Η αγριότητα εξαπλώνεται άνευ ορίων

Το κύριο άρθρο της «Π»

ΕΙΝΑΙ ένα «μεμονωμένο περιστατικό». Ενας άνδρας σκοτώνει ένα παντρεμένο ζευγάρι, μαζί και τα παιδιά τους, λόγω προστιβών που επέφεραν οι οικονομικές διαφορές. Επιχειρεί να εξαφανίσει τις σορούς και να διαφύγει. Ολα δείχνουν άνθρωπο που αδυνατεί ή αρνείται να συνειδητοποιήσει την έκταση της παραβίασης των ορίων, μια εξωφρενική εγωπάθεια σε συνδυασμό με απύθμενη βιαιότητα. Το ειδεχθές του έγκλημα άφησε άφωνο το πανελλήνιο. Που μιλάει για άλλη μια ακρότητα ποινικού χαρακτήρα, η οποία έρχεται όμως να προστεθεί σε ποικίλες άλλες που μας απασχόλησαν τον τελευταίο καιρό. Η συρροή «μεμονωμένων περιστατικών», όσο κι αν αυτά διαφέρουν μεταξύ τους, δεν παύει να αποτελεί ένδειξη μιας κλιμακούμενης ροπής προς την αγριότητα. Οταν στους κόλπους της κοινωνίας σοβεί ένταση και τάση για κατάλυση αξιών, ισορροπιών, κανονισμών, μοιραίο είναι οι ευεπίφοροι και προβληματικοί. να σπρώχνονται προς τα άκρα. Μεμονωμένα φαινόμενα λοιπόν, αλλά απότοκα μιας παθογένειας με συλλογικά χαρακτηριστικά.

ΜΙΑ ΧΡΗΣΙΜΗ ΔΙΑΤΑΡΑΞΗ

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ, αλλά ίσως και χρήσιμη η έξαρση στις ελληνορωσικές σχέσεις. Θα βοηθήσει καταλυτικά ώστε να ξεκαθαρίσει στο εσωτερικό μας η οπτική γωνία υπό την οποία βλέπουμε τις καταστάσεις ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα. Είναι πράγματι σπουδαία υπόθεση ένας λαός να είναι ομόδοξος και να μας έχει φέρει κάποιες φορές η ιστορία στο ίδιο στρατόπεδο, αλλά αυτά δεν αρκούν. Η σύμπλευση απαιτεί ενεργή συμβατότητα ως προς την ιδεολογία, τους προσανατολισμούς, τις παραδοχές, τις επιλογές και το αξιακό σύστημα. Η Ρωσία του Πούτιν απέχει παρασάγγας από το μοντέλο στο οποίο είναι εγκατεστημένη η χώρα μας- εκτός αν σαν κοινωνία θέλουμε να αλλάξουμε μοντέλο, να καταργήσουμε τις εκλογές, να διαχειριζόμαστε με σκοτεινές μεθόδους τους αντιπάλους μας, και να εξάγουμε πόλεμο και εκβιασμούς στον περίγυρό μας. Είναι η ώρα να πάρουμε τις αποφάσεις μας, ώριμα, χωρίς ιδεοληψίες και αυτοκαταστροφικά ανακλαστικά, που πήγαν να διαλύσουν τη χώρα πριν λίγα χρόνια.