Οι φτήνιες των πλουσίων

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Οι φτωχοί θέλουν ένα αυτοκίνητο φθηνό. Όχι πως δεν ονειρεύονται ένα ακριβό, πολυτελές, επιβλητικό, φιγουρατζίδικο, σύμβολο επιτυχίας και αφροδισιακό ελιξήριο, αλλά προσαρμόζουν την επιθυμία στα δεδομένα της τσέπης. Αρκετοί μάλιστα έχουν πάρει διαζύγιο με την επιθυμία και τη φαντασίωση, καθώς οι προσανατολισμοί τους είναι πραγματιστικοί. Προσγειώνονται σε ένα αυτοκίνητο που μας επιτρέπει να κάνουμε τηδουλειά μας. Οι μαούνες, δεν είναι για μας, έτσι κι αλλιώς, σου λέει.

Ο πλούσιος θέλει αυτοκίνητο ακριβό. Άλλος προσποιείται ότι πρόκειται για την ασφάλειά του, για να καμουφλάρει ότι πρόκειται για την καψούρα του και για τον συμβολισμό του στάτους. Δεν αρκεί να είμαστε πλούσιοι, πρέπει και να το ξέρετε. Και πάντως να μη μας τη βγαίνετε με τα μοντέλα σας. Άλλος πάλι, πολύ απλά, θεωρεί απόλυτα εύλογο να αγοράζει ένα αυτοκίνητο που αντιστοιχεί στην τσέπη του. Αφού έχουμε τα λεφτά, γιατί να τσιγκουνευόμαστε, με δεδομένο ότι το ακριβό αυτοκίνητο έχει ανέσεις και επιδόσεις που στολίζουν και επιταχύνουν. Και βλέπεις και τον κόσμο από ψηλά, όπως θα ήθελες να σε βλέπει εκείνος.

Υπάρχει όμως και πλούσιος που θέλει ακριβό αυτοκίνητο φθηνό. Αυθεντική φιγούρα με γιαλαντζί μέσα: Υπάρχουν τέτοια κόλπα, πονοκέφαλος σε πιάνει να ακούς μπελαλίδικες ιστορίες με κατασχεμένα ΙΧ που τα βρίσκεις σε τιμή ευκαιρίας ή με ταξίδια στη Γερμανία με σκοπό την αγορά αυτοκινήτου σε χαμηλότερη τιμή ή για αγορές φρεσκομεταχειρισμένων, και μπλα μπλα. Πολύς κόσμος ξοδεύει μεγάλο μέρος του χρόνου του σε τέτοιες αναζητήσεις. Δεν είναι μόνο για την ευκαιρία. Είναι και για την εξυπνάδα. Στις μέρες μας η εξυπνάδα ορίζεται πρωτίστως από τον βαθμό καπάτσας πρόκλησης ή εκμετάλλευσης καταστάσεων. Κατά την κυρίαρχη κουλτούρα, το όφελος είναι μια υλική υπόθεση. Αν έχεις αντίθετη άποψη, είσαι απλά ένας αφελής που βαπτίζει τον ρομαντισμό, τη ραθυμία και την αταλαντοσύνη του ως πνευματικότητα.

Επιφανή πρόσωπα με καβάντζες από επαγγελματική διαδρομή στα γήπεδα εξαπατήθηκαν, όπως αποκαλύφθηκε, από ένα κύκλωμα που καμωνόταν πως θα τους εξασφάλιζε αυτοκίνητα μεγάλης αξίας σε τιμή τόσο χαμηλή, που φυσιολογικά θα έπρεπε να τους υποψιάσει. Πιθανότατα όμως έπεσαν θύμα μιας γενικότερα εξαπλωμένης αντίληψης, σύμφωνα με την οποία θύματα είναι όλοι οι υπόλοιποι. Που νομίζουν, τα κορόιδα, ότι τα αυτοκίνητα των 50.000 ευρώ δικαιολογούν ως κατασκευές το αντίτιμο που αξιώνει ο κερδοσκόπος, εκμεταλλευτής κατασκευαστής μαζί με την αλυσίδα των ενδιάμεσων μεταπρατών. Ενώ αντίθετα, ένας γνωστός μας έχει γνωστούς που μπορούν να εισάγουν τα αμάξια αυτά σε τιμή σκοτωμένη, την πραγματική δηλαδή. Αποδείχθηκε, όπως θα διαβάσατε, ότι ο εισαγωγέας ήταν ένας σκιντζής και μισός. Το εξωφρενικό στην ιστορία διπλασιάζεται σε διάσταση από την πλευρά του σκιντζή. Πήρες λεφτά από έναν, πήρες και από άλλον, πήρες και από τρίτον, και τι περιμένεις να συμβεί στην πάροδο των μηνών πέρα από αυτό που συνέβη, να βρεθείς δηλαδή τυλιγμένος με δικόγραφα, καταδιωκόμενος από
εξαγριωμένα σαϊνια που από το μετάλλιο περηφάνιας του καταφερτζή, βρέθηκαν με τον μουντζούρη του ευήθη.

Ο κοινός νους είναι μια περίπλοκη υπόθεση εν τέλει. Θέλει και πιάτσα, και παιδεία, και κατάρτιση, και κοινωνική εμπειρία, και νοημοσύνη, και να μένει άτρωτος από τις παγίδες του Εγώ, των δοξασιών της εποχής, των προσωπικών απωθημένων και συμπλεγμάτων. Ολο αυτό το σκηνικό θα μπορούσε να στήσει μια ιταλική κωμωδία σαν κι αυτές που σκάρωναν ο Ρίζι και ο Μονιτσέλι, με παθήματα φτωχοδιαβόλων που πάνε να ξεφύγουν από τη μοίρα τους υπονομευμένοι από τις συνθήκες και την ταξική τους αιχμαλωσία. Η διαφορά είναι ότι ο σατιρικός ιταλικός νεορεαλισμός αφορούσε τη μεταπολεμική Ιταλία της ανέχειας, όχι τον αριστερό χαφ βρετανικής ομάδας Α’ Εθνικής, που όσο και να φουσκώνει τον τραπεζικό λογαριασμό του θα απέχει από την παλιά νοικοκυρίστικη κανονικότητα, θύμα μιας εποχής όπου το αγοραίο με κάθε έννοια, οικονομική, κοινωνική, ενημερωτική, πολιτική, φαρμακευτική, σχηματίζει ένα σύμπαν χαοτικό, άναρχο, αντισυστημικό. Είναι μια
επανάσταση, μόνο που καμιά φορά τρώει τα λεφτά του επαναστάτη.