Ωρα να δούμε το πρόσωπο μας στον καθρέφτη

ΕΙΝΑΙ «ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ» η προσπάθεια της ρωσικής ηγεσίας να θυμίσει τη Γερμανία των παραμονών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως βέβαια εντυπωσιάζει και η άρνηση ποικιλώνυμων απολογητών της, εμμέσων ή και απροκάλυπτων, να διαγνώσουν την ομοιότητα αυτή.

ΕΙΝΑΙ θλιβερό ότι η ιστορία αποτυγχάνει να διδάξει τα ίδια τα θύματά της, που αρκετά εύκολα και αβασάνιστα μετακινούνται σε ρόλο θύτη, με μεθοδεύσεις και πρακτικές που παραπέμπουν στους θύτες της ίδιας της πατρίδας τους. Αντί να μάθουν να αποστρέφονται τα στοιχεία αυτά, τα αντιγράφουν και τα υιοθετούν ανενδοίαστα.

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ της Ουκρανίας αποτελεί μια αφορμή να αναστοχαστούμε πάνω στις αξίες των δυτικών κοινωνιών και να επανεκτιμήσουμε τις διαφορές του ελεύθερου κόσμου. Αποτελεί άραγε συνεκτικό ιστό όλων μας η πίστη στη δημοκρατία και τον ανθρωπισμό ή δεχόμαστε και εκπτώσεις;

ΕΙΝΑΙ η ώρα να δούμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη με καθαρή ματιά, απαντώντας καθένας μας για την πραγματική του ταυτότητα. Η ώρα όπου καθένας αποδεικνύει με ποιον είναι, και τι είναι.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΝ υπάρχει ημέρα κατά την οποία δεν προκύπτει ένας νέος γύρος δημοσιογραφικών πληροφοριών και εκτιμήσεων γύρω από την υπόθεση του θανάτου των τριών παιδιών της Πάτρας. Είτε πρόκειται για νέο υλικό είτε για στριφογύρισμα ορισμένων μέσων ενημέρωσης περί την ουρά τους. Οι διαρροές που βλέπουν το φως της δημοσιότητας «φωνάζουν» ότι κύκλοι των Αρχών διακατέχονται από υποψίες, αν όχι και από πεποίθηση, ότι υπάρχει αστυνομική και όχι ιατρική εξήγηση σε κάποια περιστατικά. Ο,τι κι αν ισχύει, θα πρέπει να δοθούν σύντομα οι δέουσες απαντήσεις και να μην αιωρούνται περαιτέρω τα ερωτήματα, με τρόπο που πλέον καταστρατηγεί τα όρια της δεοντολογίας ή μήπως και της νομοθεσίας.

Είναι άλλο πράγμα η αναζήτηση της αλήθειας και άλλο η διαπόμπευση.