Η μάχη με τα μορφώματα: Ποιος τη δίνει;
Το κύριο άρθρο της «Π»
ΕΥΧΗΣ ΕΡΓΟΝ είναι η προστασία της δημοκρατίας να μην ήταν υπόθεση τροπολογιών. Και δεν είναι, άλλωστε. Αν ο πολιτικός κόσμος και οι πολίτες δεν ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία θιασώτες των δημοκρατικών θεσμών, οι τροπολογίες, οι νόμοι, τα πολιτειακά όργανα, το ίδιο το Σύνταγμα, θα ήταν νεκρά γράμματα. Θα είμαστε ένα χάος ή μια δυστοπία ή και τα δύο. Κάτι που δεν θα άρεσε ίσως ούτε καν στους υποστηρικτές των μορφωμάτων, σταθερούς ή ευκαιριακούς, αλλά ουκ οίδασι τι ποιούσι και τι πρεσβεύουσι.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, βασικός εχθρός της δημοκρατίας είναι ο κακός εαυτός της. Μην ξεχνάμε ότι το 1967, που ο κοινοβουλευτισμός καταλύθηκε, υπήρξε δρόμος στρωμένος για την κατάλυση και την επιβολή. Σήμερα οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές, αλλά η δημοκρατία μας δεν παύει να ευνοεί τους αντιπάλους της ή να δημιουργεί καινούργιους όταν δεν καταφέρνει να εμπνεύσει την κοινωνία.
Η ΜΑΧΗ με τα μορφώματα γίνεται «εκεί έξω» είπε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης στη Βουλή. Και ορθά. Δίνεται όμως αυτή η μάχη, ή επιδιδόμαστε σε έναν αντιαισθητικό καιροσκοπισμό και μια πρόταξη του κομματικού συμφέροντος που προκαλεί το δημόσιο αίσθημα και ποτίζει τις λεγόμενες αντισυστημικές τάσεις;
ΚΑΤΑ τους όρους του ρητορικού μας παραταξιακού εμφυλίου, δεν υπάρχει δικαιοσύνη, η υγεία είναι διαλυμένη, οι θεσμοί είναι διαβρωμένοι, οι υποδομές έχουν πήλινα πόδια, το κράτος ελέγχεται από παρακράτος, η παιδεία είναι καταρρακωμένη, ταξική και υπηρέτρια ανισοτήτων. Θέλετε κι άλλα; Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό, η δημοκρατία δυσφημείται και ο ισοπεδωτικός λόγος επωάζεται, αρχικά σαν σάτιρα ή επιθετική κριτική, και στη συνέχεια σαν δημοφιλής άρνηση. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά, και απειλούμαστε να τα λουστούμε, καλούμενοι τώρα να επουλώσουμε ένα έλκος που μόνοι διανοίξαμε και εκθρέψαμε.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
