Δεν μας ενδιαφέρει η δημογραφική τραγωδία;

Το κύριο άρθρο της «Π»

Ολο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, μέσα στα πολύ σοβαρά προβλήματα της ενεργειακής κρίσης, της ακρίβειας, και τις απειλές Ερντογάν, «χάθηκε» η -στρατηγικής σημασίας- εξέλιξη για το μέλλον του ελληνισμού.

Η απογραφή του 2021 έδειξε ότι γερνάμε και λιγοστεύουμε, ότι ο πληθυσμός μας μειώθηκε, οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις και γενικά μια συρρίκνωση για πρώτη φορά τόσο μεγάλη (μετά από 169 χρόνια), αφού από το 1842 μέχρι και το 2001 γινόμασταν περισσότεροι.

Η μείωση του πληθυσμού είναι η πιο σοβαρή από τις απειλές του έθνους και η πιο ύπουλη, γιατί οι επιπτώσεις της δεν εξαντλούνται σε μια-δυο γενιές.

Υπήρχαν περίοδοι κατά τις οποίες η χώρα μεγάλωνε πληθυσμιακά, όπως στις αρχές του 20ού αιώνα, ακόμα και με τη Μικρασιατική

Καταστροφή που την ενίσχυσε με εκατομμύρια προσφύγων, σκηνικό που επαναλήφθηκε τη δεκαετία του ’90 με την άφιξη των Βορειοηπειρωτών.

Σήμερα, δεν μας ενδιαφέρει η τραγωδία; Κι αν ναι, πότε οι αρμόδιοι θα ετοιμάσουν πραγματικά ένα εθνικό σχέδιο με μακροπρόθεσμα κίνητρα;

Δεν είναι ζήτημα κόστους, κι αν είναι, σίγουρα μπορεί να είναι πολύ χαμηλότερο από διάφορες -προεκλογικής λογικής- παροχές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μια τόνωση της υπογεννητικότητας θα είναι «επένδυση» στα παιδιά.

Ως έθνος με ιστορία 3.000 χρόνων, κινδυνεύουμε να υποστούμε ό,τι ολόκληρα έθνη και λαοί που χάθηκαν, αφομοιώθηκαν και απορροφήθηκαν

Η τελευταία απογραφή έδειξε ότι είμαστε στο «ακριβώς» και πρέπει να δράσουμε τώρα.

Αύριο θα είναι αργά