Το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου

Τι αναφέρει στο καθιερωμένο μήνυμά του για τις ημέρες των Χριστουγέννων ο Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος.

Χριστουγεννιάτικο

Το καθιερωμένο του Χριστουγεννιάτικο μήνυμα απευθύνει προς τους πιστούς, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος.

Όπως σημειώνει σε αυτό: «Παιδιά μου ευλογημένα,

Για μια ακόμη φορά, μας αξίωσε ο Θεός, να εορτάσωμε την λαμπρά και μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, την Μητρόπολη των εορτών, ως την ονομάζει ο Ιερός Χρυσόστομος και να ακούσωμε με τα ώτα, ουχί μόνον τα σωματικά, αλλά και εκείνα της ψυχής, τον ύμνον της ουρανίoυ αγγελικής χοροστασίας, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».

Ο ουράνιος και αγγελικός αυτός ύμνος, εδόνησε τον σύμπαντα κόσμον, την δημιουργία του Θεού σύμπασαν, ως δοξολογία και αίνος προς στον ενανθρωπήσαντα Κύριο και ως σάλπισμα της χαρμοσύνου πανηγύρεως επί της γης, για την καταλλαγή του ανθρώπου με τον Θεό, του ανθρώπου με τον συνάνθρωπο και του ανθρώπου με τα λοιπά του Θεού δημιουργήματα.

Η διασαλευθείσα, ένεκα της παρακοής, ενότης, αλλά και η ειρήνη και η ευφροσύνη, αποκαθίστανται με την κένωση του Θεού, την εκούσια δηλαδή πτωχεία Του και την επί γης θυσιαστική παρουσία Του.

Αλλ΄ όμως, ενώ οι Άγγελοι για μια ακόμη φορά σαλπίζουν τον ύμνο της χαράς, της ειρήνης και τη σωτηρίας των ανθρώπων, οι επί γης οικούντες, αδιαφορούν για το μήνυμα, κωφεύουν για τον ευφρόσυνο πανηγυρισμό, οδηγούνται εις πράξεις πολέμου και βίας, βάφουν με αίμα την γη της δεσποτείας του Κυρίου και ασεβούν εις αυτό το προσκλητήριο της αγάπης και της ειρήνης.

Η λαμπρά και υπερκόσμιος πανήγυρις, ευρίσκει δυστυχώς ένα κόσμον, ο οποίος έχει ειδωλοποιήσει τον εαυτό του, θεωρεί ότι αυτός εξουσιάζει τα σύμπαντα, υιοθετεί το ανήθικον ως ηθικόν, το παράλογον ως λογικό, το παράξενο και παράδοξον ως φυσιολογικό, την πολυποίκιλη αμαρτία ως δικαιωματισμό, τον πόλεμο ως υποχρέωση άφρονος επιβολής και καταστροφικού επεκτατισμού, την γυναίκα και γενικά το πρόσωπο του άλλου ως αντικείμενο ηδονής η ποικίλης συμφεροντολογικής εκμεταλλεύσεως, το παιδί ως αποκλειστικό δικό του δημιούργημα και ιδιοκτησία και ουχί ως δώρον του Θεού.

Μας θλίβει και μας πληγώνει ψυχικά η επώδυνη αυτή κατάσταση, όπως διαμορφώνεται, πλέον, σε παγκόσμιο στερέωμα. Η αδικία, η βία, οι πόλεμοι και δυστυχώς μεταξύ ομοδόξων, Ορθοδόξων, εν προκειμένω, Λαών, κατέχουν τα σκήπτρα στους αποστασιοποιημένους καιρούς μας.

Δεν θα είμασταν εκτός πραγματικότητος, εάν για την εποχή μας επαναλαμβάναμε τα λόγια της Αγίας Γραφής: «Κύριος εκ του ουρανού διέκυψεν επί τους υιούς των ανθρώπων του ιδείν ει εστί συνιών η εκζητών τον Θεόν. Πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ έστι ποιων χρηστότητα, ουκ έστιν, έως ενός». (Ψαλμ. 13, 2-3)
Δηλαδή, «ο Κύριος έσκυψεν από το ύψος του ουρανού και έρριψε το βλέμμα Του στους ανθρώπους, διά να ίδη εάν υπάρχει κάποιος μεταξύ αυτών, που να έχη επίγνωσιν Θεού η να επικαλήται με πίστιν τον Θεόν και να προσπαθή να ευαρεστή εις αυτόν.

Αλοίμονον όμως, όλοι εξετράπησαν από την ευθείαν οδόν. Εξηχρειώθησαν και διεφθάρησαν. Ούτε ένας υπάρχει που να πράττη το αγαθόν. Ούτε ένας υπάρχει».

Όμως ο Πανοικτίρμων και Πολυέλεος, επιμένει και τους ουρανούς κενώνει, τους οποίους βλέπομε σχιζομένους με την δύναμη της Σαρκωμένης Αγάπης. Θεώμεθα την ουράνια δόξα, σήμερον, να σπαργανούται μέσα στη φάτνη του Σπηλαίου της Βηθλεέμ και το άστρο (Αργάγγελο κατά τον Ιερό Χρυσόστομο) να οδηγή στην συνάντηση με τον ταπεινούμενο∙ τους «σοφούς» να υποκλίνωνται ενώπιον της του Θεού Σοφίας, απογοητευμένοι από την κατά κόσμον γνώση και σοφία∙ τους ποιμένες να βεβαιώνουν ότι η απλότητα και η ταπείνωση είναι ο δρόμος για την συνάντηση με τον Άρχοντα της Ειρήνης∙ τα άλογα όντα να προσκυνούν τον σαρκωθέντα Λόγο∙ τα πάντα να σαλπίζουν, ότι μόνον εκεί σ’ αυτή τη γωνιά της άκρας κένωσης και ταπείνωσης και της άφατης θυσίας της σαρκωμένης Αγάπης, ευρίσκει ο άνθρωπος ο,τι έχασε διά της παρακοής και ο,τι αναζητεί εκ βάθους ψυχής του.

Ευρίσκει δηλαδή, την θεοείδειά του, την εσωτερική γαλήνη και την ειρήνη με τον ίδιο του τον εαυτό, με τον συνάνθρωπό του και με τον ίδιο τον Θεό.

Αδελφοί μου και τέκνα εν Κυρίω,

Όλα τα ερωτήματά μας βρίσκουν τις απαντήσεις τους, μέσα από το άφατο και μέγα Μυστήριο, της Θείας Ενανθρωπήσεως. Όλα τα αιτήματά μας, σήμερον εκπληρώνονται. Την ελευθερία και την υιοθεσίαν απολαμβάνομε, διότι «εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν». (Γαλ.,4, 4-5). Την ειρήνη θαυμαστά και υπερκόσμια βιώνομε, αφού ο «Χριστός εστίν η ειρήνη ημών» (Εφες. 2, 14). Στην αναζήτηση της χαράς, ευρίσκομε την απάντηση αφού, ο άγγελος σαλπίζει διαχρονικά: «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην…ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ». (Λουκ, 2,10). Αλλά και την Αλήθεια και την Αγάπη μυστηριακά απολαμβάνομε, αφού οι ζώντες «εν σκότει και σκιά, εύρομεν την αλήθειαν και γαρ εκ της Παρθένου ετέχθη ο Κύριος» (Εξαποστειλάριον Χριστουγέννων) και «μετέστησεν ημάς, εις την Βασιλείαν του υιού της αγάπης αυτού». (Κολας. 1, 13).

Όσοι, λοιπόν, πιστοί, όσοι πανηγυρισταί μετά των Αγίων Αγγέλων και Αρχαγέλλων, μετά των Αγίων Αποστόλων και πάντων των Αγίων, όσοι διατηρούμε στην καρδιά μας αυτή την σχέση με τον νηπιάσαντα Κύριον, ας ενώσωμε σήμερα την βαθυτάτην εσωτερική φωνή μας και την ικεσίαν ας προσφέρομεν, υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών εν τω συνδέσμω της ειρήνης και της αγάπης και εν τω προσώπω του εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας γεννηθέντος και εν χερσί της Αειπαρθένου Θεοτόκου βασταζομένου, Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Σας ασπάζομαι με πατρικήν αγάπην, εν Χριστώ Ιησού τω ενανθρωπήσαντι Θεώ ημών».