Οι παροχές, οι ανάγκες και τα περιθώρια

ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ, αυξήσεις, βοηθήματα και ρυθμίσεις οφειλών. Η προεκλογική συγκυρία συναντά πραγματικές κοινωνικές ανάγκες που διευρύνονται συνεχώς, καθώς τα απόνερα της κρίσης και της πανδημίας ενισχύονται από το ενεργειακό κραχ και την εκτόξευση του πληθωρισμού.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ παροχών εκ μέρους της κυβέρνησης υποβοηθείται από τα αποθέματα του προϋπολογισμού, τα οποία δεν είναι απεριόριστα, ενώ η ελαστικότητα με την οποία η ΕΕ περιβάλλει αυτές τις πρακτικές έχει ημερομηνία λήξεως. Εχει ημερομηνία λήξεως η νέα αυτή κρίση;

Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ευτυχώς τελειώνει -αν και δεν έχει πει την τελευταία του λέξη- όμως πέρα από τη θέρμανση, υπάρχει το παραγωγικό κόστος. Το οποίο βαίνει ασυγκράτητο. Ακούμε συνεχώς για αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, αλλά δεν την έχουμε δει στην αγοραστική μας ικανότητα ούτε στις τιμές του σούπερ μάρκετ.

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ άμεση ανάταξη του σκηνικού. Οι παροχές δεν μπορούν να παρατείνονται στο διηνεκές, και επιπλέον εκπαιδεύουν την κοινωνία σε μια φιλοσοφία που έρχεται να πιάσει ως τανάλια το πολιτικό σύστημα, υποχρεώνοντας τα κόμματα να συναγωνίζονται σε πέταγμα προεκλογικών χαρταετών. Χρειαζόμαστε δραστική μεταβολή, με όρους διαρκείας.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ βέβαια έχει με σημαντική περιοδικότητα καλά νέα να μας ανακοινώσει, για το επενδυτικό κλίμα και τη γενικότερη ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών. Αυτά όμως θα πρέπει να μεταποιηθούν σε μετρήσιμο κέρδος για τον πολίτη όλων των βαθμίδων και των ταχυτήτων. Ζούμε σε συνθήκη κρίσης επισήμως επί δυόμισι δεκαετίες, και ατύπως αρκετά περισσότερο. Απέκανε η τσέπη του πολίτη, απέκανε και η υπομονή του. Αυτό το τελευταίο δεν είναι καλό νέο για κανέναν.