Νικολίτσα Βασιλακοπούλου: Η νόστιμη συνέχεια σε μια μεγάλη ιστορία
Στην περίπτωσή της, επιβεβαιώθηκε η πασίγνωστη ρήση του Κοέλο: Το σύμπαν συνωμότησε για να πραγματοποιήσει το μεγάλο της όνειρο. Που δεν ήταν άλλο από το να ανοίξει μεζεδοπωλείο στο συγκεκριμένο σημείο της πλ. Γεωργίου, όπου λειτουργεί έξι χρόνια τώρα, η «Πλατεία» της. Η Νικολίτσα Βασιλακοπούλου μιλάει στην «ΠτΔ» για όσα πέτυχε, επιστρατεύοντας την υπομονή, το πείσμα και την εσωτερική της δύναμη.
Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σου χρόνια;
Εχω μεγαλώσει στην Περιστέρα. Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι το σπίτι μας να είναι, πάντα, γεμάτο κόσμο και τη μητέρα μου να μαγειρεύει ώρες ατελείωτες. Βλέπεις, ο πατέρας μου είχε κρεοπωλείο και η κοινωνικότητα ήταν αλληλένδετη με την οικογένειά μας.
Πώς αποφάσισες λοιπόν, να ασχοληθείς με την εστίαση και να ανοίξεις την «Πλατεία»;
Πάντα ονειρευόμουν να έχω ένα μεζεδοπωλείο και μάλιστα όχι οποιοδήποτε, αλλά το συγκεκριμένο στο πάνω μέρος της πλατείας Γεωργίου. Περνούσα, τελείως συμπτωματικά μια μέρα, Ιούλιος του 2016 ήταν, και είδα ότι νοικιαζόταν. Το πήρα απόφαση μέσα σε μια νύχτα κι έτσι εκπληρώθηκε το μεγάλο μου όνειρο.
Είχες και μέτρο σύγκρισης, αφού επέλεξες ένα ιστορικό μαγαζί…
Ναι βέβαια, το μαγαζί κουβαλάει μεγάλη ιστορία –ήταν το περίφημο ουζερί του Χριστόδουλου Σταθάτου- κι έθεσα ως στόχο μου, ευθύς εξ αρχής, να σεβαστώ αυτό το τόσο σημαντικό παρελθόν του.
Το ρίσκο το φοβήθηκες;
Οχι, γιατί ήταν κάτι που αγαπούσα και επιθυμούσα πολύ. Θεωρώ ότι όταν θέλεις να ασχοληθείς με κάτι που αγαπάς γνήσια, σχεδόν πάντα το καταφέρνεις.
Τι κουζίνα προτιμάς; Είναι το μαγείρεμα προσωπική σου… υπόθεση;
Ναι, μαγειρεύω εγώ. Είμαι οπαδός της παραδοσιακής κουζίνας. Χρησιμοποιώ αγνά υλικά και θέλω ο πελάτης να απολαμβάνει γεύσεις σπιτικές σε τιμές προσιτές. Είμαστε, και χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό γιατί οφείλω πολλά στη βοήθεια των συνεργατών μου, μια οικογενειακή επιχείρηση, φιλική προς τον κόσμο. Το μαγαζί δεν είναι απρόσωπο και αυτό, πέρα, φυσικά από τις γεύσεις, είναι κάτι που έχει κερδίσει τον κόσμο.
Απ’ όταν άνοιξες την «Πλατεία» έως σήμερα, πώς θα περιέγραφες τη διαδρομή ως γυναίκα στο τιμόνι επιχείρησης;
Σίγουρα δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να κρατά αυτό το μαγαζί, αλλά το ευτύχημα είναι ότι ο κόσμος αγκάλιασε και στήριξε την προσπάθειά μας από την αρχή.
Τι αγαπάς και τι σε ζορίζει στη δουλειά σου;
Αγαπάω πάρα πολύ να μαγειρεύω και νιώθω μεγάλη ικανοποίηση όταν βλέπω τους πελάτες να φεύγουν ευχαριστημένοι. Κι αυτό ακριβώς το τελευταίο είναι ακριβώς που με ζορίζει: Η εντατική προσπάθειά μου να μη γίνει κάποια αστοχία και δυσαρεστηθεί κάποιος πελάτης.
Από την εμπειρία σου έως τώρα, πώς κρίνεις τον ουρανίσκο των Πατρινών;
Θεωρώ ότι μπορούν να ξεχωρίσουν την καλή γεύση και ποιότητα και έχω εμπιστοσύνη στην κρίση τους. Κι ακόμα, αν κάποιος πελάτης μού κάνει κάποιο σχόλιο ή κάποια παρατήρηση, το λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου, όσο και να εμπιστεύομαι τις μαγειρικές μου ικανότητες. Αν, δε, προκύψει κάποια αναποδιά, πάνω στον φόρτο της δουλειάς, παραδέχομαι πάντα το λάθος μου και προσπαθώ να επανορθώσω.
Στις όποιες δυσκολίες, εν γένει, ποια τα «όπλα» σου;
Η υπομονή, το πείσμα και η εσωτερική μου δύναμη -αυτή η δύναμη που έχουμε όλοι μας, κι όταν βγαίνει στην επιφάνεια στις δύσκολες στιγμές, απορούμε πού την κρύβαμε…
Τι εύχεσαι για τη Νικολίτσα και φυσικά για την «Πλατεία»;
Αυτό που εύχομαι σε προσωπικό επίπεδο είναι να είμαι καλά εγώ και, βεβαίως, να είναι καλά όλοι οι συνεργάτες μου, για να συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε.
Και για την «Πλατεία», εύχομαι να εξακολουθεί ο κόσμος να μας αγκαλιάζει πάντα το ίδιο θερμά όπως και τώρα. Θα ήθελα να βάλω ένα μικρό λιθαράκι για να τιμήσω αυτό το μαγαζί με την τεράστια παράδοση, που έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στην καρδιά και τη μνήμη τόσων και τόσων Πατρινών.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
