Κυρίαρχος των αιθέρων
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Δουλεύοντας εκ παραλλήλου στην περιφερειακή ραδιοφωνία, έγκλειστοι σε στούντιο για ώρες πριν τρεις δεκαετίες και για παρατεταμένο διάστημα, είχαμε χάσει επαφή με τον
λεγόμενο πολιτισμό. Δεν μπορούσαμε να καν να ακούμε τα ανταγωνιστικά μέσα.Χαριτολογώντας λέγαμε ότι αν δούμε στον δρόμο την Μενεγάκη δεν θα την αναγνωρίσουμε, ώσπου πράγματι μια μέρα μας είπαν πως η κυρία δίπλα μας ήταν η Μενεγάκη.
Ένα πρωί, ιδιωτικοί λόγοι μας έφεραν εκτός εκπομπής, και από το ηχείο ενός ταξί ακούσαμε μια παλλόμενη καταγγελτική φωνή να πατάει πάνω σε δυναμική μουσική, γεμάτη σαρκασμό και πάθος. Αρχικά νομίσαμε ότι ο πολιτικός καλλιτέχνης Μπακαλάκος έβγαλε κάποιο νέο σερί τραγουδιών, αλλά γρήγορα καταλάβαμε ότι πλανιόμαστε. Ηταν η πρωινή συχνότητα του Σκάι, του σταθμού που κατ΄ εξοχήν λάνσαρε το ουάν μαν σόου στην ενημέρωση, μια νέα μορφή δημοσιογραφίας, που δεν πα να τη λέγαμε εμείς
αντιδεοντολογική, ο κόσμος την αγκάλιαζε απολύτως. Μια νέα Ελλάδα είχε γεννηθεί, διψασμένη για ελευθεριότητα στην έκφραση και για εξάψαλμους στους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής.
Και κατ’ εξοχήν σημαιοφόροι της ήταν ο Γιώργος Τράγκας και ο Νίκος Κακακουνάκης. Δύο άνθρωποι των μίντια που πρώτοι έπιασαν τον σφυγμό της κοινωνίας, και συμμορφώθηκαν σ’ αυτόν εντελώς αδίστακτα και ανενδοίαστα, μεταβαλλόμενοι σε κυρίαρχοι των αιθέρων, σε μια περίοδο όπου ο στόχος των ερτζιανών ήταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, για λόγους πολυπαραγοντικούς. Αυτό που ενδιαφέρει εδώ ήταν μια αλληλεπιδραστική συνθήκη μεταξύ κοινωνίας και σόουμαν. Ο κόσμος γουστάρει να τα λες. Εσύ τα λες επιτυχημένα, πιασάρικα, καυστικά, κινούμενος στο κόκκινο, το οποίο και νομιμοποιείς και καθιερώνεις. Ο κόσμος εθίζεται στην προσέγγιση αυτή. Και την αναζητά παντού. Σπρώχνοντάς σε σε ακρότερα άκρα.
Εσβησε άδοξα και ο Γιώργος Τράγκας. Ο Νίκος Κακαουνάκης είχε προηγηθεί. Αμφότεροι δεν μπόρεσαν να πορευτούν στην πρώτη γραμμή μέχρι τη δύση της καριέρας τους. Ο Τράγκας επιχείρησε να μετακινηθεί στην πολιτική ζωή, επενδύοντας στην προσωπική του
σχέση που ανέπτυξε μεγάλη μερίδα του κοινού, και ταυτόχρονα στο εθνο-ανήσυχο ρεύμα της κοινωνίας, το οποίο πολλοί προσπάθησαν να εκφράσουν τα τελευταία χρόνια, παροξύνοντάς το, διαπιστώνοντας ότι η τάση αυτή μπορεί να εκθρέψει πολιτικές καριέρες.
Δεν γνωρίζουμε τα κίνητρα του Τράγκα, σίγουρα πάντως είχε μια ανάγκη να απασχολεί, η φωνή του, το βλέμμα του απέπνεε έναν ναρκισσισμό. Είχε ένστικτο και ευφράδεια, ήταν γενναίος. Και δουλευτής. Διερωτιώσουν πότε κοιμάται αυτός ο άνθρωπος. Κάποτε μας έλυσε την απορία σε μια συνέντευξή του που είχαμε διαβάσει: Είχε νοικιάσει έναν μικρό χώρο για να μπορεί να πετάγεται για κάποιο δίωρο τα μεσημέρια. Ζωή του όλη ήταν η δουλειά.
Σκληρό τέλος για έναν αστέρα που έλαμψε και που χαρακτήρισε μια περίοδο κατά την οποία θεμελιώθηκε ο νεο-λαϊκισμός που διακρίνει την ελληνική και κοινωνική δημόσια ζωή. Απλουστευτικές φόρμες, μανιχαϊσμός, κολακεία των μαζών, διαρκής υπονόμευση της
εξουσίας στο όνομα του ελέγχου της. Αλλά δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον δημοσιογράφο που προσφέρει στον κόσμο αυτά που ζητάει, αλλά ούτε και τον κόσμο που τέρπεται με αυτά που τέρπεται. Οικτρόν προς κέντρα λακτίζειν, λέει η Γραφή. Μην κλωτσάς καρφιά, φέρνει πόνο. Όταν αυτός είναι ο κόσμος ή έχεις τη δύναμη να τον αλλάξεις ή απλά ζητάς από τον ταξιτζή να συνεχίσει τη διαδρομή και χαζεύεις την εκπομπή, τις μεγαλοστομίες, τη χλεύη, τον σαρκασμό, τη ρητορική επινοητικότητα, την αριστοφανική
αυθάδεια. Βέβαια τίποτα από αυτά δεν γίνονταν, εάν δεν το ήθελε ο ιδιοκτήτης του μέσου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
