Σοκ στην Πάτρα από το θάνατο του Νίκου Παπακώστα: Φινάλε δίχως encore

Ο Νίκος Παπακώστας κουβάλησε μέσα του τη χαρά της μουσικής και, μαζί, την πίκρα ενός χώρου που συχνά στάθηκε μικρότερος από το ταλέντο και το ήθος του. Οπως ο ίδιος είχε εξομολογηθεί στην «Π» «έχω δεχθεί αποκλεισμούς, και μάλιστα και προσβολές για τα κιλά μου, από κάποιους ανθρώπους του χώρου». Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του, ένα από τα μεγαλύτερα παράπονά του υπήρξε το γεγονός ότι «δεν υπήρξε προθυμία για συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας», κάτι που κουβαλούσε μέσα του με πικρία, χωρίς ποτέ να μετατρέψει τον πόνο σε πικρό λόγο.

Η σχέση του με τη μουσική ξεκίνησε σχετικά αργά, στα 22 του χρόνια, όταν πήγε στο Ωδείο Παγκανίνι της Πάτρας, χωρίς επαγγελματικές βλέψεις. Οπως είχε πει στην «Π», «εγώ πήγα αρχικά στο Ωδείο, για να μάθω ορθοφωνία και να μπορέσω να λέω κανένα τραγουδάκι». Εκεί όμως η δασκάλα του, η μέτζο σοπράνο Βίλλυ Σινούρη, διέκρινε αμέσως το έμφυτο χάρισμα της φωνής του. Από το πρώτο μάθημα του είπε: «το 50% το έχεις έτοιμο στη φωνή σου από τοΝ Θεό, θα φτιάξουμε το υπόλοιπο μαζί. Εχεις το φυσικό τάλαντο, εμείς θα δουλέψουμε τα τεχνικής φύσεως θέματα».

Κάπως έτσι οδηγήθηκε στον δρόμο του λυρικού τραγουδιού, σχεδόν αναπόφευκτα. «Η Βίλλυ δεν μου άφησε κανένα περιθώριο, με οδήγησε στον κλασικό δρόμο της όπερας, γιατί είναι αυτή η χροιά της φωνής σου. Και έτσι μπήκα στο ωραίο ταξίδι της μουσικής», έλεγε. Παρότι αγαπούσε βαθιά το ρετρό τραγούδι, τις οπερέτες και τις καντσονέτες, η όπερα προέκυψε «γιατί είχα τη φωνή να την υπηρετήσω».

Για τον ίδιο, το παλιό τραγούδι ήταν «σαν το παλιό καλό κρασί». Μιλούσε με θαυμασμό για τους συνθέτες εκείνης της εποχής: Αττίκ, Γιαννίδης, Σογιούλ, Σακελλαρίδη και άλλους.

Στην πορεία του συνεργάστηκε σε τακτική βάση με τον αείμνηστο πατρινό συνθέτη Θοδωρή Γεωργόπουλο, εμφανίστηκε στις συναυλίες του, συμμετείχε στις καθιερωμένες Χριστουγεννιάτικες συναυλίες του Καθολικού Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου Πατρών, αλλά και σε πολλές μουσικές παραγωγές του περιοδικού «Πατρινόραμα».

Οι πληγές, ωστόσο, παρέμεναν ανοιχτές. «Εχω δεχθεί αποκλεισμούς… έχω υποστεί πόλεμο και από Πατρινούς και μου το έχουν πει κατάμουτρα, ότι με αποκλείουν λόγω της εμφάνισής μου».

Κι όμως, δεν έφυγε πικραμένος από τη ζωή. Εφυγε όρθιος. Με την αξιοπρέπεια εκείνου που δεν αντάλλαξε ποτέ τη φωνή του με συμβιβασμούς, ούτε την ψυχή του με εύκολες αποδοχές. Γιατί ο Νίκος Παπακώστας δεν τραγούδησε για να αρέσει στους λίγους, αλλά για να αγγίξει τους πολλούς. Και το κατάφερε…

Η κηδεία του Νίκου Παπακώστα θα τελεστεί σήμερα το μεσημέρι (ώρα 14:00) στον Ι.N. Αγ. Μηνά στη Λεύκα