Ψηλά καπέλα
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Να μια ωραία ιδέα: Τι θα λέγατε να κανονίζαμε από σήμερα να αποκτήσουμε βασιλιά και πάλι; Έναν ψηλό, επιβλητικό κύριο, ας πούμε σαν τον Παύλο, που έχει αφήσει και αυτό το ιδιαίτερο μουστάκι με το περιποιημένο γένι στο πηγούνι και φέρνει κάτι σαν βρετανός ποιητής και σαν Ουάιλντ Μπιλ Χίκοκ. Τον είχες ακουστά τον Ουάιλντ Μπιλ Χίκοκ; Ηταν ο σερίφης που είχε επιβληθεί στο ουέστ, αλλά ήταν και μια ιδέα αλκοόλας. Τον έφαγε μπαμπέσικα ένας χαρτοκλέφτης. Αλλά άσε το ουέστ στα δυτικά, και μείνουμε ανατολικά: Τι λέτε για τον Παύλο; Ευειδής είναι βέβαια και ο Φίλιππος, ο μικρότερος, ο ντελικάτος, αλλά και ο Νικόλαος φαντάζει ικανοποιητικός, ήρεμη δύναμη, αυτός φέρνει κάπως στον Τζο Μαντένια, αν και έχει κάτι το πιο σκοτεινό, πιο θλιμμένο, προς Κρίστιαν Μπέιλ, που είχε παίξει τον Μπάτμαν. Όχι, είναι αρκετά μεγάλος για Μπάτμαν, άλλωστε εμείς δεν θέλουμε
Μπάτμαν, για βασιλιά μιλούσαμε.
Βλέπεις τι γίνεται στη Μητρόπολη. Πήγαν κατά εκατοντάδες οι πολίτες. Μπορεί και να μετρηθούν χιλιάδες. Αλλοι ήταν φιλοβασιλικοί και το ήξεραν, άλλοι ήταν, αλλά δεν το ήξεραν. Και άλλοι δεν ήσαν, αλλά σου λέει, πάμε να δούμε τόσο καιρό τι χάναμε, που λέει και το ανέκδοτο, αλλά δεν είναι κόσμιο να το αφηγηθούμε σε αυτή τη συγκυρία. Άλλος πάλι πάει χάριν περιεργείας. Να δει εστεμμένους από κοντά, τι σόι πράγμα να είναι αυτό, έχουν γαλάζιες φλέβες, λέει. Βέβαια, όλοι γαλάζιες φλέβες έχουν, απλά οι γαλαζοαίματοι είναι προστατευμένοι από τον ήλιο και τη βιοπάλη, αν και οι περισσότεροι είναι ψημένοι πλέον, στα κότερα και τα εξωτικά νησιά, αυτό κι αν είναι ελκυστικό, περνάνε και απλώνουν μια σκόνη μαγική, ας πάμε να πέσει και σε μας μια χούφτα.
Μαζεύονται, προσκυνούν, περιεργάζονται, χαζεύουν. Και κάποιοι βουρκώνουν. Είχαν βιώματα προσωπικά ή οικογενειακές παρακαταθήκες. Αλλοι αγγίχτηκαν με όλον αυτό τον θόρυβο. Και άλλοι είναι φιλίστορες: Εκφράζονται απόλυτα από τις μεγάλες ρήσεις του Σαμαρά και του Αβραμόπουλου. Δεν κρυβόμαστε από την ιστορία μας και δεν την κρύβουμε, αλλά αγέρωχοι στοιχιζόμαστε πλάι στα σύμβολα, στα πρόσωπα, τους ανδριάντες και τα φέρετρα, για να αποδείξουμε ότι μένει ενεργή η αίσθησή μας για τα πάτρια, διότι αν στρέψουμε τα νώτα μας στα θέσμια και τους κλειδοκράτορες του παρελθόντος, αναιρούμε την ταυτότητά μας, και τότε, χρααααπ, θα μας την αρπάξουν οι πορτοφολάδες της μνήμης και θα μας εξαλείψουν από τον χάρτη, κάτι που επιδιώκουν αιώνες τώρα.
Είναι αυτός ο συνδυασμός, ιστορία, ταυτότητα, παρακαταθήκες, βιώματα, μαγική σκόνη, ακτινοβολία, Κρίστιαν Μπέιλ, ψηλά καπέλα, κομψά κοσμήματα, φινέτσα, αν βάλεις αυτά από τη μια και τη Σακελλαροπούλου με τον γάτο της από την άλλη, το βάρος πέφτει από τη δώθε την πλευρά, όσο και αν το παλέψει ο γάτος. Με κάποιο τρόπο άλλωστε, και βασιλιά που δεν έχεις, έχεις: Ο Γουίλιαμ και η Κέιτ, ο Κάρολος, η Μέγκαν και παλιότερα η Στεφανί και η Καρολίνα και μυριάδες άλλα πρόσωπα των θώκων, των αξιωμάτων, της υψηλής αναγνωρισιμότητας, άλλοι που απέκτησαν τη δόξα τους κληρονομικά και άλλοι με σκληρή προσωπική μάχη και επιμέλεια, παλεύοντας στα ριάλιτι, στα κοινωνικά δίκτυα, στις ακτές της Μυκόνου, όλοι αυτοί κατέκτησαν πριγκιπική θέση στη ζωή, την κουλτούρα, τις έξεις, τις
τάσεις, τα χάζια μας.
Οι κάμερες τώρα πέφτουν στα τσαρούχια, τις εθνικές στολές, τους αγέρωχους πολιτικούς που τιμούν το βαρύ παρελθόν του στέμματος (κι αν ρωτήσεις και πρόσωπα που έζησαν καταστάσεις και γεγονότα, ήταν πράγματι πολύ βαρύ, αδελφέ), τι΄ν’ η πατρίδα μας, κι αυτά κι εκείνα. Επειδή δεν είναι λοιπόν μόνο αυτά, αλλά είναι κι εκείνα, λογικά ο Σαμαράς θα πήγε ή θα πάει και σε κηδείες κομμουνιστών, ανταρτών του εμφυλίου, ίσως και στου Τεμπονέρα το μνημόσυνο, να τραγουδήσει επέσατε θύματα αδέλφια εσείς, εκτός αν ιστορία μας δεν είναι η αμαρτία μας, αλλά μόνο οι ένδοξες, ιδεολογικά σωστές περίοδοι, αλλά τότε δεν μιλάμε για την ιστορία «μας», να ξέρουμε επιτέλους την έννοια των αντωνυμιών, Αντώνη’ μ.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
