Συνέντευξη του Νίκου Μοίραλη στην «Π»: Κράτησα τους νέους με νύχια και με δόντια
Μια συνέντευξη γνωριμίας με τον νέο γραμματέα της νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ.
Για τους εκτός των κομματικών τειχών, ο Νίκος Μοίραλης ήταν ένας δραστήριος και αεικίνητος άνθρωπος, ζυμωμένος με την πιάτσα και τη νεολαία, που κτίζει δεσμούς και ανεβάζει την απήχησή του. Οποιος μένει σ’ αυτό, είναι μεν σωστός αλλά και λάθος ταυτόχρονα, γιατί η τυπική κατανόηση των φαινομένων κλείνει εσένα έξω από τα τείχη της πραγματικότητας, τελικά. Και η πραγματικότητα λέει πως ο νεαρός ριώτης επιχειρηματίας εξελέγη δημοτικός σύμβουλος και πλέον γραμματέας της ιστορικής Νομαρχιακής ενός ΠΑΣΟΚ που δείχνει αφυπνισμένο.
Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα, λοιπόν. Τον καλέσαμε την Τετάρτη, καταφέραμε- από εδώ, από εκεί, να συναντηθούμε το μεσημέρι της Παρασκευής, στα γραφεία μας. Θέμα μας ήταν να μιλήσουμε για τον ίδιον και να τον γνωρίσουμε στο ευρύτερο κοινό, που ενδεχομένως- όπως και εμείς- δεν είναι εξοικειωμένο με την περίπτωση.
– Ξεκινάμε από το επώνυμο και την καταγωγή. «Το έχει ψάξει ο πατέρας μου. Κατά την τουρκοκρατία οι Μοιραλαίοι ζούσαν στο Μοίραλι, στην Τριταία. Μεταφέρθηκαν στη Ζαρούχλα. Και ανάμεσα σε 1850-70 πέντε οικογένειες από τη Ζαρούχλα πρωτοκατοίκησαν το Ρίο. Οι Μοιραλαίοι, οι Ζερβαίοι, οι Μαγιώνοι, οι Σταυρόπουλοι και Καλαπόδηδες».
Οι οικογένειες αυτές εγκαταστάθηκαν και ζούσαν «από τις γραμμές του τρένου και πάνω», αν και το τρένο ήρθε αργότερα. Με τη Μικρασιατική καταστροφή, εγκαθίστανται πρόσφυγες κάτω από τις γραμμές. Μετά βέβαια επεκτείνονται οι Πατρινοί και το Ρίο μεταβάλλεται δημογραφικά. «Οταν ακόμα υπήρχε κοινότητα, ο πατέρας μου ήξερε ποιος έμενε και στο τελευταίο σπίτι».
– Το γονίδιο το πήρε, και τώρα πλέον ξέρει όλον τον κόσμο εκείνος. Το μικρόβιο το κόλλησε από τότε ο ίδιος και τα δύο μικρότερα αδέλφια του έκαναν εκλογές με τον πατέρα τους, που ήταν δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Ρίου και γραμματέας της τοπικής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Εχει να λέει πως η οικογένεια ανήκε πάντα στη Δημοκρατική Παράταξη, και είχε αριστερές ρίζες. ΕΔΑ, ΠΑΣΟΚ, και «δεν ξέφυγε κανείς. Σ’ αυτά- γελάει- είμαστε πολύ αυστηροί».
Θυμάται τον εαυτό του να μοιράζει φυλλάδια του πατέρα του με το ποδήλατο και να τον ακολουθεί και ως μαθητής γυμνασίου και λυκείου στις περιοδείες. Και βέβαια έγινε πρόεδρος στο 15μελές.
– Ακολουθεί το Πανεπιστήμιο, στο οικονομικό τμήμα. Βρήκε μια ΠΑΣΠ, το 2006, 3η-4η δύναμη. Εποχή καταλήψεων. Η ΠΑΣΠ ήταν ανάμεσα στη ΔΑΠ που καταψήφιζε τις καταλήψεις και την αριστερά, που τις προκαλούσε. Σε μια γενική συνέλευση ψηφίζει υπέρ της κατάληψης και ο υπεύθυνος της ΠΑΣΠ (θυμάται το όνομα) προφταίνει τα νέα στον πατέρα του. «Μου λέει: Σε θέλω κάτι». Τότε ήταν που ο πατέρας του τον έστειλε να πάει να γραφτεί στην παράταξη.
Τα φοιτητικο- συνδικαλιστικά του τρώνε ενέργεια και χρόνο, μνημονεύει τον Τσιμπλοστεφανάκη ως γραμματέα ΠΑΣΟΚ «στα δύσκολα, με τον Βενιζέλο». Ακολουθεί η Νομαρχιακή, η Κεντρική Επιτροπή.
– Σε ποιο ΠΑΣΟΚ ανήκε; «Εχουν μεταλλαχθεί οι συνιστώσες. Πολιτικό πατέρα είχα τον Θανάση Γιανναδάκη(!). Τότε η ΠΑΣΠ ήθελε αυτονομία από το ΠΑΣΟΚ. Εγώ είχα διαφορετική άποψη. Κι αυτό ήταν που κράτησε την παράταξη στα δύσκολα χρόνια. Ο πατέρας μου πάντως το ’96 ήταν με τον Σημίτη, κόντρα στο σύστημα του Εργατικού Κέντρου.»
Ο ίδιος ήταν με τον Σημίτη; Δεν ήταν με κανέναν. «Το ’96 ήμουν οκτώ χρονών». Η ομάδα του αργότερα στηρίξει τον Βενιζέλο, στη συνέχεια, εκείνος είπε πως έχει δουλειά, και πήγε στο Αίγιο και ψήφισε τον Παπανδρέου. Τον οποίο ακολούθησε ακόμα και στο ΚΗΔΙΣΟ, ενώ ενδιάμεσα στήριζε τον Θανάση Παπαδόπουλο. «Μετά Φώφη, και τώρα Ανδρουλάκη, τον μοναδικό που μπορούσε να κάνει το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστή.
– Πώς βρέθηκε από Παπανδρέου σε Ανδρουλάκη; «Ο Παπανδρέου ανακοίνωσε υποψηφιότητα δύο μήνες πριν τις εκλογές. Εγώ είχα δώσει τον λόγο μου στον Ανδρουλάκη από το προηγούμενο καλοκαίρι» λέει. Παραδέχεται όμως ότι «αν γύρναγα τον χρόνο πίσω, πάλι Ανδρουλάκη θα διάλεγα. Γιατί μόνο μ’ αυτόν μπορούμε να ανέβουμε. Ο Παπανδρέου έχει παγκόσμια αποδοχή. Αλλά εμείς πρέπει να στοχεύσουμε σε κάποιες ηλικιακές ομάδες που δεν ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ. Αυτές μπορούμε να τις προσεγγίσουμε μόνο με τον Ανδρουλάκη».
– Ο ίδιος έχει αποδείξει ότι είναι θαυματοποιός στο επίπεδο της νεολαίας. Πώς συγκινούνται οι νέοι από το ΠΑΣΟΚ; Δεν κρύβει ότι η νεολαία που γνώρισε αυτός είχε συγκινηθεί συντριπτικά από τον Αλέξη Τσίπρα και την εξαγγελία του ότι θα σκίσει τα μνημόνια. «Στους 100, ψηφίζαμε ΠΑΣΟΚ οι τρεις. Τους κρατούσα με νύχια με δόντια. Ελεγα, ψηφίστε Τσίπρα, αλλά δεν θα κάνει τίποτα. Πιστεύω ότι επιβεβαιώθηκα».
Τι θέλει η νέα γενιά; «Προσωπική επαφή. Να σε νιώθει ο νέος κοντά του. Εχει άλλες αγωνίες. Η γενιά των γονιών μου θεωρούσε σίγουρο πως ό,τι και σπούδαζε θα έβρισκε δουλειά κατευθείαν» λέει, εξηγώντας ότι σήμερα υπάρχει αβεβαιότητα. «Αυτές οι ηλικίες έχουν μια αντιδεξιά συμπεριφορά» προσθέτει. «Δεν πάνε στη ΝΔ. Ο Τσίπρας έπαιξε κι έχασε. Ο Ανδρουλάκης είναι ένα παιδί που έφυγε από το Ηράκλειο, πήγε στην Ξάνθη, οργάνωσε όλη την ΠΑΣΠ στον βορρά και την Κρήτη. Τον ξέρω από το πρώτο έτος. Η εκλογή του από τότε που εκλέχτηκε ευρωβουλευτής, είναι τεράστια. Τότε ήταν ένας ομαδάρχης, και το ΠΑΣΟΚ είχε είκοσι στη νεολαία. Πήρε όλες τις ευκαιρίες, είχε ισχυρή δομή, είχε φανατικούς υποστηρικτές».
– Επιστροφή στον Νίκο Μοίραλη. Σπούδαζε και δούλευε στην εστίαση από το πρώτο έτος. «Ηταν ευχάριστο, με γέμιζε». Ανέλαβε το οικογενειακό καφενείο στο Ρίο, μετά το «Σουρωτήρι», μετά το «Ρόδο» και τώρα τη «Μεσόγειο». Εχει δουλέψει σε όλους τους ρόλους στο επάγγελμά του, και έχει κάνει και δύο μεταπτυχιακά. Για ένα διάστημα δούλεψε και σαν ασφαλιστής, δούλεψε σε μια εταιρεία προμηθειών, αλλά η εστίαση ήταν ο κόσμος του.
– Κλείνουμε με την Αχαΐα. Πιστεύει ότι η προσωπική επαφή παίζει ρόλο και στις μεγάλες ηλικίες. Παρατηρεί ότι δεν υπάρχουν οι κόκκινες γραμμές μεταξύ των κομμάτων. Μεγάλη υπόθεση είναι να έχεις αξιόμαχο ψηφοδέλτιο. Εκτιμά ότι το ΠΑΣΟΚ, που «ήταν πολύ πληγωμένο από τις αυτοδιοικητικές εκλογές» ωφελήθηκε από τον συναγωνισμό μεταξύ Σκανδάμη, Σολωμού, Κατσιφάρα, Αλεξόπουλου, και αυτό έφερε ίσως και την έδρα. Αισιοδοξεί ότι η δεύτερη έδρα είναι εφικτή, «αρκεί να μπουν όλες οι φυλές στο ψηφοδέλτιο και να τρέξουν». Δεν αποκλείει ένα ποσοστό 17-18% .
– Και στην αυτοδιοίκηση; «Ολα θα εξαρτηθούν από τις βουλευτικές εκλογές». Η γραμμή λέει ότι πρέπει να μπουν στα ψηφοδέλτια όλοι οι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης. Κλείνει πραγματιστικά: «Στο άκουσμα ότι το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει, όλοι θέλουν να έχουν τις πόρτες ανοιχτές»… Νωρίτερα οι περισσότεροι δεν ήθελαν να αναμιγνύεται το ΠΑΣΟΚ στον χώρο τους. «Ισως τους κάναμε και κακό».
Τώρα, δεν είναι έτσι. Οι αγκάλες ανοίγουν ξανά, σκεφτόμαστε εμείς και το μαγνητόφωνο κλείνει. Με την επωδό εκ μέρους του ότι στην Περιφέρεια ο κόσμος προκρίνει «ένα ψηφοδέλτιο δικό μας. Κι εγώ σ’ αυτή την κατεύθυνση είμαι».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
