Μαζαράκης: «Οποιος νικήσει, να φροντίσει ώστε η ΝΟΔΕ να μην είναι παράρτημα κανενός βουλευτικού γραφείου» – Τί συμβουλεύει τον νέο πρόεδρο

Ρέκορντμαν θητειών και εκλογικών επιτυχιών, ο Ανδρέας Μαζαράκης παραχωρεί τη θέση του προέδρου σε έναν εκ των Νίκου Κατσουγκράκη και Αντώνη Κουνάβη που μονομαχούν σε δύο εβδομάδες. Λίγο πριν αποχωρήσει, μίλησε στην «ΠτΔ».

 

Μαζαράκης Η πόζα αυτή είναι η ζωή του: Με το χέρι στην καρδιά, ΝΔ

>Μας δυσκολεύει η μόνη ερώτηση που δεν περιμέναμε να τον μπερδέψει: Πόσα χρόνια είναι στη ΝΔ; Κοντοστέκεται, αλλά εξηγεί τον λόγο. Στα πρώτα νιάτα του, δεν υπήρχε ΝΔ, ούτε άλλα κόμματα, λόγω χούντας. Προσχώρησε με την ίδρυσή της, αλλά ούτε ο ίδιος θυμάται πότε οργανώθηκε επίσημα. Με κάποιον τρόπο, τέλος πάντων, ΝΔ ήταν πάντα.

>Ανδρέας Μαζαράκης: Περηφανεύεται να λέει ότι είναι ο μακροβιότερος πρόεδρος στην ιστορία της νομαρχιακής της ΝΔ στην Αχαΐα, όργανο που σήμερα ονομάζεται Διοικούσα Επιτροπή Εκλογικής Περιφέρειας, ΔΕΕΠ, αν δεν κάνουμε λάθος. Συμπλήρωσε μια δεκαετία στο τιμόνι, αθροίζοντας τρεις θητείες.

>Αναγνωρίζει ότι κάθε φορά χρειάστηκε σκληρή αναμέτρηση για να επικρατήσει, απέναντι στον Τάκη Χριστόπουλο, τον Γιάννη Μάκκα, τον Ανδρέα Νικολάου.

Μαζαράκης

Τα λουλούδια για τον αρχηγό στα χέρια του Α. Μαζαράκη. Ενας πρόεδρος νομαρχιακής στις μέρες μας πρέπει να φροντίζει γα τα πάντα. Γιατί τα πάντα είναι πολιτική

>Εχει να λέει ότι κέρδισε σε κάθε εκλογική μάχη που έδωσε στη ζωή του. Ποιο είναι το μυστικό, τον ρωτάμε. «Τι εννοείτε ως μυστικό;» μας ρωτάει επιφυλακτικά. Εξηγούμε ότι μιλάμε για το κλειδί της επιτυχίας. «Μετράω τις δυνάμεις μου» εξηγεί κι αυτός. «Ξέρω πότε να βάλω υποψηφιότητα για κάπου, ξέρω και πότε να μη βάλω».

>Είναι Πατρινός, αλλά κεφαλονίτικης καταγωγής. Καμία σχέση με το Μαζαράκι της Αχαΐας. Βρήκε άκρη με τα γενεαλογικά, συζητώντας με τη σύζυγο του πολιτικού του φίλου, Γεωργία Σαμαρά- Κρητικού, που έχει πρόγονο Μαζαράκη, αλλά βορειοηπειρώτικης καταγωγής. Ο ίδιος βρήκε μια ιστορία που μας οδηγεί μέσω Ενετών στα Μαζαρακάτα της Κεφαλονιάς.

>Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή του ως προέδρου; Δεν ξεχωρίζει κάποια. Θεωρεί ότι το καλύτερό του ήταν η  αντίληψη με την οποία διοίκησε: «Προσπάθησα να ξεφύγω από τα στερεότυπα και τον ξύλινο λόγο, και τη γενικότερη παλαιοκομματική αντίληψη».

>Αφήνουμε το καλύτερο για το τέλος, καθώς ξέρουμε ότι αυτά τον ερεθίζουν: Γιατί δεν κατάφερε η ΝΔ ενώ βρέθηκε κοντά, να βγει πρώτη δύναμη στην Αχαΐα; «Ααα» αντιδρά αμέσως. «Κοντέψαμε» μας λέει. «Αλλά εκεί που πλησιάσαμε να περάσουμε το ΠΑΣΟΚ, βγήκε μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ». Επικαλείται αριθμούς, πάντως:  Το 32% του 2019 για τη ΝΔ ήταν θρίαμβος, αν υπολογιστεί ότι επί νίκης Σαμαρά, το 2012, είχε πάρει μόλις 26%. Και 20% όταν ο Σαμαράς είχε χάσει.

Τα υπόλοιπα μας τα λέει ο ίδιος με τον τρόπο του.

Μαζαράκης

Με Νεκτάριο Φαρμάκη και Παύλο Μαρινάκη, περιμένοντας την ομιλία Μητσοτάκη στην Αχάια Κλάους

Ο Ανδρέας Μαζαράκης σε 1ο ενικό

ΔΙΑΦΩΝΩ

Διαφωνώ κάθετα  με τα 12 ευρώ, για εγγραφή στο κόμμα, προκειμένου να έχεις και δικαίωμα ψήφου στις επερχόμενες εσωκομμστικές εκλογές.

Ελεγα πάντα κατά τη διάρκεια των δικών μου εκλογικών αναμετρήσεων ‘«Για να ψηφίσεις τον Μητσοτάκη χρειαζόταν να καταβάλεις 3 ευρώ. Για να ψηφίσεις τον Μαζαράκη χρειάζονται 12 ευρώ».

Υπήρξαν οικογένειες που μου είπαν «Γιατρέ μου, θέλουμε να σε ψηφίσουμε. Είμαστε 5 άτομα, αλλά είναι πολλά τα 60 ευρώ για μας. Μην μας παρεξηγήσεις. Θα ψηφίσουμε μόνο οι δύο».

Ετσι δημιουργείται η εντύπωση στον κόσμο – και όχι άδικα – ότι όποιος διαθέτει τα περισσότερα χρήματα, για εγγραφή μελών, θα είναι και ο νικητής. Και αυτό -πιστέψτε με- δεν είναι και τόσο κολακευτικό για το κόμμα μας.

ΘΥΜΑΜΑΙ

Ο σημαντικότερος «αντίπαλός» μου, στις τρεις «σκληρές» αναμετρήσεις που συμμετείχα ήταν ο πολιτικός μηχανικός ο Τάκης Χριστόπουλος. Ηταν και παραμένει ένας εξαιρετικός χαρακτήρας, ένας αξιόλογος επιστήμονας, ένας ευπρεπής συμπολίτης. Είμαι υπερήφανος που με θεωρεί φίλο του.

Θυμάμαι τις πολυάνθρωπες συγκεντρώσεις που οργανώναμε ως ΝΟΔΕ επί των ημερών μου που δεν έχουν προηγούμενο και που έκαναν πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη της παράταξής μας να λένε «Πρόεδρε, εμένα δεν θα με καλέσεις σε καμία εκδήλωση στην Πάτρα;».

Κι έτσι αντί να τους παρακαλάμε να έλθουν, μας παρακαλούσαν αυτοί.

ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Το παράπονο που έχω -κάνοντας τον απολογισμό μου- από το κόμμα μου, είναι το ότι πολλοί αξιωματούχοι της κυβέρνησης όταν έρχονται στην πόλη μας, δεν επισκέπτονται τα γραφεία της ΝΟΔΕ.

Φωτεινή εξαίρεση, ο υπουργός Ανάπτυξης Αδωνις Γεωργιάδης που έλεγε χαρακτηριστικά. «Τα

γραφεία της ΝΟΔΕ για μας τους κομματικούς είναι το σπίτι μας. Είναι δυνατόν να έλθω στην Πάτρα ή οπουδήποτε αλλού κι αν πάω και να μην επισκεφτώ το σπίτι μας».

ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΜΟΥ

Με την ευκαιρία αυτή που μου δίνει η εφημερίδα, θέλω να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου, ιδιαίτερα τους προέδρους των Τοπικών, αλλά και εκείνους που στάθηκαν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια ως ανιδιοτελείς εργάτες με μοναδικό κίνητρο την αγάπη προς την παράταξη και την εκτίμηση προς το πρόσωπό μου, χωρίς να επιζητούν την προβολή. Δεν θα τους ξεχάσω όσο ζω. Γιατί μπορεί η ΝΟΔΕ να θεωρείται προεδροκεντρική, προσωπικά όμως πιστεύω στη λειτουργία της ομάδας και θεωρώ τον εαυτό μου ισότιμο μέλος αυτής της ομάδας.

ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Αυτό που ήθελα να πω απευθυνόμενος κυρίως στα νέα παιδιά να συμμετέχουν μαζικά στις εκλογές. Γιατί η συμμετοχή στις εκλογές δεν είναι μια τυπική διαδικασία. Δεν είναι ένα άδειο πουκάμισο, δεν είναι ένα λουλούδι χωρίς άρωμα, δεν είναι ένα κουφάρι χωρίς ψυχή. Είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Είναι η ίδια η Δημοκρατία. Και φυσικά συμμετοχή όχι μόνο στις εκλογές, αλλά σε όλες τις εκδηλώσεις του κόμματος και της κοινωνίας. Με θέσεις, με προτάσεις, με έμπρακτη συμμετοχή.

Γιατί η συμμετοχή ικανού αριθμού ψηφοφόρων αυξάνει το κύρος του νέου προέδρου και ενισχύει την αμφίδρομη σχέση με την κοινωνία.

Θα συμβούλευα το νέο πρόεδρο που θα προκύψει από τις εκλογές της 24ης Οκτωβρίου να φροντίσει ώστε η ΝΟΔΕ να μην είναι παράρτημα κανενός βουλευτικού γραφείου, Να απολογείται μόνο στον αγνό, ανώνυμο νεοδημοκράτη, που έδωσε και συνεχίζει να δίνει τη δικιά του μάχη, παρ’ όλο που πικράθηκε, αδικήθηκε, λοιδορήθηκε, ακόμα κι από το ίδιο του το κόμμα, αλλά δεν αλλαξοπίστησε.