Γκέιμ όβερ; Ποτέ
Δύο θηρία παίζουν αγώνα. Το ένα θα κερδίσει, το άλλο θα χάσει. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συγκρούστηκαν Τζόκοβιτς και Ναδάλ.
Ισως και να προκαλεί πλέον ανία μια αναμέτρησή τους, διότι εδώ και χρόνια δεν αμφισβητείται ότι είναι οι μεγαλύτεροι εν ενεργεία στον κόσμο. Επομένως, η μια ακόμα νίκη του Ναδάλ σε μια ακόμα συνάντησή τους σε ένα ακόμα Ρολάν Γκαρός, δεν λέει κάτι που δεν έχει ξαναειπωθεί. Βλέπεις ωστόσο την θριαμβευτική εκτόνωση χαράς και ανακούφισης στον πανηγυρισμό του νικητή, και αυτή η εικόνα εξηγεί την ανωτερότητα της στόφας του αλλά και γιατί έφτασε στην ανωτερότητα αυτή.
Προφανώς διατηρεί την παιδική ανάγκη της επιβολής και της επιβεβαίωσης. Ενας μέσος χαρακτήρας θα έφευγε ψύχραιμος από το γήπεδο, μια νίκη πάνω και μερικά εκατομμύρια ακόμα δεν αλλάζουν κάτι. Αλλά ένας μέσος χαρακτήρας δεν θα έφτανε να μάχεται στα τριαντα και του με σακατεμένα πόδια στα λιοπύρια, ούτε ένας μέσος χαρακτήρας θα άντεχε την προπόνηση και τις θυσίες που απαιτούνται για να γίνεις Ναδάλ.
