Χασάπη, γράμματα

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Η ερώτηση μπαίνει λάθος. Το θέμα δεν είναι γιατί η ΕΡΤ «έριξε» το Καρναβάλι της Πάτρας του 2024, αλλά γιατί τα ιδιωτικά κανάλια δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τη μετάδοση. Αυτά τα πράγματα είναι σαν τον έρωτα: Μπορεί να θέλεις να σε προτιμούν, μπορεί να νομίζεις ότι οφείλουν να σε προτιμούν, αλλά αν εν τέλει δεν σε προτιμούν, και να σταματήσεις να αναπνέεις μέχρι να σκάσεις, δεν βοηθάει τον σκοπό. Το πολύ πολύ να μεταδώσουν το σκάσιμό σου: Αυτό, μάγκα, ναι, είναι θέαμα.

Δεύτερη ερώτηση: Τι θα πει «μετάδοση του καρναβαλιού»; Πώς μπορείς να μεταδώσεις «το καρναβάλι»; Μπορείς να πιάσεις τον σφυγμό της προετοιμασίας, τις πλάκες, τους καυγάδες, τις πρόβες, τα ραψίματα, τα κουβαλήματα, τα πάρτι με τα ντυσίματα- και τα γδυσίματα μετά, όπου γίνουν- το κυνήγι για τον θησαυρό, τις παραστάσεις και τις δοκιμές, τα πιώματα στα κλαμπ μετά τις παραστάσεις; Μπορείς να αποτυπώσεις την ιστορία κάθε παρέας, τις προσωπικότητες που την συναποτελούν, τους κώδικές τους, τις γκλάβες τους;  Η συζήτηση επομένως αφορά την παρέλαση και μόνο αυτή, διότι δεν φανταζόμαστε να έχει τη διάθεση και τους πόρους κανένα κανάλι να προσεγγίσει το καρναβάλι ντοκυμαντερίστικα, όπως είχε κάνει ο Παναγιώτης Φαφούτης πριν μερικά χρόνια, αναδεικνύοντας απολύτως το πατρινό, κοινωνικό καρναβαλικό φαινόμενο ως σύνθεση των επιμέρους κυττάρων σε μια μοναδική ατομική και συλλογική αυτοπαρωδική και θεραπευτική έκφραση;

Η παρέλαση. Και γιατί να νταλκαδιάζουμε για τη μετάδοσή της; Οι ψημένοι άνθρωποι του καρναβαλιού αποστρέφονται τα βίντεο και δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτά, έχοντας τη ρεαλιστική πεποίθηση ότι ο συνδυασμός στολή συν άσφαλτος συν μακρόσυρτο, κουρασμένο πέρασμα το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να σου κολακεύσει μερικώς τον προσωπικό και τον παρεακό ναρκισσισμό: Μας τραβάει- μας δείχνει- ααααααα! Φαίνεται ότι ζήτημα ναρκισσισμού έχει η ίδια η πόλη, όπως κάθε πόλη με τραυματισμένο εγωισμό και ανερμάτιστη φιλαρέσκεια. αναμφίβολα, η απαρέσκεια των καναλιών για το καρναβάλι μας είναι επηρεασμένα από τον εγχώριο υδροκεφαλισμό:  η Αθήνα τα έχει καταπιεί όλα και αντιμετωπίζει όσα δεν της ανήκουν ως εξωτικές γραφικότητες, τα ξεφαντώματα στην Αράχωβα, τα χωριουδάκια στο Πάπιγγο, οι αναχωρήσεις του Δεκαπενταύγουστο αποτελούν επιδόρπιο του τηλεγαργαντούα των κεντρικών δελτίων. Μη μας πιάνει κανένας πόνος σαν χωρικούς της εποχής Παπαδιαμάντη που μάθανε ότι στο Κάβο Ντόρο βούλιαξε μπρίκι επαναδρωμένο με τα παλικάρια μας.

Ο τουριστικά εκμεταλλεύσιμος πληθυσμός δεν περιμένει τις μεταδόσεις για να ευχαριστηθεί καρναβάλι. Μπαίνει στο πούλμαν κι έρχεται. Αν επιθυμούμε να χρησιμοποιήσουμε την τηλεοπτική εικόνα σαν διαφημιστικό σποτ, αυτή δεν είναι δουλειά της ΕΡΤ, δουλειά δική μας είναι, αλλά από τη συγκεκριμένη δημοτική αρχή δεν περιμένουμε τέτοιες πρωτοβουλίες στον αιώνα τον άπαντα. Κατά την αντίληψή της, αυτά μας τα οφείλει η Αθήνα, όπως οφείλουν οι κυβερνήσεις χρηματοδοτήσεις και προσωπικό.

Με τον κρατισμό πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις; Όχι πάντως μακρύτερα από όσο έχουμε φτάσει μέχρι τώρα.  Και πάντως η τηλεόραση δεν μεταδίδει ούτε το καρναβάλι των βραζιλιάνων, κι ας είναι γεμάτο βραζιλιάνες, και ο λόγος είναι ότι πάνω από τρία λεπτά ούτε αυτό το χαζεύει άνθρωπος, παρεκτός αν έχει την τηλεόραση να παίζει για να του διώχνει τους διαρρήκτες.

Το θέμα δε είναι τι έκανε η ΕΡΤ ένα, η ΕΡΤ τρία, ο γονέας άλφα και ο γονέας βήτα.

Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς και τι σκοπεύουμε να κάνουμε για ένα ακόμα καλύτερο και διασκεδαστικότερο καρναβάλι. Αυτή η συζήτηση δεν πρόκειται να γίνει και πάντως ο δήμος δεν θα την κάνει, ούτε το δημοτικό συμβούλιο θα τη γυρέψει γιατί ούτε εκείνο ξέρει από καρναβάλι. Μια πικρή αλήθεια είναι ότι οι «καρναβαλιστές», είναι μειοψηφία στην πόλη, άλλο αν κάνουν φασαρία, δείχνουν ότι είναι πολλοί, και νομίζουν και οι ίδιοι ότι είναι περισσότεροι.