Το πρόβλημα δεν είναι οι νεοναζί

ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΩΝ πραγμάτων αναγκαίο να μπει νομοθετικό δόκανο που να αποτρέπει την κάθοδο νεοναζιστικών και άλλων κομματικών μορφωμάτων στον πολιτικό στίβο. Πριν δεκαπέντε χρόνια αυτή η πρόβλεψη θα θεωρείτο αδιανόητη, αλλά οι εποχές άλλαξαν. Οχι απλά εμφανίστηκε αλλά ρίζωσε στην κοινωνία η τάση που ευνοεί τα συγκεκριμένα σχήματα. Και δεν θεραπεύτηκαν οι παράγοντες που γέννησαν το φαινόμενο αυτό.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολίτες που είδαν τους θύλακες αυτούς να χαστουκίζουν γυναίκες βουλευτές μπροστά στο πανελλήνιο, να επιτίθενται σε ανυπεράσπιστους, ταλαίπωρους μετανάστες, να συγκροτούν ομάδες εφόδου που διψούν για αίμα, να χαιρετούν χιτλερικά στη χώρα που θρήνησε χιλιάδες πολίτες από τη ναζιστική θηριωδία, εκτελεσμένους άνανδρα και στυγνά, τους είδε να εμπλέκονται σε ένα κατάπτυστο έγκλημα, να βυσσοδομούν κατά της δημοκρατίας και να τρομοκρατούν, και εντούτοις οι πολίτες αυτοί απολαμβάνουν αυτές τις συμπεριφορές και θέλουν να τις νομιμοποιήσουν με θεσμικό μανδύα, προκειμένου να εγκαταστήσουν τοποτηρητές- εκδικητές στο δημοκρατικό μας οικοδόμημα.

ΜΕ ΑΠΛΟΥΣΤΕΡΑ λόγια, το πρόβλημα δεν είναι οι εχθροί της δημοκρατίας που πολιτεύονται, αλλά οι πολίτες που απολαμβάνουν την προέλασή τους. Και αν ακόμα εμποδιστεί η είσοδος των μορφωμάτων στη Βουλή, θα συνεχίσει να χτυπά ο σφυγμός της ακραίας, αντισυστημικής διάθεσης στην κοινωνία και να δηλητηριάζει τον δημόσιο βίο σε όλες του τις κλίμακες και βαθμίδες.

ΑΥΤΟ ΔΕΝ αλλάζει με αφορισμούς και κηρύγματα, ούτε με αναστεναγμούς. Η δημοκρατία πρέπει να εκπαιδεύσει ξανά τον πολίτη στις αρετές της και να του εμπνεύσει εμπιστοσύνη, απορροφώντας την οργή που τον διαποτίζει και τον καθιστά ευεπίφορο σε σειρήνες της τοξικότητας, της μισαλλοδοξίας και της εχθροπάθειας.