Τα καθημερινά μικρά «Τέμπη»
Του Βασίλη Πασσά, Γιατρός-διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, ιδρυτής-επιστημονικός υπεύθυνος ΠΡΟΤΑΣΗΣ, γραμματέας ΔΣ Κέντρου Πρόληψης ΚΑΛΛΙΠΟΛΙΣ.
Τραγικά ατυχήματα σαν αυτό των Τεμπών που έχει συγκλονίσει όχι μόνο το πανελλήνιο αλλά και την παγκόσμια κοινότητα δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία.
Καλλιεργούνται και χτίζονται καθημερινά από την ιδιοτέλεια, την ανευθυνότητα, την αδιαφορία, την εξάρτηση από την εξουσία με κάθε τρόπο, των ανευθυνο-υπεύθυνων πολιτικών στα γρανάζια μίας δυσλειτουργικής γραφειοκρατίας. Μιας γραφειοκρατίας που εύκολα καταστρέφει θεσμούς και ανθρώπους αλλά αδυνατεί και αδιαφορεί για την εύρυθμη λειτουργία της χώρας. Μετά την έκρηξη, όπως συνέβη και με το ατύχημα των Τεμπών, ξετυλίγεται ένα κουβάρι παραλείψεων, κατασπατάλησης χρημάτων, ατελειών σε λειτουργίες συστημάτων, αδιαφορίας, αμοραλισμού, ρουσφετολογίας κ.ο.κ.
Και εδώ μπαίνει και η δική μας ευθύνη. Οχι βέβαια σε αυτό που συνέβη. Αλλά στο ότι επιτρέπουμε να συμβαίνουν τα καθημερινά μικρά Τέμπη. Αυτά που όταν συμβαίνουν και δεν παρεμβαίνουμε, δεν αντιδρούμε, δεν διαμαρτυρόμαστε είναι σίγουρο ότι με την πάροδο του χρόνου θα συσσωρευτούν και θα προκαλέσουν και πάλι μία τραγωδία. Σε πολλά πράγματα της καθημερινότητας που βλέπουμε, ζούμε, ακούμε , διαφωνούμε, συνεχώς τα λέμε, κάνουμε κριτική , τα καταδικάζουμε αλλά απουσιάζουμε όταν χρειάζεται να προχωρήσουμε στην πράξη για να διορθωθούν, πριν διογκωθούν .
Ποιος δεν συγκινήθηκε από τις ουρές των νέων ανθρώπων για να δώσουν αίμα μετά το ατύχημα (δυσανάλογο αριθμό φιαλών από αυτόν που υπήρχε ανάγκη ) η από τα πλήθη των πολιτών που διαδηλώνουν οργισμένοι μεν αλλά ειρηνικά στους δρόμους;
Η ευαισθησία αυτή όμως δεν πρέπει να εξαντληθεί όταν περάσει ο χρόνος. Να μην ξεχάσουμε τις ανάγκες που έχουμε σε αίμα. Γιατί αν συμβεί αυτό, η Ελλάδα θα παραμείνει η χώρα με ένα από τα μικρότερα ποσοστά εθελοντών αιμοδοτών ( αλλά και γενικότερα εθελοντών ) στην Ευρώπη, η οποία δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σε αίμα με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν καθημερινά πολλοί συμπολίτες μας.
Οταν συμβεί η τραγωδία οργιζόμαστε τόσο που ξεσηκωνόμαστε και έτσι πρέπει , αλλά είναι λίγο αργά, γιατί τότε το τραύμα έχει επέλθει, δεν μπορούμε να το προλάβουμε. Στην πρόληψη των εξαρτήσεων , γνωρίσουμε πολύ καλά ότι για να μην φθάσει ένας νέος στην εξάρτηση, πρέπει να δουλέψουμε μερικά χρόνια πριν, ώστε να διαμορφώσουμε τις συνθήκες που δεν θα χρειαστεί να προχωρήσει στα ναρκωτικά. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ενθαρρύνουμε τους πολίτες να εντάξουν την πρόληψη στην ζωή τους, στην καθημερινότητά τους, ώστε να βελτιώσουμε την ποιότητα στην ζωή μας και να μην συμβαίνουν τραύματα στην σωματική και ψυχική μας υγεία.
Το σίγουρο είναι ότι οι πολιτικοί στην πλειοψηφία τους ομιλούν για πρόληψη αλλά δεν την εννοούν. Αν μία κυβέρνηση η ένας πολιτικός επενδύσει στην πρόληψη το όφελος που θα προκύψει θα το καρπωθεί ο επόμενος πολιτικός, η επόμενη κυβέρνηση. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για το κουκούλωμα του τραύματος.
Τα μικρά καθημερινά Τέμπη που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στον χώρο της Πρόληψης των εξαρτήσεων στην χώρα μας δυναμιτίζουν σιγά-σιγά την αξία, την ψυχή της πρόληψης. Η αυταρχική, γραφειοκρατική και απαξιωτική για τα στελέχη πρόληψης και τα ΔΣ των Κέντρων πρόληψης πολιτική της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας και του ΟΚΑΝΑ, όχι μόνο δεν προάγει την πρόληψη αλλά προσπαθεί να την χειραγωγήσει και να την χρησιμοποιήσει για ιδιοτελείς σκοπούς. Είναι μία πολιτική που ευνοεί την εξάρτηση όπως και την δική τους εξάρτηση από την εξουσία. Όσο ανεχόμαστε και εκχωρούμε το σημαντικό έργο της πρόληψης στο βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων, τότε τα μικρά Τέμπη θα συσσωρευτούν και θα προκαλέσουν την έκρηξη, την διάλυση της πρόληψης με αποτέλεσμα να μην χαθούν μόνο ανθρώπινες ζωές αλλά πολλαπλάσιες νεανικές ψυχές. Οι απειλές δεν πρέπει να μας πτοήσουν και να μην αφήσουμε τον φόβο να μας υποτάξει. Οσοι προσφέρουμε στην πρόληψη είμαστε εκπαιδευμένοι να διαχειριζόμαστε θετικά τον φόβο μας, να εκφράζουμε με θάρρος τις απόψεις μας και να συνεργαζόμαστε για να αντιμετωπίζουμε τους κινδύνους, που προκαλούν τα μικρά καθημερινά Τέμπη.
Μετά από όλα αυτά ποιο είναι το συμπέρασμα;
Αν δεν θέλουμε να ζήσουμε και πάλι τέτοιες τραγικές στιγμές η (για να είμαστε ρεαλιστές) να τις μειώσουμε, τότε πρέπει να πάρουμε τη δική μας ευθύνη. Να μην επιτρέπουμε να συμβαίνουν τα καθημερινά μικρά Τέμπη πάνω στα οποία στηρίζονται οι αλαζόνες της εξουσίας στην κοινωνική πυραμίδα και ολιγωρούν να πάρουν αποφάσεις ώστε να μην συμβούν οι μεγάλες τραγωδίες. Οσο μας νιώθουν εμάς αδιάφορους για τα καθημερινά, τα μικρά, όσο δεν νιώθουν ότι οι κοινωνίες είναι οργανωμένες, τόσο θα συνεχίζουν να παίζουν το παιγνίδι της καυτής πατάτας.
Το ένα κόμμα θα την πετάει στο άλλο με την ελπίδα ότι όταν έλθουν εκλογές, θα βρίσκεται στα χέρια του αντιπάλου και ο λαός μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας θα έχει ξεχάσει τις δικές τους ευθύνες. Για να μην ξεχάσουν τις δικές τους ευθύνες πρέπει πρώτα εμείς να θυμόμαστε καθημερινά τις δικές μας.
Νίκος Καζαντζάκης : Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.
Να αγαπάμε τις μικρές καθημερινές ευθύνες, τις οποίες αν τις πάρουμε θα γίνει ο κόσμος μας καλύτερος. Ευθύνες που μπορεί να είναι η φροντίδα να κλείσει ο Δήμος μία λακκούβα, μία αδικία που αντιλαμβανόμαστε, πράξεις που βλάπτουν το περιβάλλον, νοιάξιμο και αλληλεγγύη για όποιον έχει ανάγκη , αντίσταση και διαμαρτυρία όπου νιώθουμε ότι συμβαίνει αδικία, αναξιοκρατία, ρουσφετολογία, παρανομία. Να μην κουραζόμαστε να μαθαίνουμε για όσα συμβαίνουν και ΓΙΑΤΙ συμβαίνουν και να εκφραζόμαστε θετικά η αρνητικά στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια. Και όχι μόνο προσωπικά αλλά κυρίως συλλογικά, καθώς η πυραμίδα της εξουσίας όπως τη ζήσαμε και αυτές τις ημέρες μόνο την συλλογική αντίδραση υπολογίζει. Τις μεμονωμένες αντιδράσεις κατέχει τους μηχανισμούς να τις εξαφανίζει.
Τελικά θα αντιμετωπίσουμε την πρόσφατη τραγωδία ως ευκαιρία αλλαγής για να μην ξαναζήσουμε ανάλογες καταστάσεις η με το πέρασμα του χρόνου θα την ξεχάσουμε όπως ελπίζουν συνήθως οι πολιτικοί; Στο χέρι μας είναι να τους διαψεύσουμε. Να αρνηθούμε τον ρόλο του παθητικού ψηφοφόρου και να υιοθετήσουμε αυτόν του ενεργού πολίτη, που θα αγωνίζεται καθημερινά προσωπικά και κυρίως συλλογικά για την μείωση μακάρι και εξάλειψη των μικρών καθημερινών Τεμπών.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
