μέρες μακριά μου. Οπως και οι άλλες εργαζόμενες μητέρες, νιώθω συχνά ότι δεν είμαι τόσο «καλή» όσο θα ήθελα, κάτι που με γεμίζει με ενοχές. Θα ήθελα λοιπόν να ευχαριστήσω και το παιδί μου αλλά κυρίως τον σύζυγό μου που όντας και ο ίδιος στον ίδιο χώρο με στηρίζει και με βοηθά, για την αμέριστη συμπαράσταση και κατανόησή τους.
-Στις δυσκολίες, ποια τα ισχυρά σας όπλα;
Είναι γεγονός ότι είμαι πεισματάρα και όσα περισσότερα εμπόδια μου βάζεις τόσο περισσότερο προσπαθώ να τα υπερνικήσω. Οπλο όμως πολύ σημαντικό είναι το σπίτι μου, η αγάπη που πήρα από παιδί και συνεχίζω να παίρνω και στη δική μου οικογένεια και οι αξίες που πήρα από τους γονείς μου, τους οποίους και θα τους ευχαριστώ για πάντα, ελπίζοντας να μπορέσω να τις μεταλαμπαδεύσω και εγώ με τη σειρά μου τόσο στο παιδί μου, όσο και στη νέα γενιά με την οποία συναναστρέφομαι καθημερινά.
-Ονειρεύεστε…
Ονειρεύομαι ένα κόσμο δίκαιο, όπου ο καθένας θα σέβεται τον άλλον, θα ξέρει ότι τα δικαιώματά του σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του διπλανού του. Ονειρεύομαι ένα κόσμο με ενσυναίσθηση, αξίες και αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η δική μου γενιά δεν τα πολυκατάφερε… ελπίζω όμως πολύ στη νέα γενιά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ποια επιδόματα θα καταβληθούν πριν από τα Χριστούγεννα, οι δικαιούχοι και τα ποσά
Προς επανεξέταση αντικειμενικών αξιών σε 12 Δήμους, οι φόροι που «παρασύρονται»
Αχαΐα: Ανοιξε η πλατφόρμα «myΘέρμανση», πόσο επίδομα θα πάρετε – Παραδείγματα για κάθε περιοχή
Οδηγός για απόδραση στα Καλάβρυτα! Πού πρέπει να πας ΦΩΤΟ
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
