BACIΛICCA KΛEOΠATΡA

“Η δε Κλεοπάτρα // αεί τινα καινήν

ηδονήν επιφέρουσαν // διεπαιδαγώγει

τον Αντώνιον ούτε νυκτός ουθ’ ημέρας

ανιείσα (Πλουτάρχου Βίοι Αντώνιος 29)

                                          

Μετ.: Η δε Κλεοπάτρα //πάντα κάποια

καινούργια ηδονή προσφέροντας,//

διαπαιδαγωγούσε τον Αντώνιο, μη

σταματώντας ούτε μέρα ούτε νύχτα.

                                       

    Σωστά μαντέψατε το πρόσωπο του τίτλου μας. Η βασίλισσα

Κλεοπάτρα. Ετσι αναγράφεται στό πατρινό (!) νόμισμα πρός τιμήν της τελευταίας ελληνίδας βασίλισσας της Αιγύπτου, απ’ την γενιά των Πτολεμαίων. Είναι μάλιστα το μοναδικό νόμισμα πού κόπηκε για την Κλεοπάτρα επί ευρωπαϊκού εδάφους.

Στήν πρόσθια όψη έχει την κεφαλή της Κλεοπάτρας με βασιλικό διάδημα και περιμετρικά την επιγραφή ΒΑCΙΛΙCCA KΛΕΟΠΑΤΡΑ, και στην οπίσθια όψη τα σύμβολα της θεάς Ισιδας, μια σφαίρα με κέρατα, φτερά και στάχυα, περιμετρικά δε τις λέξεις ΑΓΙΑC ΛΥCΩΝΟC ΠΑΤΡΕΩΝ, δηλαδή το όνομα τού πατρινού άρχοντα, Αγία υιού του Λύσωνος εκ Πατρών, πού έκοψε το αναμνηστικό νόμισμα. Πώς και έτσι; μα γιατί η Κλεοπάτρα έμεινε ένα διάστημα στην Πάτρα μαζί με τον Αντώνιο το 32 π.Χ.

     Στην Πάτρα, που λέτε, η Κλεοπάτρα δεν άφηνε ήσυχο τον Αντώνιο ούτε μέρα ούτε νύχτα. Αυτόν πού ισχυριζόταν ότι κατάγεται από τον Ηρακλή*, τον “διεπαιδαγώγει” η Κλεοπάτρα, όπως σεμνά και μαζεμένα το λέει ο Πλούταρχος (“Αντώνιος. 29”). Το ζευγάρι έπαιζε ζάρια, κυνηγούσε μαζί, τα έπιναν, και τα βράδια η Κλεοπάτρα ντυμένη υπηρέτρια, ακολουθούσε τον Αντώνιο, προφανώς σε μεγάλα κέφια, πού κι’ αυτός ντυμένος ανάλογα,  στεκόταν στον δρόμο  μπροστά σε πόρτες και παράθυρα, πειράζοντας τους ενοίκους.

     Μια φορά είχε βγει για ψάρεμα ο Αντώνιος, στην παραλία μπροστά από το ιερό της Δήμητρας με την μαντική πηγή. Σημερινή θέση του παλαιού Ιερού Ναού του Αγίου Ανδρέου και της κρύπτης του Αγίου. Δεν έπιανε όμως τίποτε ο Αντώνιος, και τον πείραζε η Κλεοπάτρα. Οπότε ο Αντώνιος έδωσε κρυφά εντολή στους βατραχανθρώπους της ασφάλειάς του να πιάσουν ένα ψάρι και να το αγκιστρώσουν στην πετονιά του. Ετσι και έγινε και ο Αντώνιος υπερηφανεύτηκε για την επιτυχία του. Δεν κάθισε όμως φρόνιμα και  επανέλαβε την κομπίνα και δεύτερη φορά. Την πήρε χαμπάρι την δουλειά η Κλεοπάτρα, δεν έδειξε όμως τίποτα και το βράδυ εκεί πού γλεντούσε η παρέα, η Κλεοπάτρα τάχα παίνεσε τον Αντώνιο και πρότεινε  στην παρέα να πάνε όλοι για ψάρεμα την επομένη, για να θαυμάσουν τίς αλιευτικές ικανότητες του αγαπημένου της . Τί να κάνει ο Αντώνιος δέχτηκε. Την άλλη μέρα όμως, δεν ξέρω ακριβώς πώς, η Κλεοπάτρα τα κατάφερε και  είτε με δικούς της βατραχανθρώπους, είτε με εξαγορασμένους του Αντώνιου, είπε και αγκίστρωσαν στην πετονιά του Αντώνιου ένα παστό ψάρι (!). Καταλαβαίνετε τι έγινε! Ευτυχώς ο Αντώνιος είχε χιούμορ.

     Στο πατρινό νόμισμα που λέγαμε πιο πάνω, οι πατρινοί κολακεύουν την Κλεοπάτρα απεικονίζοντάς την νέα και όμορφη.

Στην πραγματικότητα ήταν σαραντάρα (δηλαδή μεγαλοκοπέλα για τα μέτρα της εποχής) όχι κλασικά όμορφη καί με χαρακτηριστική μύτη. Ηταν όμως διαβολεμένη γυναίκα, πού ήξερε να χρησιμοποιεί “πλείστα επίκτητα θέλγητρα, φίλτρα και μαγγανεύματα” και να επιτυγχάνει αυτό πού λένε οι Γάλλοι μοιραία “ομορφιά του διαβόλου.”

    Απ’ ότι βλέπετε, στην κλασική κινηματογραφική ταινία “Αντώνιος και Κλεοπάτρα” το Χόλλυγουντ δείχνει την Κλεοπάτρα μοιραία μέν, αλλά χωρίς την σπιρτάδα, το χιούμορ και την ευφυΐϊα της τελευταίας Ελληνίδας βασίλισσας της Αιγύπτου.

Της Πτολεμαίας πού κατάφερνε να γίνεται ακαταμάχητη, παρά τα χρονάκια και τη μύτη της. Απ’ ότι φαίνεται είχαν ταιριάξει με τον Αντώνιο απόλυτα στη τάση για υπέρμετρη χλιδή, σπατάλες, ατελείωτα γλέντια και υπερβολές σε όλα. Κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι πού λένε.

     Δυστυχώς όμως γιά την “βαcίλιccά” μας, τά ζάρια πού ήξερε να παίζει με τον Αντώνιο δέν την βοήθησαν στην τελευταία ζαριά της ζωής της. Οταν είδε οτι το παιχνίδι είχε πιά οριστικά χαθεί, προτίμησε  να γράψει η ίδια μέ το χέρι της τη λέξη “τέλος.”

    Το ίδιο είχε κάνει πριν και ο Αντώνιος. Λένε ότι τους έθαψαν

 μαζί. Τον τάφο τους τον ψάχνουν μέχρι σήμερα οι αρχαιολόγοι.

*Στή σημερινή εποχή ο Μάρκος Αντώνιος θα λεγόταν “Μάρκος Αντωνόπουλος”, από τον υιό του Ηρακλή (“ην γαρ και λόγος παλαιός Ηρακλείδας είναι τους Αντωνίους απ’ Αντωνος παιδός Ηρακλέους γεγονότος” όπως γράφει ο Πλούταρχος).

Βλέπε και  Ι. Σβορώνου “Η Κλεοπάτρα εν Πάτραις”. Ακαδημαϊκόν Ημερολόγιον Πατρών 1918 σελ. 123 επ. Ψηφιακό Αρχείο Μουσείου Τύπου ΕΣΗΕΠΗΝ Πάτρας.

Ντίνος Λασκαράτος.

       

   

       

      

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News