«Καλάβρυτα 1943»: Από σήμερα στις αίθουσες η ταινία για τη Σφαγή -Τελικά τι δείχνει το φιλμ;
Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας η πολυσυζητημένη ταινία «Καλάβρυτα 1943» του Νικόλα Δημητρόπουλου.
Ενα εφιαλτικό παραμύθι από τον Σκοτ Κούπερ με την υπογραφή του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο στην παραγωγή και οι βραβευμένες με την Αργυρή Άρκτο «Ιστορίες τύχης και φαντασίας» έρχονται στις αίθουσες.
Αχαΐα: Σάλος και μηνύσεις για την ταινία «Καλάβρυτα 1943» – ΒΙΝΤΕΟ
Καλάβρυτα 1943
Σκηνοθεσία: Νικόλας Δημητρόπουλος
Σενάριο: Δημήτριος Κατσαντώνης
Παίζουν: Μαξ Φον Σίντοφ, Αστριντ Ρους, Δανάη Σκιάδη, Νικόλας Παπαγιάννης, Μάρτιν Λάερ, Αλις Κρίγκε, Τόμας Αράνα, Γιώργος Βογιατζής, Μάξιμος Λιβιεράτος, Τάσος Καρλής
Περίληψη: Η Καρολάιν Μάρτιν, δικηγόρος και εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης εναντίον της ελληνικής αξίωσης για πολεμικές αποζημιώσεις για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, επισκέπτεται την Ελλάδα και συναντά τον Νικόλα Ανδρέου, έναν από τους τελευταίους εν ζωή επιζήσαντες της Σφαγής των Καλαβρύτων του 1943. Όσο ο Νικόλας εξιστορεί τα γεγονότα του παρελθόντος, οι δυό τους θα αντιπαρατεθούν με τις προσωπικές τους προκαταλήψεις και πεποιθήσεις σε μια επίπονη αναμέτρηση που θα τους φέρει πιο κοντά.
Ο Νικόλας Δημητρόπουλος («Alter Ego») προσεγγίζει τη σφαγή των Καλαβρύτων, τη μεγαλύτερη που σημειώθηκε από τους Ναζί.
Η Καρολάιν, μια φιλόδοξη δικηγόρος, εκπροσωπεί τη γερμανική κυβέρνηση, όταν η Ελλάδα ζητάει πολεμικές αποζημιώσεις για τα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σίγουρη ότι θα βρει έναν τρόπο να κερδίσει την υπόθεση, που θα εκτινάξει την καριέρα της, ταξιδεύει στην Ελλάδα για να βρει τον Νικόλα Ανδρέου, επιζώντα της Σφαγής των Καλαβρύτων. Κι ενώ εκείνος της εξιστορεί τα αποτρόπαια γεγονότα, κατά τα οποία οι Γερμανοί στρατιώτες δολοφόνησαν περίπου εφτακόσια άτομα και έκαψαν δεκάδες σπίτια του χωριού, η Καρολάιν θα έρθει αντιμέτωπη με το παρελθόν της χώρας της και με τα προσωπικά της διλήμματα.
Ξεκινώντας από το θέμα των ημερών, που δεν είναι άλλο από τις αντιδράσεις των θυμάτων και των συγγενών του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων, ας σταθούμε καταρχάς σε ένα κομβικό σημείο: ότι η ταινία δεν είναι βασισμένη, αλλά εμπνεύστηκε από τα πραγματικά γεγονότα. Άρα λοιπόν τόσο ο Δημητρόπουλος, όσο και ο Δημήτριος Κατσαντώνης που υπογράφει το σενάριο, αντλώντας υλικό από διάφορες μαρτυρίες, προσθέτουν μια σκηνή, όπου ένας Αυστριακός στρατιώτης απελευθερώνει τα γυναικόπαιδα που οι Γερμανοί έχουν κλείσει στο σχολείο.
Η εν λόγω σκηνή είναι και η αιτία της διαμάχης. Ο Δημητρόπουλος από τη μία θεωρεί πως αυτή η προσθήκη γίνεται για να δείξει πως ακόμα και μέσα στη φρίκη μπορεί να υπάρχει μια σπίθα ανθρωπιάς και καλοσύνης, ενώ η πρόθεσή του καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας είναι εμφανώς από τη μία να μας ξαναθυμίσει ένα σημαντικό κεφάλαιο της νεότερης Ιστορίας μας, και αφετέρου να πάρει θέση σχετικά με το θέμα των αποζημιώσεων και κατά πόσο μπορεί η χώρα μας να τις διεκδικήσει.
Το πρόβλημα με την ταινία «Καλάβρυτα» οφείλεται στο γεγονός πως αφενός το σχηματικό σενάριο διαχειρίζεται στην ουσία τρεις παράλληλες ιστορίες, χωρίς να αναπτύσσει καμία σε βάθος και αφετέρου η κινηματογράφηση, που, αν και δεν της λείπουν οι καλές στιγμές, θυμίζει σε σημεία δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ. Ο Δημητρόπουλος έχει δεμένα τα χέρια του από μια παραγωγή, που αδυνατεί να αναπαραστήσει σωστά την εποχή- το σπίτι της κεντρικής οικογένειας περισσότερο θυμίζει αστικό σαλόνι, οι σκηνές πλήθους παρείναι «μαζεμένες»- κι έτσι δεν καταφέρνει, αν και προσπαθεί τίμια, να προκαλέσει γνήσια συγκίνηση. Μένει λοιπόν το στοχαστικό και βαθύ βλέμμα του Μαξ φον Σίντοφ, στον τελευταίο ρόλο της κινηματογραφικής του καριέρας, να κουβαλάει τον πόνο και την απόγνωση απέναντι στη βία και στον θάνατο, αποδεικνύοντας ότι τα «Καλάβρυτα» είναι μια αντιπολεμική ταινία, έντιμη στις προθέσεις της, αλλά άνιση ως αποτέλεσμα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
