Επειδή κανείς δεν ξέρει «παρακάτω»
Το κύριο άρθρο της «Π»
Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ της ισχύος εν μέρει προκαλεί αποστροφή, εν μέρει αποτελεί πρόσκληση για μαύρο χιούμορ. Η Μόσχα δηλώνει ότι η εισβολή της στην Ουκρανία δεν αποσκοπούσε σε κατάληψη της χώρας- ας μην παρεξηγούμε τους βομβαρδισμούς και την προέλαση σιδερόφρακτων……….. ιλών……..- αλλά στην επιβολή ενός μοντέλου που ο εισβολέας θεωρεί έγκριτο. Πρόκειται, δηλαδή, για μια αξίωση ενός κράτους προς το γειτονικό του να λειτουργεί όχι σύμφωνα με τη βούληση του κυρίαρχου λαού του, αλλά σύμφωνα με τις διαθέσεις και τις βολές του γείτονα. Αναμφίβολα, μιλάμε για μια άτυπη εκδοχή αιχμαλωσίας.
Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ θα προσπαθήσει να αποφύγει όσο μεγαλύτερο ποσοστό ελέγχου μπορεί, αλλά τελεί σε κατάσταση αδυναμίας. Οδηγείται σε έναν συμβιβασμό. Η Δύση; Το ερώτημα γι’ αυτήν δεν είναι αν αποδέχεται τον συμβιβασμό της Ουκρανίας, αλλά εάν συμβιβάζεται η ίδια με μια λύση που θα αποτελεί ήττα για τον ελεύθερο κόσμο. Πολλώ δε μάλλον εάν η ήττα αυτή δεν θα είναι το ήσσον κακό αποτέλεσμα μιας στιγμιαίας έξαρσης, αλλά ο προθάλαμος και άλλων «στιγμιαίων εξάρσεων» συναφούς περιεχομένου.
Η ΕΥΡΩΠΗ έχει ξαναζήσει δίλημμα κατά το οποίο η ανοχή προετοίμασε το έδαφος για αποθράσυνση. Εκ των υστέρων, όλοι γνωρίζουμε τι θα έπρεπε να είχε γίνει ώστε να μην υπάρξει η εφιαλτική κλιμάκωση. Κανείς δεν ξέρει, όμως, πότε η ιστορία επαναλαμβάνεται πανομοιότυπη και πότε οι αναγωγές σε ιστορικά προηγούμενα είναι αβάσιμες. Συνεπώς κανείς δεν ξέρει ποιό είναι το πραγματικό σχέδιο και ποιές οι βουλές του εισβολέα, ώστε να προκύπτει καθαρό το πρακτέον. Ομως, θα πρέπει η πλευρά του εισβολέα να πάρει το σαφές μήνυμα ότι στον χάρτη της Ευρώπης οι γραμμές είναι κόκκινες και έχουν ήδη καταπατηθεί.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
