ΑΦΙΕΡΩΜΑ – Καστελόριζο 23/4/2010: Η εθνική οδύσσεια… σε «μωβ» χρώμα

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Πότε πέρασαν, κιόλας, 13 χρόνια από την 23η Απριλίου του 2010, όταν ο τότε αχαιός πρωθυπουργός, Γιώργος Α. Παπανδρέου, ανακοίνωνε από το ακριτικό Καστελόριζο, την προσφυγή της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης!

Με φόντο το ήσυχο λιμανάκι του μικρού νησιού και φορώντας μια χαρακτηριστική «μωβ» γραβάτα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιβεβαίωνε -κι επίσημα- την έναρξη μιας δημοσιονομικής προσαρμογής, που θα λάμβανε διαστάσεις εθνικής περιπέτειας και για πολλά χρόνια θα αποτελούσε πηγή και πεδίο αντιπαράθεσης για πολιτικές δυνάμεις, αλλά και για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

«Ολοι μας κληρονομήσαμε ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί. Μια χώρα χωρίς κύρος και αξιοπιστία, που είχε χάσει τον σεβασμό ακόμα και των φίλων και των εταίρων της. Μια οικονομία εκτεθειμένη στο έλεος της αμφισβήτησης και των ορέξεων της κερδοσκοπίας», είχε αναφέρει ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, διαβεβαιώνοντας, ταυτόχρονα, ότι «οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά». Και είχε κλείσει κάνοντας έναν παραλληλισμό με την Οδύσσεια: «Πλέον ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά. Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι».

Αυτά που ακολούθησαν, βέβαια, τα επόμενα χρόνια είναι γνωστά σε όλους…

Η «Πελοπόννησος» μίλησε με δύο πολιτικούς της Πάτρα, που βίωσαν έντονα τα μνημονιακά χρόνια, στεκόμενοι απέναντι από την επιλογή της κυβέρνησης «Παπανδρέου», όντας κινούμενοι σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αντίστοιχα.

Νίκος Νικολόπουλος: «Ειδικό Δικαστήριο… για εσχάτη προδοσία»

Ο Νίκος Νικολόπουλος

Ενεργό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, εκείνα τα χρόνια, ο αχαιός πολιτικός, Νίκος Νικολόπουλος, κάνει αναδρομή στον χρόνο για όλα όσα είχαν συμβεί το 2010, αλλά όσα επακολούθησαν μέσα στα επόμενα χρόνια. Ο πρώην υφυπουργός Εργασίας, θυμάται πώς ένιωσε όταν πρωτοάκουσε το διάγγελμα του τότε πρτωθυπουργού:

«Με εντυπωσίασε, πραγματικά, κι αυτό επειδή έζησα στην πρώτη μου εκλογή το 1989, ως απειλή τη βεβαία έλευση του ΔΝΤ στην Ελλάδα, καθώς ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θεώρησε, τότε, ότι θα ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή για την Ελλάδα μετά τη Ναζιστική κατοχή. Χάρη σε εκείνον και στον Γιάννη Παλαιοκρασσά, η ”αντίσταση” πέτυχε κασι απετράπη το κακό. Ο συνεπώνυμος του Ανδρέα… Γιώργος  Παπανδρέου, όμως, με ευκολία και τώρα δηλώνει… «να δώσουμε μερικά στρέμματα εδάφους και θάλασσας για να κοιμάμαι ήσυχος», όπως αυτολεξεί λέει και μόνον το ακαταλόγιστο θα μπορούσε να ελαφρύνει τη θέση του σε ένα Ειδικό Δικαστήριο, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Προσωπικά πίστεψα στην «επαναδιαπραγμάτευση», που δεσμεύτηκε ο Σαμαράς κι έδωσα όλες μου τις δυνάμεις, αποδεχόμενος να γίνω αττικάρχης και με εντολή του και «στρατηγός» στον αγώνα στην Περιφέρεια, που είχαμε πάρει μόλις 18%. Ο σημερινός -απερχόμενος πρωθυπουργός- επίσης συνεπώνυμος του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αγνοώντας το μέγεθος της καταστροφής, που έρχεται μετά την 21η Μαΐου, στα 4 χρόνια διακυβέρνησής του, τα 200 δις δημόσιο χρέος ή τα 200 δις που ονομάστηκαν «Τιτανικός», τα έφτασε στα 400 δις και βάλε (!), διεκδικώντας έτσι η καταστροφή που έρχεται -αφού δεν υπάρχει μεγαλύτερο υπερωκεάνιο του Τιτανικού- να επονομαστεί ως η ‘Καταστροφή του Κυριάκου’, όπως ιστορικά ονομάστηκε και η ”Καταστροφή του Δράμαλη”».

Κώστας Σπαρτινός: «Παγωμένο χαμόγελο… αγωνίας και οργής»

Ο Κώστας Σπαρτινός

Στον ΣΥΡΙΖΑ, ο επίσης αχαιός πολιτικός, Κώστας Σπαρτινός, μοιράζεται στην «Π»  το πώς βίωσε, ως κομματικό στέλεχος της Αριστεράς που δεν είχε ακόμα «εκτοξεύσει» τα ποσοστά του, τη στιγμή που ο Γιώργος Α. Παπανδρέου έκανε γνωστή την απόφασή του για προσφυγή της Ελλάδας σε ευρωπαϊκό δανεισμό, με πολλές αναμνήσεις ενός κακού παρελθόντος, αλλά και μια σύγκριση με το σήμερα:

«Οταν ο τότε πρωθυπουργός ανακοίνωνε την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ -υπογράφοντας το 1ο μνημόνιο- θυμάμαι μια αποστροφή από ομιλία μου στην βουλή. Είχα αναφερθεί στο… «παγωμένο χαμόγελο» του Παπανδρέου, που είχε αποτυπωθεί στο πρόσωπό του, εν ώρα ανάγνωσης του διαγγέλματος. Παγωμένο χαμόγελο πάνω από μια μωβ γραβάτα. Για πολλούς συμπολίτες, που δεν είχαν συνειδητοποιήσει το τί θα επακολουθούσε, θα μπορούσε κανείς να πει ότι υποδέχθηκαν το διάγγελμα με χαμόγελο αμηχανίας, που γρήγορα, όμως, μετατράπηκε σε γκριμάτσα αγωνίας και οργής. Πολλές αναλύσεις, από πολλές πλευρές επιχειρήθηκαν. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ο Παπανδρέου δεν είχε καταλάβει, ούτε ο ίδιος, πού οδηγούσε το καράβι της χώρας, όταν θα έβγαινε από το λιμανάκι του Καστελόριζου. Δεν ξέρω αν αυτό ελαφρύνει ή επιβαρύνει τη θέση του, για ό,τι ακολούθησε. Αλλοι έχουν πει ότι ήταν άτυχος, γιατί πολύ σύντομα έχασε κάτω από γνωστές και περίεργες συνθήκες τον «φίλο» του Στρος – Καν από το ΔΝΤ, κι έτσι πέσαμε σε σκληρά «ξένα χέρια». Λίγο αφελής προσέγγιση, ιδιαίτερα αν θυμηθούμε ότι αυτός είχε προειδοποιήσει τον «φίλο» του Ελληνα πρωθυπουργό ότι θα μπούμε σε πολύ δύσκολη περίοδο. Σημασία, όμως, δεν έχει το παρασκήνιο αλλά το ζοφερό προσκήνιο που βίωσε ο ελληνικός λαός. Θυμάμαι αρθρογραφία του Γιώργου Σταθάκη (Αυγή) ενώ συζητείτο, ευρύτατα, το ενδεχόμενο προσφυγής, ο οποίος υποστήριζε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό και μπορούσε να αποφευχθεί. Δεν ισχυρίζομαι ότι κάποιοι άλλοι είχαν έτοιμη τη μαγική λύση, πιστεύω όμως ότι τέτοιες ιστορικές αποφάσεις δεν μπορούν να λαμβάνονται ερήμην των ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων και του επιστημονικού δυναμικού. Να μην ξεχνάμε ότι η επίσημη χρεοκοπία της χώρας θα ήταν πολύ επικίνδυνη για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και γενικότερα για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ακολούθησαν, η ‘εκπαραθύρωση’ Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, που θύμιζε ‘πολιτικό θρίλερ’, που αξίζει κάποτε να γίνει αντικείμενο πολιτικο – ιστορικής μελέτης, οι κυβερνήσεις Παπαδήμου, Σαμαρά – Βενιζέλου, η υπογραφή 2ου μνημονίου, η λαϊκή έκρηξη, η κυβέρνηση Τσίπρα. Δεν «ξεχνάω» την υπογραφή του 3ου μνημονίου από αυτή  -πλέον υποχρεωτικό- η οποία όμως συντελέστηκε μετά από λαϊκή ετυμηγορία του Σεπτεμβρίου 2015, κάτι που δεν έκαναν οι κυβερνήσεις των δύο προηγούμενων μνημονίων. Καλόν είναι να μην «ξεχνούν» και κάποιοι άλλοι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και άνοιξε τον δρόμο μίας ομαλής δημοσιονομικής πορείας, τον οποίο απόλαυσε η σημερινή του Κ. Μητσοτάκη. Κι ενόψει των εκλογών είναι χρήσιμες οι χρονικές αναδρομές, με κριτική σκέψη».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News