Το καταραμένο στοιχείο της αξιολόγησης

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Παιδείας κάνει πρεμιέρα στο πολυτραγουδισμένο, από την κυβέρνηση, και τρισκατάρατο, από πλείστες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, που εκδηλώνουν αλλεργική αντίδραση όταν μπαίνουν τέτοια ζητήματα στο τραπέζι, σύστημα αξιολόγησης.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ έχει ένα στοιχείο βασιμότητας, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι. Η χώρα μας έχει μια παλιά παράδοση φατριασμού στον δημόσιο τομέα, με πυρήνα το κόμμα, το αυταρχικό κράτος ή το συνδικαλιστικό παραμάγαζο. Το παρελθόν αυτό στοιχειώνει τον άνεμο στον δημοσιοϋπαλληλικό χώρο. Θα χρειαστεί αρκετός ακόμα χρόνος για να απαλλαγούμε από τη μνήμη αυτή.

ΜΙΑ ΜΝΗΜΗ, ωστόσο, που μετατρέπεται σε πρόσχημα των οπαδών της χρυσής μετριότητας και της μακαριότητας του βάλτου. Υπάρχει πολύς κόσμος που κάνει καριέρα επωφελούμενος πολιτικάντικα της ανασφάλειας του δημόσιου υπαλλήλου και της ροπής του -μιας μειοψηφίας, ας δεχθούμε- στη βολική στασιμότητα.

ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ πρέπει να την επιδιώκουμε καθένας στον τομέα του, ακριβώς επειδή δεν (πρέπει να) έχουμε άλλον τρόπο ανέλιξης από την αξιοσύνη. Αλλά και επειδή η χώρα μας έχει πληρώσει πολύ ακριβά τις υστερήσεις, τα χαϊδέματα, την ήσσονα προσπάθεια, την προστατευόμενη άρνηση για βελτιώσεις και φοβικότητα απέναντι στις αλλαγές.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ότι πριν μερικά χρόνια ο κόσμος του Δημοσίου αντιδρούσε στην υποχρέωση της προσχώρησης στην εποχή της μηχανοοργάνωσης, χωρίς εξοικείωση με την οποία ούτε το κινητό μας τηλέφωνο δεν θα μπορούσαμε να χειριζόμαστε σήμερα.

ΑΥΤΟ βέβαια δεν καθαγιάζει εξ ορισμού κάθε αξιολογικό σύστημα που εισάγει μια κυβέρνηση. Η πράξη θα κρίνει το νέο σύστημα. Με άλλα λόγια, η αξιολόγηση… θα αξιολογηθεί.

ΑΣ ΠΑΜΕ όλοι μαζί τη χώρα μπροστά. Είναι προς το συμφέρον μας: Αν το κάνουμε, θα βρεθούμε μπροστά μαζί της.