Το νέο έργο της Αριστεράς Νο2

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί. Ετσι ο Αλέξης Τσίπρας έχει αρκετά μοντέλα διαθέσιμα προς αντιγραφή εκμεταλλεύσιμων στοιχείων. Η πορεία προς τον λαό, αίφνης, την οποία εξήγγειλε αυτή την εβδομάδα, παραπέμπει ασφαλώς στον ανένδοτο που είχε κηρύξει ο Γεώργιος Παπανδρέου, επονομασθείς ως Γέρος της Δημοκρατίας γιατί συγκρούστηκε με το κατεστημένο της εποχής για να προστατεύσει τη λαϊκή κυριαρχία από υπονομεύσεις ανακτορικές και παρακρατικές. Ο Αλέξης Τσίπρας γέρων δεν είναι, αλλά οι παλαιότεροι μπορεί και να συγκινούνται από τέτοιες αναγωγές, αν και το πιθανότερο είναι ότι οι προσομοιώσεις αυτού του χαρακτήρα (παρακράτος 1960 με παρακολουθήσεις 2023) μπορεί να τους φαίνονται χοντροκομμένες και κωμικές.

ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ; Οι νεότεροι μπορεί να συνεπαίρνονται ευκολότερα από τέτοια αφηγήματα, καθώς άλλωστε έχει «περπατήσει» στη γενιά της Κρίσης η ιδέα ότι το σύστημα της εξουσίας και του πλούτου νέμεται τους πόρους και τις ευκαιρίες και κλείνει τις στρόφιγγες και τις χαραμάδες για τους σημερινούς νέους, σκηνοθετώντας τις κρίσεις ως προσχήματα. Αν προσθέσουμε στο σκηνικό και μια διάσταση απειλής προς τη δημοκρατία, η παράσταση διαστέλλεται και παίρνει ηρωικό περιεχόμενο.

ΑΛΛΑ ΒΕΒΑΙΑ το όλο σενάριο δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά ζητήματα της εποχής μας και τις προκλήσεις του μέλλοντος. Ομως η αριστερά του Αλέξη Τσίπρα που έδειξε κατά την κυβερνητική της θητεία ότι δεν είχε κάποιο βιώσιμο σχέδιο για την απτή πραγματικότητα, δεν φαίνεται να έχει κάνει κάποια πρόοδο από τότε.

ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ οι πολλοί, γεροντότεροι και νεαρότεροι, το αντιλαμβάνονται, γι’ αυτό το Νέο Εργο δεν κόβει τα αναγκαία εισιτήρια.