Η ιστορία 4 μήνες μετά επαναλαμβάνεται

Του Αθανάσιου Διαμαντόπουλου, τ. διευθυντής Νεφρολογικής Κλινικής Νοσοκομείου «Αγιος Ανδρέας».

Παίρνω αφορμή από σειρά προσφάτων άρθρων στην εφημερίδα «Πελοπόννησος», που πολυ σωστά εντοπίζει έναν από τους σοβαρότερους παράγοντες που οδηγούν στις παραιτήσεις γιατρών του ΕΣΥ στον «Αγιο Ανδρέα» αλλά και πανελληνίως είναι οι χαμηλοί μισθοί. Χααίρομαι για την επισήμανση και γιατί θέτει το δάκτυλο στον τύπο των ήλων αλλά και γιατί συμπίπτει με παλαιότερη δική μου θέση σε επιστολή μου σε εσας (06/11/2021).

Ας μου επιτραπεί η αναδημoσίευση: «Διαβάζουμε συχνά πως οι υπεύθυνοι της 6ης ΥΠΕ έδρασαν άμεσα και έλυσαν το πρόβλημα της έλλειψης γιατρών ΕΣΥ διαδοχικά στον Πύργο, στη Ζάκυνθο, στην Κεφαλονιά, στον ‘’Αγιο Ανδρέα” στο Αίγιο, Καραμανδάνειο κ.ο.κ. Η λύση που δίνεται είναι πανομοιότυπη. Μετακίνηση ιατρών για εφημερίες από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, από τον ένα νομό στον άλλον. Και πάντα με την υπόσχεση πως θα γίνουν άμεσα νέες προσλήψεις μονίμων. Στον Πύργο περιμένουν ήδη 7 μήνες. Τελικά ανακατανέμεται συνεχώς η μιζέρια. Καμία νέα θέση ιατρών ΕΣΥ δεν έχει πληρωθεί τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας στην περιοχή. Και εν τω μεταξύ οι παλιές θέσεις σιγά – σιγά κενούνται λόγω σύνταξης ή παραίτησης. Το ΕΣΥ ξεφτίζει. Η όλη διαχείριση θυμίζει την ιστορία με τον νεαρό που φεύγει από το χωριό, πάει Αθήνα και γυρίζει αργότερα με τη μέλλουσα μοντέρνα νύφη. Που φορά εντελώς καυτό σορτς. Ο γέρο τσέλιγκας πατέρας κοιτάει, ξανακοιτάει, η κοπελιά κάπως ντρέπεται, τραβάει το ρούχο μια προς τα εδώ μια προς τα εκεί αλλά εις μάτην. Και ο τσέλικας θυμοσοφικά λέει “μη το τραβάς κορίτσι μου. Είναι λίγο το σκουτί και δεν μπορεί να κρύψει τη γύμνια σου”. Ετσι λοιπόν είναι λίγο το σκουτί του προσωπικού του ΕΣΥ και ας μη καμαρώνουμε πως το τραβάμε με επιτυχία. Ο λόγος ένας και μόνο. Οι εξευτελιστικές αμοιβές των γιατρών. Γιατί προσποιούνται οι υπέρμαχοι της ελεύθερης οικονομίας πως τώρα που άνοιξε ο δρόμος και χιλιάδες γιατροί φεύγουν στο εξωτερικό με αμοιβές αδιανόητες για την Ελλάδα, αλλά και πολλοί ιδιώτες εδώ εισπράττουν πολύ περισσότερα, πως κάποιοι θα θελήσουν να ενταχθούν στο ΕΣΥ; Αν οι μισθοί δεν αυξηθούν τουλάχιστον κατά 50% (λεφτά υπάρχουν) το Σύστημα θα καταρρέει. Αν υπάρχει συγκροτημένος αντίλογος θα χαιρόμουν να τον ακούσω».

Αντίλογος δεν υπήρξε, η ιστορία 4 μήνες μετά επαναλαμβάνεται, οι γιατροί εξακολουθούν να φεύγουν. Οι εναλλασσόμενοι υπουργοί βαυκαλίζονται πως θα ενισχύσουν το ΕΣΥ και δεν σκοπεύουν να το καταδικάσουν σε μαρασμό, ενώ τα γεγονότα διαρκώς τους διαψεύδουν. Οι αγορές πανάκριβων μηχανημάτων και η ανέγερση νέων κτιρίων ίσως χρησιμεύσουν σαν προίκα στο ιδιωτικοποιημένο Σύστημα Υγείας που αχνοφαίνεται με σύμπραξη δημοσίου και Ιδιωτικού φορέα. Οπως π.χ Δημοσίου και Αττικής Οδού.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος με αριθμούς λίγων ετών πριν γιατί πιο πρόσφατους δεν διαθέτω. Μισθός Διευθυντού: 1.807,85 ευρώ, Επιμελητού Β΄: 1.484,34 ευρώ, (2017) [μικτά], Καθαρίστριες Βουλής 1.800 [καθαρά] (2009). Επιπλέον στις τελευταίες δίνονται ασύλληπτα μπόνους. Οι τοπικοί διαχειρισταί όπως οι αρμόδιοι της 6ης ΔΥΠΕ, οι Διοικήσεις των νοσοκομείων στην Πάτρα και την Περιφέρεια προσπαθούν με κάθε τρόπο να αντιμετωπίσουν με φιλότιμο τα προβλήματα αλλά οι αντικειμενικές συνθήκες δεν τους το επιτρέπουν.

Δεν είναι όμως μόνο το οικονομικό πρόβλημα. Η παραιτηθείσα από τον «Αγιο Ανδρέα» κυρία Μανωλοπούλου σε συνέντευξή της στην «Καθημερινή» περιγράφει ακριβώς τη χαώδη κατάσταση, την ανασφάλεια, την έλλειψη υπερηφάνειας για το έργο που προσφέρουν οι γιατροί στα ελληνικά νοσοκομεία εν σχέσει με της Κύπρου που τώρα εργάζεται. Καταλήγουμε πως αυτοί που θα θελήσουν να ενταχθούν θα είναι αυτοί που δεν μπόρεσαν να βρουν αξιόλογη θέση στο εξωτερικό ή στον ιδιωτικό τομέα.

Πραγματικά θλίβομαι για την κατάντια αυτή. Εχοντας υπηρετήσει υπό διάφορες ιδιότητες και βαθμίδες το Δημόσιο Σύστημα Υγείας για σαράντα τρία χρόνια, με ικανοποιητική ή όχι απόδοση που άλλοι θα κρίνουν, αναπολώ τη χαρά και την υπερηφάνεια που ένιωθα όταν στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό δήλωνα στέλεχος του Συστήματος. Και προσπάθησα την ίδια υπερηφάνεια και διάθεση φιλότιμης προσφοράς να μεταδώσω στους κατά καιρούς συνεργάτες μου. Που πολλοί αργότερα διέπρεψαν.

Λύση δεν βλέπω. Και γιατί χρειάζονται οδυνηρές μεταρρυθμίσεις και γιατί η Πολιτεία έχει αμφιθυμικές διαθέσεις έναντι του ΕΣΥ. Προς το παρόν εκείνο που πρωτίστως την ενδιαφέρει είναι ποιος βουλευτής θα έχει το επάνω χέρι στο διορισμό των διοικητών των τοπικών νοσοκομείων. Και επειδή μας λεν συνεχώς να γίνουμε εξωστρεφείς και Ευρωπαίοι, ας μας ενημερώσουν σε ποιο άλλο ευρωπαϊκό κράτος πρέπει να αλλάζουν όλοι οι μάνατζερ των νοσοκομείων με κάθε αλλαγή κυβέρνησης ή ακόμη και υπουργού.
Εδώ είμαστε, και κορονοϊού επιτρέποντος, να λέμε τα ίδια και του χρόνου.