Δεν είναι η ατομική ευθύνη…
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΑΤΣΗ *
Ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά είναι υπεύθυνος για την δική του επιβίωση και ικανοποίηση των προσωπικών του αναγκών. Τοποθετώντας τον εαυτό του όμως μέσα σε μια συλλογικότητα όπως η κοινωνία, καθίσταται υπεύθυνος να ισορροπήσει τα προσωπικά του θέλω μέσα σε ένα πλαίσιο συλλογικών κανόνων, οι οποίοι και ρυθμίζουν το συλλογικό υποσυνείδητο. Εκεί λοιπόν που οι κανόνες αυτοί είτε εξασθενούν είτε είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εφαρμοσθούν, εκεί αναδεικνύεται η αγελαία βάση, χωρίς ιδιαίτερες ποιοτικές απαιτήσεις και αξιολογικές κρίσεις, με αποτέλεσμα η μάζα να λειτουργεί ως ανεύθυνη «ανώνυμη εταιρεία» ή ως εταιρεία «περιορισμένης ευθύνης» και απεριόριστης ανευθυνότητας.
Νομίζω εδώ καθίσταται σαφές το γιατί η παρούσα κυβέρνηση έχει επιλέξει ως κεντρική στρατηγική διαχείρισης της πανδημίας την ατομική ευθύνη, ως μια κυβέρνηση της αγοράς και μόνο. Και οφείλω να ομολογήσω πως δεν κορόιδεψε κανέναν. Είναι απολύτως συνεπής με τα ιδεολογικά της πιστεύω. Είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως επεδίωξε να αντιμετωπίσει την πανδημία με όρους ελεύθερης αγοράς. Αυτό άλλωστε ξέρει, αυτό εμπιστεύεται. Αυτό που δεν είναι σαφές, στον απλό πολίτη, αλλά πρέπει να γίνει, είναι πως αυτή η στρατηγική δεν βοηθά τον ίδιο πουθενά. Πρέπει να αντιληφθεί πως δεν τον εξαπάτησε πουθενά η κυβέρνηση, απλά δεν βρίσκεται εκεί που βρίσκεται για τον ίδιο τον απλό πολίτη και τις ανάγκες του.
Δεν είναι η ατομική ευθύνη αυτή που χτίζει και στελεχώνει ισχυρά συστήματα υγείας, αλλά η κρατική βούληση.
Δεν είναι η ατομική ευθύνη αυτή που φροντίζει για την εύρυθμη και φθηνή πρόσβαση του πολίτη οπουδήποτε αυτός θελήσει, αλλά κατά κύριο λόγο στην εργασία του, χωρίς να έχει να αντιμετωπίσει συνθήκες «σαλαμοποίησής» του, οι οποίες ευνοούν κάθε μορφής υγειονομική επιβάρυνση. Είναι το κράτος αυτό που οφείλει να μεριμνήσει.
Δεν είναι η ατομική ευθύνη αυτή που καθορίζει τον τρόπο λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, προκειμένου να πραγματοποιείται η διαδικασία μάθησης σε δημιουργικό και ασφαλές περιβάλλον.
Δεν είναι η ατομική ευθύνη αυτή που καθορίζει τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους καθώς επίσης και τις σχέσεις πολίτη-κράτους, αλλά αυτό αποτελεί υποχρέωση του νομοθετικού σώματος.
Και προφανώς δεν είναι ατομική ευθύνη και αυτορρυθμιζόμενη η οποιαδήποτε αγορά, όταν αυτή θέλουμε να αποτελεί απλά εργαλείο στα χέρια του λαού και όχι στα χέρια των λίγων που θεωρούν ότι δικαιούνται να πλουτίζουν σε βάρος των πολλών. Και η οικονομία λοιπόν και η οριοθέτηση των κανόνων της, όπως επίσης και η επιτήρηση αυτών, αποτελεί υποχρέωση του κράτους και προκύπτει από την κρατική βούληση.
Ηρθε η ώρα πλέον να κλείσουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όλο αυτό το νεοφιλελεύθερο αφήγημα της κυβέρνησης, που ψεκάζει συστηματικά και προς πάσα κατεύθυνση, μέσω της ατομικής ευθύνης, σε μία προσπάθεια δημιουργίας ενοχικής κουλτούρας και μετατόπισης κάθε κυβερνητικής αδυναμίας στις πλάτες του λαού.
Ας αντικαταστήσουμε, λοιπόν, αυτή την φράση με τον σεβασμό απέναντι στον κάθε συνάνθρωπό μας, με την αλληλεγγύη και την ουσιαστική συμμετοχική δημοκρατία, που είναι και τα μοναδικά προοδευτικά εργαλεία με τα οποία μπορούμε να βελτιώσουμε τις κοινωνίες μας, να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη και να ανταπεξέλθουμε, ως σύνολο, σε οποιαδήποτε απειλή και κρίση, είτε αυτή είναι οικονομική, κοινωνική ή υγειονομική, με γνώμονα τον Ανθρωπο.
* Ο Δημήτρης Λάτσης είναι φαρμακοποιός, μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΜεΡΑ25.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
