Σαν μια ξεπεσμένη αρχόντισσα…
Ποια Super League 1; Η Παναχαϊκή βρίσκεται εκεί που αξίζει να βρίσκεται. Να παρακαλάτε μην πάει και πιο κάτω
Πάλι καλά που διακόπηκε το πρωτάθλημα της Super League 2 και περνούν στα ψιλά τα όσα γίνονται στην Παναχαϊκή. Βέβαια, κάποια στιγμή οι αγώνες θα αρχίσουν ξανά και τότε θα μιλάμε για το απόλυτο ρεζιλίκι.
Να κατέβει η Παναχαϊκή να αγωνιστεί με τα παιδιά της Κ-19; Οχι ότι έχουμε τίποτα με τους νεαρούς, αλλά θα πρόκειται για μία ακόμα (από τις πολλές τα τελευταία χρόνια) μαύρη κηλίδα στην ιστορία του συλλόγου.
Το ωραίο είναι ότι οι περισσότεροι είχαν πιστέψει ότι μετά τα απίστευτα που έγιναν στην ομάδα επί Καλογερόπουλου και Μπάρλου, δεν θα ερχόταν ποτέ ξανά η στιγμή που θα τα ξαναζούσαν.
Ομως η Παναχαϊκή είναι μια ομάδα χωρίς εκπλήξεις. Ενα περιβάλλον προβλέψιμο, που ξέρουν όλοι ακριβώς κατά τη διάρκεια της σεζόν τι πρόκειται να γίνει. Κάθε Οκτώβριο, Ιανουάριο, Φεβρουάριο, πάλι και πάλι και πάλι, τα ίδια.
Αλλάζουν τα πρόσωπα, μεγαλώνουν τα προβλήματα και η Παναχαϊκή όλο και μικραίνει. Και εμείς εδώ να λέμε ότι «η θέση της Παναχαϊκής είναι στη Super League 1, η Πάτρα αξίζει πολύ περισσότερα» και να μας χαϊδεύουν συνεχώς τα αυτιά. Με ανοησίες και λόγια που θέλουμε να ακούσουμε. Αν και έχουν κουράσει απίστευτα κι αυτά.
Ποια Super League 1; Η Παναχαϊκή βρίσκεται εκεί που αξίζει να βρίσκεται. Να παρακαλάτε μην πάει και πιο κάτω. Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα θυμίζει κάποιον ηλικιωμένο ευγενή που κατείχε πολλούς τίτλους και ζει προσκολλημένος στο παρελθόν, στον δικό του μαγικό κόσμο, χωρίς να έχει πλέον οικονομική επιφάνεια. Θυμίζει μια ξεπεσμένη αρχόντισσα που βολοδέρνει από εδώ και από εκεί, μην έχοντας στον ήλιο μοίρα.
Τα χρήματα από το Στοίχημα είναι η αφορμή, δεν είναι το πραγματικό πρόβλημα. Ετσι κι αλλιώς, πέρα από το όμορφο περιτύλιγμα, μέσα το αντικείμενο είναι κούφιο, θεμέλια δεν υπάρχουν, όλα αφημένα στην τύχη τους.
Αλήθεια, πώς αισθάνθηκε χθες ο Σούλης Παπαδόπουλος, ο οποίος έκανε προπόνηση σε παίκτες της Κ19 και όχι σε ποδοσφαιριστές της πρώτης ομάδας; Δεν φαίνεται να ιδρώνει και πολύ το αυτί του, αρκεί να είναι προπονητής της Παναχαϊκής. Ποιας Παναχαϊκής όμως;
Αυτής που παλεύει για άνοδο ή αυτής που θα παίζει με πιτσιρικάδες, επειδή οι «κανονικοί» έχουν προχωρήσει σε αποχή; Αυτής που έχει σχέδιο εξυγίανσης ή αυτής που βρίσκεται στα πρόθυρα διάλυσης; Αυτής που κάνει υπερήφανους τους φίλους της ή αυτής που τους γεμίζει απογήτευση και θυμό;
Το θέμα δεν είναι το πότε θα ανέβει η Παναχαϊκή στη Super League 1. Μπορεί να γίνει σε ένα, δύο, πέντε, δέκα χρόνια. Το μεγάλο στοίχημα είναι να δημιουργηθεί ένας υγιής αθλητικός οργανισμός από ανθρώπους με οικονομική δυνατότητα, πλάνο, όραμα, προσήλωση και αγάπη, που θα αξιοποιήσει την περιουσία του συλλόγου και θα την κάνει ξανά κομμάτι της Πάτρας. Γιατί τώρα δεν είναι.
Με τα σημερινά δεδομένα φαίνεται ότι κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατον…
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
