Τρεις επανερμηνείες στην γκαλερί Cube – Εγκαινιάζεται η έκθεση των Νίκου Γιαβρόπουλου, Αλέξανδρου Μαγκανιώτη και Διονύση Παππά
«Ο αριθμός 3 συστήνει την βάση υπολογισμού του πλήθους των καλλιτεχνών, για να αποκληθεί μια έκθεση ομαδική. Με δεδομένο, λοιπόν, αυτό το κριτήριο, προκύπτει σήμερα, στην Cube Gallery, μια συμπαρουσίαση τριών διαφορετικών καλλιτεχνών» σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης Κωνσταντίνος Μπάσιος.
H Cube Gallery, από το Σάββατο 13 Νοεμβρίου έως και τις 4 Δεκεμβρίου, φιλοξενεί τους εικαστικούς Νίκο Γιαβρόπουλο, Αλέξανδρο Μαγκανιώτη και Διονύση Παππά και την εικαστική τους συνομιλία, με τίτλο 3 re-interpretations, σε επιμέλεια του Κωνσταντίνου Μπάσιου.
O Κωνσταντίνος Μπάσιος, Ιστορικός της Τέχνης, μέλος της A.I.C.A. και επιμελητής της έκθεσης 3 re-interpretations, γράφει: «Ο αριθμός 3 συστήνει την βάση υπολογισμού του πλήθους των καλλιτεχνών, για να αποκληθεί μια έκθεση ομαδική. Με δεδομένο, λοιπόν, αυτό το κριτήριο, προκύπτει σήμερα, στην Cube Gallery, μια συμπαρουσίαση τριών διαφορετικών καλλιτεχνών, από ετερογενείς καταγωγές και με αποκλίνουσες διαδρομές, προκειμένου να διαπιστώσουμε τι: με ποιό τρόπο οι κοινές πολιτιστικές καταβολές ή, ακόμα και αναφορές, μπορούν να αποτελέσουν, σήμερα, μια –πράγματι– ενιαία οπτικοποιημένη κοινότητα, από την οποία θα μπορούσε κάποι@ να ισχυρισθεί ότι ενυπάρχει μια ταυτότητα, ίδια για όλ@.
Με άλλα λόγια, μήπως, εν τέλει και παρά τους επίσημους, εορταστικούς ισχυρισμούς, λόγω της θρυλικής επετείου των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση, συμβαίνει μια άλλης τάξεως συνθήκη, που συνεκδοχικά αποκαλείται έτσι, ακριβώς διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να ιδωθεί ως ένα όλον, μια κατάσταση πολλαπλά διασπασμένη, αφού δεν μπορεί να τεθεί από κοινού, όλη αυτή η απειροστική αποσπασματοποίηση μιας παλαιάς, αλλά βαθύτατα ιδεολογικοποιημένης παράδοσης, οι αναγωγές της οποίας έχουν και αυτές αντικρουόμενες καταφάσεις;
Αυτοί οι δύο αιώνες που φέτος πέρασαν, μάς υποχρεώνουν σε μια διαδικασία αναστοχασμού, γιατί όταν, τότε, άρχισε η έναρξη των ανατροπών και σταδιακές υιοθεσίες εκδοχών νεωτερικότητας, συμβαίνει και εδώ, όπως πολύ νωρίτερα αυτό γινόταν ήδη στη δυτική Ευρώπη, η επανεμβάπτιση των πάντων εις το όνομα της κλασικής αρχαιότητας.
Έχει, λοιπόν, ενδιαφέρον να δούμε πώς ο Νίκος Γιαβρόπουλος σχολιάζει, με τον λεπτό του τρόπο, μορφικές και λειτουργικές ομοιότητες, όταν συνεξετάζει ένα συμβολικό αντικείμενο της εποχής μας με το αντίστοιχο του παρελθόντος και τι σκέψεις προκαλούνται ως προς τα υιοθετηθέντα ή απορριφθέντα κλασικότροπα πρότυπα, στο μέτρο που οι βίντεο-εγκαταστάσεις του μάς επιτρέπουν απρόβλεπτες επαναθεωρήσεις.
Από την άλλη πλευρά, ο Διονύσης Παππάς, εμπνεόμενος από πιο νεωτερικές και, εν πολλοίς, κριτικές προσεγγίσεις για τα βιολογικά και τα κοινωνικά πρότυπα του φύλου, καταλήγει σε ζωγραφικές και γλυπτικές αναπαραστάσεις, προκειμένου να λειτουργήσουν ως εικονοποιητικές πιστοποιήσεις όλων αυτών των θεωρήσεων, που επιδιώκουν την απεξάρτηση και την απελευθέρωση από αγκυλώσεις, μα κυρίως από ιδεο-καταναγκαστικές προσλήψεις ρόλων και ταυτοτήτων.
Ενώ, ο Αλέξανδρος Μαγγανιώτης, πιστός στις γνωστές απεικονιστικές του ιδιαιτερότητες επιδιώκει να οπτικοποιήσει, κατά τρόπο, παραστατικό τις αλφαβητικές αποδώσεις των αρχαίων λεξιλογικών δανείων στην αγγλική γλώσσα, προσδίδοντας ένα ύφος ουμανιστικό στον επιμέρους μικρόκοσμο που συγκροτεί, πάλι κατά τρόπο επιβεβαιωτικό του νοήματος τής κάθε λέξης.
Είναι, επομένως, σαφές ότι όλα αυτά τα κλασικότροπα συστατικά, που άλλες φορές μπορεί να είναι πιο αυτούσια και πιο ειρωνικά, όπως στην περίπτωση του Γιαβρόπουλου, άλλες φορές να είναι περισσότερο διαμεσολαβημένα και εμμέσως υπονομευμένα, όπως συμβαίνει με τον Παππά, και άλλες φορές να είναι πιο sui generis και εν πολλοίς ελευθεριακότερα, όπως προκύπτει στον Μαγγανιώτη, να υποδεικνύουν σε εμάς ότι διακόσια χρόνια αργότερα, μπορούμε, εφόσον το θέλουμε, την όποια παράδοση να τη διαχειρισθούμε πολύ πιο γόνιμα και δημιουργικά σε σχέση με άλλους κληρονόμους. Με ό,τι και όσα, κάτι τέτοιο, συνεπάγεται».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
