Και να φανταστείς πως ήμασταν και Πολιτιστική Πρωτεύουσα
Όταν ακούει κάποιος πως μία πόλη έχει υπάρξει Πολιτιστική Πρωτεύουσα το πρώτο που σκέφτεται είναι πως, δεν γίνεται, όλο και κάποια υποδομή θα έχει μείνει.
Και όχι δεν θα “ξεθάψουμε” τα λεγόμενα “περσινά ξινά σταφίλια” και ούτε θα αρχίσουμε τα “μνημόσυνα” για το τι έγινε και τι δεν έγινε πριν από 18 χρόνια. Θα αναφερθούμε στο σήμερα και στο τι υπάρχει στην πόλη από θέμα υποδομών που να μπορεί να φιλοξενήσει εκδηλώσεις.
Αφορμή στάθηκε η θερινή περίοδος, καθώς το καλοκαίρι συνήθως είναι και η εποχή επισκέψεων θεατρικών παραστάσεων και διαφόρων παραγωγών στην πόλη. Κοιτώντας τις παραστάσεις που έχουν ήδη ανακοινωθεί ότι θα έρθουν είδαμε πως ο μοναδικός χώρος διεξαγωγής τους είναι το Θερινό Δημοτικό Θέατρο του Δήμου Πατρέων.
Ένας χώρος που ας μην γελιόμαστε, δεν είναι ο κατάλληλος για την φιλοξενία θεατρικών παραστάσεων. Όσοι έχουμε πάει το γνωρίζουμε καλά. Μπορεί να είναι μια λύση ανάγκης, καθώς δεν υπάρχει κάτι ανάλογο, αλλά “θέατρο” δεν μπορείς να το πεις. Και όχι το θέατρο δεν το κάνουν μόνο οι ηθοποιοί και οι θεατές, αλλά χρειάζονται και οι κατάλληλες υποδομές ώστε και οι ηθοποιοί να αποδώσουν όπως πρέπει, αλλά και οι θεατές να απολαύσουν το θέαμα. Και δεν ξέρω τι γίνεται με το πρώτο σκέλος όμως όσον αφορά τους θεατές, ε όχι δεν απολαμβάνουν όπως πρέπει το θέαμα.
Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα, στην Πάτρα, την τρίτη, όπως χαρακτηρίζεται, μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, βλέπουμε πως δεν υπάρχει ένας κατάλληλος χώρος για να φιλοξενηθεί κάτι. Ο πολιτισμός δεν είναι μόνο μια ιδέα, αλλά είναι και κάτι που χρειάζεται κάπου να στεγαστεί, κάπου να παρουσιαστεί ώστε να μπορέσει το κοινό να έρθει σε επικοινωνία μαζί του, να γίνει κοινωνός του αγαθού αυτού.
Και πού μπορεί να γίνει αυτό, όταν το Ρωμαϊκό Ωδείο παραμένει κλειστό, τα θεατράκια αντιμετωπίζουν προβλήματα, δεν υπάρχει ένας κατάλληλος χώρος για συναυλίες με σωστή υποδομή και ηχητικά; Τώρα που και το Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο δεν λειτουργεί όπως επίσης του και το αίθριό του, όπου φιλοξενούσε εκδηλώσεις; Οι πρόχειρες λύσεις που εδώ και χρόνια παρουσιάζονται ως χώροι πολιτισμού όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά το κάνουν και πιο εμφανές.
Καιρός λοιπόν να παραδεχτούμε το πρόβλημα, να μην προσπαθούμε να δικαιολογηθούμε και να ωραιοποιούμε καταστάσεις και να δούμε τι μπορεί να γίνει στην Πάτρα, στη λεγόμενη “αχαϊκή πρωτεύουσα”, που στο συγκεκριμένο θέμα δυστυχώς θυμίζει περισσότερο περιφέρεια παρά πρωτεύουσα.
Υπάρχουν σχέδια για νέους χώρους, αξιοποίηση ήδη υπαρχόντον; Ή θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε παραστάσεις σε πλαστικές καρέκλες, βλέποντας κάποιες φορές τους ηθοποιούς και κάποιες φορές όχι; Ακούγοντας κάποιες φορές το έργο και κάποιες όχι ενώ προσπαθούμε να αποφύγουμε τους προβολείς να πέφτουν πάνω στα μάτια μας;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
