Πάτρα: Ο Σπύρος Πετρουλάκης συναντά τους αναγνώστες με αφορμή το νέο του μυθιστόρημα «Αυγή»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Τα βιβλία του αγαπιούνται πολύ, γιατί το θέμα τους, που όπως λέει ο ίδιος τον «επιλέγει κάθε φορά», αγγίζει βαθιά το αναγνωστικό κοινό, που τον έχει αγκαλιάσει θερμά. Με την ίδια θέρμη που παρακολουθεί και τις επιτυχημένες διασκευές δύο μυθιστορημάτων του για τη μικρή οθόνη. Ο Σπύρος Πετρουλάκης, την Πέμπτη 26 Απριλίου θα βρεθεί στην Πάτρα, με αφορμή το νέο του μυθιστόρημα «Αυγή–Το θαμμένο τετράδιο» (εκδ. Μίνωας), σε μια δίωρη συνάντηση με τους αναγνώστες στο βιβλιοπωλείο «Γωνιά του Βιβλίου – Παπαχρίστου», όπου και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου του. Λίγο πριν, ο συγγραφέας πολλών μπεστ-σέλερ μάς μιλά για τη νέα του ιστορία και τα μηνύματά της, την έμπνευση που γι’ αυτόν «λειτουργεί σαν πυρωμένο κάρβουνο», τη σχέση του με τη μουσική. Κι επίσης, μοιράζεται μαζί μας την ευχάριστη είδηση για τον τηλεοπτικό δρόμο που, όπως ακούγεται, θα πάρουν δύο ακόμα μυθιστορήματά του.

-Εδώ και λίγες ημέρες κρατάμε στα χέρια μας το 11o βιβλίο σας για ενήλικες. Πότε πρωτονιώσατε μέσα σας την ανάγκη να γράψετε;  

Ανέκαθεν υπήρχε μέσα μου μία φλέβα καλλιτεχνική γι’ αυτό και έγραφα στίχους. Αφορμή όμως για να ξεκινήσω να γράφω ιστορίες ήταν τα παιδιά μου. Ήθελα να τους πω μία ιστορία για τη διαφορετικότητα κι έτσι γεννήθηκε ο «Δράκος Μπουρμπουλήθρας». Τότε φυσικά δεν είχα αντιληφθεί το τι θα ακολουθούσε στο μέλλον…

-Έως τώρα, τι είναι αυτό που σας κάνει να επιλέγετε, κάθε φορά το θέμα του βιβλίου σας; Τι πρέπει να ξυπνάει μέσα σας;

Θα έλεγα πως ξυπνάει το «θεριό». Η έμπνευση για μένα λειτουργεί σαν το πυρωμένο κάρβουνο. Όταν το φυσώ φουντώνει κι όταν το αφήνω καταλαγιάζει. Μα πάντα καίει. Μπορώ να γράψω σε οποιοδήποτε μέρος ή ώρα της ημέρας. Στο πλοίο, στο κρεβάτι, κάτω από την ομπρέλα θαλάσσης, στην εξοχή, στο μετρό. Παντού έχω γράψει και κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Άλλες φορές και για ιστορίες που έχω μέσα μου από καιρό, δεν χρειάζεται καν συγκέντρωση. Είναι σαν η ιστορία να γράφεται μόνη της και εγώ να υπηρετώ την πλοκή της αντί να τη σχεδιάζω. Δεν μπορώ να επιλέξω το θέμα, νιώθω πως αυτό με επιλέγει κάθε φορά.

-Πάμε, λοιπόν, στο νέο σας μυθιστόρημα «Αυγή – Το θαμμένο τετράδιο». Πώς γεννήθηκε και ποιος ο στόχος σας;

Η «Αυγή» είναι η σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους. Ένα θέμα δύσκολο, που μας πληγώνει ακόμη και σήμερα κι έχουμε μάθει να το κρύβουμε κάτω από το χαλί. Το βιβλίο μιλάει για την περίοδο του Εμφυλίου και επικεντρώνεται στις εξόριστες γυναίκες σε μία χρονική περίοδο που η Ελλάδα αντί να προοδεύει και να εξελίσσεται, αυτοτραυματιζόταν και έμενε στάσιμη. Μακάρι να διαβαστεί από τη νέα γενιά ώστε να γνωρίσουν τα λάθη που έκαναν και οι δύο πλευρές και να μην επαναληφθούν.

-Βασισμένη σε αληθινά, συγκλονιστικά γεγονότα η ιστορία σας, συνδέει παρελθόν –από Μάρτιο 1951- με παρόν, με απανωτά φλας μπακ, αλλά και τις ηρωίδες, τη νεαρή τότε Αυγή, εξόριστη επί ένα χρόνο στο Παλαιό Τρικέρι Μαγνησίας, όπου υποφέρει τα πάνδεινα, με τη νεαρή Αναστασία, που ανακαλύπτει το «θαμμένο» τετράδιο της πρώτης. Με τι προκλήσεις/δυσκολίες ήρθατε αντιμέτωπος κατά τη διαδικασία της συγγραφής και ποια τα συναισθήματά σας για όσα τραγικά ζωντανεύατε;

Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν να βρω πηγές, να τις διασταυρώσω και να εξασφαλίσω πως η ιστορία της «Αυγής» θα αντικατοπτρίζει την αλήθεια. Χρειάστηκε πολλή μελέτη και αρκετό ψάξιμο. Ο συγγραφέας για να πετύχει το ζητούμενο που είναι ένα καλό αποτέλεσμα, θα πρέπει να μπει με την ψυχή του στους ρόλους και μέσα στον κάθε ήρωα ξεχωριστά και να αποδώσει την οπτική του με σαφήνεια και καθαρότητα.

-Βλέπουμε ότι η ιστορία της Αυγής ταρακουνάει τη 16χρονη Αναστασία, η οποία βαριέται αφόρητα στις διακοπές της μαζί με τους γονείς της, στο Παλαιό Τρικέρι. Από τον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης περνάει σε έναν κόσμο όπου η σκληρή πραγματικότητα σοκάρει. Με αυτή την αφύπνιση της νεαρής σύγχρονης ηρωίδας σας θελήσατε να περάσετε κάποιο μήνυμα;

Πιστεύω στη νέα γενιά και στη δύναμη της αφύπνισης, ό,τι κι αν το προκαλεί αυτό. Οι νέοι έχουν τη δύναμη να φέρουν αλλαγές αρκεί να τους δείξουμε εμπιστοσύνη.  Εάν έχουν ανοιχτά μυαλά και βλέπουν πιο μακριά απ’ ό,τι εμείς στην ηλικία τους, τότε δεν έχουν να φοβούνται τίποτα.

-Οι βιασμοί των κρατουμένων, εκείνη την εποχή, ήταν κάτι σύνηθες, καταγράφονται και στην ιστορία σας. Δυστυχώς, το φαινόμενο των κακοποιητικών συμπεριφορών, της έμφυλης βίας, των γυναικοκτονιών βρίσκεται σε έξαρση ακόμα και τον 21ο αιώνα. Υπάρχει τρόπος να γιατρευτεί αυτή η μάστιγα, λέτε;

Η βία κατά των γυναικών είναι μια μάστιγα που πρέπει να σταματήσει. Έχοντας κι εγώ μία κόρη ελπίζω πως αυτά τα φαινόμενα θα εξαλειφθούν στο μέλλον. Είναι αδύνατο για μια κοινωνία να προχωρήσει μπροστά αν ο μισός πληθυσμός ζει με τον φόβο ότι θα δεχθεί επίθεση ή ακόμη χειρότερα βιασμό.

-Δύο βιβλία σας, ο «Σασμός» και «Το Ναυάγιο» ευτύχησαν στην τηλεοπτική μεταφορά τους. Πώς νιώθετε βλέποντας να ζωντανεύουν ιστορίες σας στη μικρή οθόνη;

Είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Μην ξεχνάμε πως πίσω από αυτές τις παραγωγές υπάρχουν εργαζόμενοι, οικογένειες που ζουν από αυτή τη σειρά. Ευτυχώς είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε με έναν παραγωγό και δύο τηλεοπτικούς σταθμούς που εξασφάλισαν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα στις μικρές οθόνες.

-Κι επειδή το «Ναυάγιο» τελειώνει με το κλείσιμο της σεζόν, υπάρχει πρόταση για νέα τηλεοπτική διασκευή βιβλίου σας; Η «Αυγή» προσφέρεται, πάντως…

Ακούγεται πως του χρόνου θα γίνει η διασκευή των βιβλίων «Η εξομολόγηση» και «Η Παναγιά της φωτιάς», η ιστορία των οποίων είναι αλληλένδετη. Πρόκειται για τη συνέχεια της ιστορίας, όπου αποκαλύπτονται όλοι οι κρυφοί ήρωες. Τώρα αν υπάρχει ενδιαφέρον και για την «Αυγή», γιατί όχι;

-Πώς λειτουργεί η μουσική και πώς το γράψιμο για εσάς;

Και τα δύο είναι κομμάτια της ψυχής μου. Το καθετί που γοητεύει την ψυχή του ανθρώπου είναι και η αδυναμία του. Εμένα είναι η μουσική, αν και τελευταία κρατάμε μικρές αποστάσεις. Νιώθω ότι μου βαστά «αμάχη» γιατί είναι κάπως παραμελημένη σε σχέση με το παρελθόν. Κι αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια παίρνω πολλή αγάπη μέσα από τα μυθιστορήματά μου, επισκέπτομαι μέρη όλης της Ελλάδος και ο κόσμος με συγκινεί, με κάνει να αισθάνομαι ότι η ιστορία που έγραψα τον έχει αγγίξει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από αυτή!

Ελπίζετε σε…

-Δεν κάνω εξωπραγματικά όνειρα. Απλά σχέδια και μικρά βήματα την κάθε φορά ακόμα κι ας στοχεύω στην κορφή. Έτσι κάνω πάντα και ό,τι έχω καταφέρει το οφείλω κυρίως στη δουλειά, στην πειθαρχία αλλά όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο αυτό, και στην κουζουλάδα μου.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News