Αλλος για Χίο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη…
Του Ηλία Ασπρούκου, Περιβαλλοντολόγος
Τον τελευταίο καιρό, ευρισκόμενος στην Θεσσαλονίκη, διαβάζω και ακούω διάφορα. Πολλές δε φορές γίνομαι αποδέκτης σχολίων, άλλες φορές εν βρασμό ψυχής και άλλοτε χιουμοριστικών, για το πως αντιλαμβάνονται κάποιοι την πολιτική και κυρίως την τοπική αυτοδιοίκηση. Σε σημείο που να βάζω τα γέλια και τα κλάματα. Όλοι είμαστε πρωταγωνιστές σε μια κακόγουστη φαρσοκωμωδία.
Κάπου εκεί νιώθει κανείς πως η πολιτική ανοησία είναι πολλαπλάσια και δυσανάλογη της όποιας πολιτικής οξυδέρκειας.
Ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο, που μπορεί κάποιος να το ονομάσει στον αστερισμό της ματαιοδοξίας. Κάθε μέρα γεμίζει το διαδίκτυο με ανακοινώσεις υποψήφιων, που αν δεν ήταν ο ή η επικεφαλής του συνδυασμού τους, να τους βγάλει στην επιφάνεια δεν θα τους ήξερε ούτε ο περιπτεράς της απέναντι γωνίας. Αυτοί λοιπόν οι γυρολόγοι, που σήμερα βρίσκονται εδώ και αύριο πάνε παραπέρα, καθορίζουν τις δικές μας ζωές και το μέλλον των παιδιών και των εγγονών μας. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σε κάθε δυσκολία βγάζουν την ουρά τους απέξω και εγκαταλείπουν πρώτοι το καράβι σαν τρωκτικά στην πρώτη φουρτούνα μόλις μπει μία στάλα νερό.
Η Αιγιάλεια της αίγλης έχει δώσει για τα καλά την σκυτάλη στην Αιγιάλεια της παρακμής. Μια παρακμή, η οποία μέρα με την μέρα ώρα με την ώρα τρώει τα σωθικά των ελάχιστων ανθρώπων, που ασχολούνται επιχειρηματικά σε αυτή την πόλη. Συνεχώς κατήφορος, ολισθηρός ο δρόμος της κατρακύλας που παρασέρνει στο διάβα του κάθε καλή προσπάθεια που θα μπορούσε να βρει ανταπόκριση.
Πολλά ακούμε λίγα βλέπουμε, όσο κοντοζυγώνει η προεκλογική περίοδος, τόσο σαν άλλοι μανάβηδες σε λαϊκή, προσπαθώντας να ξεπουλήσουν τον κατιμά, φωνάζουν δυνατά. Επισκιάζοντας τις φωνές εκείνων που αξίζουν. Γιατί λαϊκίζουν και κυρίως είναι αντιπαραγωγικοί. Αυτοί λοιπόν κρατούν την ποιότητα της ζωής μας στα χέρια τους.
Ποιότητα είπα και θυμήθηκα, τους κατεστραμμένους δρόμους, την ρημαγμένη πλατεία, τις άδειες παιδικές χαρές, τα αδέσποτα να κόβουν βόλτες καταπονημένα.
Το ρημαγμένο λιμάνι που έχει γίνει νεκροταφείο πλοίων.
Θλίψη και αποτροπιασμός, μαζί με τον κακό φωτισμό και τις κακόγουστες παρεμβάσεις. Πολλά δεινά έχει να αντιμετωπίσει όποιος πάρει τα ηνία της Αιγιάλειας τα χέρια του και το μεγαλύτερο κακό από όλα… Με τι υλικά θα πάει να χτίσει το αύριο όταν το σήμερα είναι σαθρό;
Δυστυχώς οι σοβαροί άνθρωποι απαξιώνουν την πολιτική και τα κοινά, ίσως γιατί βλέποντας όλους αυτούς να κάνουν το δικό τους σόου, νοιώθουν που η παρουσία τους περισσεύει, ίσως πάλι να σκέπτονται πως πολλοί στην προσπάθειά τους να αλλάξουν τον κόσμο στο τέλος το μόνο που κατάφεραν ήταν να αλλάξουν το επίπεδο διαβίωσης τους και να κρατήσουν τον κόσμο σταθερά προς τα κάτω.
Οι ίδιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που φοράνε σήμερα τον μανδύα του καλού, που θέλουν να λογαριάζουν τον εαυτό τους για σωτήρα τρομάρα τους, που προσπαθούν με παλιά υλικά προσπαθούν να χτίσουν οικοδόμημα, που θα γκρεμιστεί σαν τα παλάτια που χτίζονται στην άμμο και με το πρώτο κύμα εξαφανίζονται… Οι άνθρωποι αυτοί που δηλώνουν σωτήρες πότε νοιάστηκαν πραγματικά για τον τόπο αυτό;
Με τις σκέψεις αυτές συνέχισα να πίνω τον καφέ μου και να διαβάζω την αθλητική εφημερίδα. Γιατί ποδοσφαιροποιήσαμε την πολιτική και πολιτικοποιήσαμε το ποδόσφαιρο.
Καληνύχτα Αιγιάκι της καρδιάς μου !
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
