Η ισχύς εν τη ενώσει

Του Δημήτρη Σακελλαρόπουλου   

Hγγικεν η ώρα, ω Eλληνες να τιμήσουμε τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, την κήρυξη αυτού του ιερού εθνικού απελευθερωτικού αγώνα.

Μια ιστορική επέτειος, που δεδομένης της πρωτοφανούς συγκυρίας, δεν της επιτρέπεται να δοξαστεί λαμπρά, όπως της πρέπει. Με κάθε Ελληνίδα και κάθε Eλληνα στους δρόμους, γεμάτους περηφάνια για τις καταβολές τους, πλημμυρισμένοι ευγνωμοσύνη, απέναντι στους εθνικούς τους ήρωες.

Tο λάβαρο του Παλαιών Πατρών Γερμανού στην Αγία Λαύρα, η έξοδος του Μεσολογγίου, τα Δερβενάκια, η αρχή ως και το τέλος της εννεαετούς πορείας προς την παλιγγενεσία, δύνανται να μας διδάξουν πολλά.

Πρωτίστως πως η Ελλάδα είναι οι άνθρωποί της και οι ήρωες της. Αυτοί που με περίσσια αυταπάρνηση, έδωσαν ως και την ζωή τους, ώστε να μπορεί ο Διονύσιος Σολωμός να γράψει τον δικό μας εθνικό ύμνο.

Μια πληθώρα λίστα διδαγμάτων είναι, λοιπόν, το 1821. Τότε που ενώ 9 στους 10 ήταν αναλφάβητοι, γνώριζαν πως το μεγαλείο της ψυχής τους, δεν ζήταγε βιβλία να καλλιεργηθεί, μονάχα αστείρευτη αγάπη για την ελευθερία της πατρίδας.

Στην συνέχεια των ανωτέρω, η πιο επίκαιρη διαπίστωση και το ηχηρότερο μήνυμα της επαναστάσεως, είναι η ενότητα. Είναι απολύτως βέβαιο, πως αν δεν ομονοούσαν στον ύψιστο στόχο της απελευθέρωσης, η μοίρα όλων, ακόμα και σήμερα θα ήταν διαφορετικά «γραμμένη».

Ανέκαθεν, συνοδοιπόρος των προτερημάτων των Ελλήνων, ήταν το χειρότερό τους ελάττωμα. Ο διχασμός. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα αφού ακόμα και όταν κοντοζύγωνε η εκπλήρωση του ονείρου της ελευθερίας, δεν έλλειψε η διχοτόμησή τους και η πόλωση. Η Ελλάδα βίωνε μια εκ νέου γέννηση, όμως ύστερα από τον Τούρκικο ζυγό, ένας νέος εσωτερικός εχθρός μόλις είχε καταφθάσει.

Eτσι με αφορμή την αναζήτηση της μοίρας της ελληνικής κυβερνησιμότητας μετά την Τουρκοκρατία, οι οσονούπω νικητές οδηγήθηκαν στην διχοστασία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η φυλάκιση του αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.    

Λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται και δεν έχουν άδικο. 200 χρόνια μετά κληθήκαμε να ενωθούμε, ώστε να αντιμετωπίσουμε έναν νέο εχθρό. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, βρισκόταν σε σύμπνοια και σεβόταν τα, προσωρινά, μέτρα αυτοπεριορισμού.

Eπειτα, σαν επίτηδες, άρχισε μια άκαιρη πολιτική διαμάχη. Ο λαϊκισμός από συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα, ακόμα και τώρα, βρίσκεται στο ζενίθ. Είναι θλιβερό, όμως είναι πραγματικότητα, ορισμένοι πολιτικοί επιδιώκουν τον διχασμό. Τους εξασφαλίζει την πολιτική τους επιβίωση. Eτσι, με την πρώτη ευκαιρία, προστρέχουν να φανατίσουν, με στόχο την πόλωση. Αυτή είναι μια παραδοσιακή, δυστυχώς, πάγια τεχνική, που βρίσκει πεδίο δράσης, τόσο σε δημοτικό όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Ας αντιταχθούμε σθεναρά σε ότι μας χωρίζει και ας εστιάσουμε σε ότι μας ενώνει. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να διδαχθούμε όλοι το ύψιστο μήνυμα αυτής της μεγάλης επετείου. Δίχως αναίτιους φανατισμούς, να επιτρέψουμε να επικρατήσει η λογική.

Ειδικότερα, φέτος όπου η διεθνής κοινή γνώμη, έχει το βλέμμα της στραμμένο στην Ελλάδα. Ας τους γνωστοποιήσουμε ότι δεν είμαστε μόνο ήλιος, θάλασσα και φιλοξενία. Δεν αξίζει να μας τιμούν μόνο για την ένδοξη ιστορία μας. Ας αποδείξουμε ότι οι Eλληνες του 2021 παραμένουν ενωμένοι και μετά τα δύσκολα. Δεν τρώγονται σαν τα σκυλιά στα αμπέλια, όπως τότε, που γράφει και ο στρατηγός Μακρυγιάννης.

Οι Αρχαίοι Eλληνες είναι ζηλευτοί, που δημιούργησαν την δημοκρατία και είχαν την ανδρεία να εφαρμόσουν το «ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς». Οι αγωνιστές της ελληνικής επανάστασης, είναι θαυμαστοί που πολέμησαν για την ελευθερία. Οι Eλληνες του 2021, ας διδάξουν αρετές, διδασκόμενοι από τα λάθη των προγόνων τους.

Εξάλλου όλος ο κόσμος ενστερνίζεται τα ιδανικά του ελληνισμού. Ας παλέψουμε ώστε να μας θυμούνται οι επόμενες γενιές για την σύμπνοια, την αδελφοσύνη και την ενότητα που θέλουμε να μας διακατέχει ως έθνος. Δεν είναι δύσκολο να γίνουμε παράδειγμα. Αρκεί να αφουγκραστούμε τα μηνύματα της επετείου που τιμούμε.

   Χρόνια πολλά σε κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα!       

    Ζήτω η Ελλάς!

Φοιτητής Οικονομικών Επιστημών Πάτρας.