Δημιουργικά κεντρίσματα – Οι “Σφήκες” θα δώσουν μια δημιουργική πνοή στην Πάτρα

Την παραμονή των Θεοφανίων ήταν να κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στους δρόμους της Πάτρας οι «Σφήκες». Η άτυπη ομάδα που δημιούργησε η Βικτωρία Αγγελοπούλου, με στόχο να δει την πόλη της να κινείται δημιουργικά.

Εμπνευσμένη από το ιταλικό έθιμο της Befana, της Θεοφάνιας, η δράση χρειάστηκε να αναβληθεί, λόγω του αυστηρού λοκντάουν, αλλά όπως λέει στην «Π», η Βικτωρία Αγγελοπούλου, επειδή δεν αγιάστηκαν τα νερά, τα καλικαντζαράκια είναι ακόμα έξω και πρέπει να τα ξορκίσουμε. Προς το παρόν, λοιπόν, λόγω των ”δυσμενών καιρικών συνθηκών”, οι Mπεφάνες ίπτανται στα σκουπόξυλά τους κι όταν φτιάξει ο καιρός θα προσγειωθούν για να κάνουμε τα ξόρκια μας και να δώσουμε ένα στίγμα ώστε αυτό το έθιμο να γίνει του χρόνου, πρώτα ο Θεός, πιο έντονο σε συνεργασία και με άλλους φορείς. Τουλάχιστον αυτό έχω στο μυαλό μου».

Πώς όμως γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργηθούν οι «Σφήκες»; τη ρωτάμε. «Βλέπω την πόλη που την οποία υπεραγαπώ να έχει καθίσει. Να μη γίνονται πράγματα, από τους ίδιους τους Πατρινούς. Η εμπειρία μου μου λέει ότι αν στηριζόμαστε μόνο στον Δήμο και άλλους φορείς, τελικά ο καθένας, και δικαιωματικά, ακολουθεί τον δικό του ρυθμό και τις δικές του πεποιθήσεις. Πρέπει, λοιπόν, εμείς οι Πατρινοί, να κάνουμε πράγματα, γιατί έχουμε τη δημιουργία και την πρωτοπορία στο αίμα μας. Γι΄αυτό, άλλωστε, έχει ανθήσει το Καρναβάλι».

Τις «Σφήκες» απαρτίζουν 24 γυναίκες, φίλες της Βικτωρίας Αγγελοπούλου, η οποία γνωρίζοντας ότι είναι ενεργά μέλη της πόλης, τους ζήτησε να κάνουν μια ομάδα, με στόχο, όπως σημειώνει «να προσπαθήσουμε είτε να αναβιώσουμε έθιμα τα οποία να καθιερωθούν στην πόλη είτε να διοργανώνουμε κάποιες ιδιαίτερες εκδηλώσεις ώστε να δώσουμε μια καινούργια πνοή στην Πάτρα -αν, βέβαια, αγκαλιαστούν από τους συμπολίτες μας».

Το γεγονός, ωστόσο, ότι οι «Σφήκες» είναι προς το παρόν γένους θηλυκού δεν σημαίνει ότι αποκλείεται από την ομάδα ο αντρικός πληθυσμός. Τουναντίον. Οπως αναφέρει η Βικτωρία Αγγελοπουλου, «στην ανάρτησή μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την αναβολή της Befana μέχρι νεωτέρας, το μεγάλο ενδιαφέρον και τα ενθαρρυντικά σχόλια που εισέπραξα ακόμα και από άτομα που δεν περίμενα, ήταν συγκινητικά, κάτι που μας δίνει δύναμη να προχωρήσουμε. Στόχος μας είναι, όταν ελευθερωθούμε και μπορέσουμε να κάνουμε μία σύναξη, να γίνει μια ευρύτερη ομάδα, κι όχι μόνο από γυναίκες. Το αντρικό χέρι πάντα στηρίζει τις προσπάθεις των γυναικών και η διαφορετική οπτική πάντα είναι χρήσιμη. Οπότε οι κύριοι είναι σαφώς καλοδεχούμενοι».

Η πρωτότυπη αυτή ιδέα όφειλε να έχει κι ένα αντάξιο όνομα: «Σφήκες» ήταν η πρόταση της Βικτωρίας Αγγελοπούλου, με πηγή έμπνευσης τις σφήκες στον χορό του Αριστοφάνη και τον ρόλο τους. «Οι σφήκες είναι οι κριτές του λόγου μεταξύ των δύο αντιπάλων» λέει, και συνεχίζει: «Εμείς δε θέλουμε να γίνουμε κριτές, αλλά όπως με τα λόγια τους οι αριστοφανικές σφήκες κεντρίζουν τους ομιλούντες, έτσι κι εμείς ως ομάδα θέλουμε με τα μικρά κεντρισματάκια μας να κάνoυμε σιγά-σιγά την πόλη να συμμετάσχει σε ό,τι κάνουμε. Δεν είναι δηλητηριώδεις οι σφήκες, μέλι φέρνουν κι αυτές».

Υπάρχουν κι άλλες εκδηλώσεις κατά νου, αλλά δεν είναι ανακοινώσιμες, καθώς όπως μας είπε η κ. Αγγελοπούλου «η ομάδα είναι άτυπη, και πρέπει να περάσω πρώτα τις προτάσεις μου από την ολομέλεια, καθώς πιστεύω ότι κάθε πρόταση πρέπει να δουλευτεί από όλες μας. Να βλέπουμε και τα αρνητικά και τα θετικά».

Οσο για το έθιμο της Befana, το οποίο έχει ζήσει η ίδια στην Ιταλία, αφού ο σύζυγός της Κωνσταντίνος Τσερμπίνι είναι κατά το ήμισυ Ιταλός και τα τελευταία 18 χρόνια περνούν τις γιορτές εκεί, εκτός από αυτές του ’20 βέβαια, η Βικτωρία Αγγελοπούλου εξηγεί στην «Π» ότι η μάγισσα Befana μοιράζει καραμέλες στα καλά παιδιά και κάρβουνο στα κακά. Oπου κάρβουνο, μαύρες καραμέλες με γεύση κάπως πικρή.

Σε ερώτησή μας αν σκοπεύουν να κάνουν κάτι αντίστοιχο οι Μπεφάνες της Πάτρας με τα «καλά» και τα «κακά» παιδιά της πόλης, μας απάντησε ότι από του χρόνου, θα ήθελαν να το κάνουν με σατιρική πάντα διάθεση.

Προς το παρόν, αναμένουν τη λήξη του αυστηρού λοκντάουν για να βγουν με τις σκούπες τους και το χαμόγελό τους κρυμμένο πίσω από τη μάσκα για να διώξουν τη συμφορά, σκουπίζοντας τους δρόμους και τα μαγαζιά της πόλης.