Ο ιός είναι ακόμα εδώ, και θα μείνει

ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ παραμένουν πολύτιμα και αναγκαία, καθώς είναι το πιο αποφασιστικό όπλο που έχουμε στα χέρια μας κατά του κορονοϊού. Η απόφαση να αρθεί ο εμβολιασμός ως υποχρεωτικός όρος για να γίνεσαι δεκτός στους εσωτερικούς χώρους, μπορεί υγειονομικά να μην είναι ιδιαιτέρως ριψοκίνδυνη- μπορεί άλλωστε να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή, εάν επιβαρυνθούν οι δείκτες- αλλά δεν προάγει την ιδέα του εμβολίου. Αντιθέτως, είναι μια υποχώρηση που διευκολύνει και δικαιώνει τον ανεμβολίαστο και ερεθίζει τον εμβολιασμένο. Ας δεχθούμε ωστόσο, ότι εμβολιαστήκαμε για το ατομικό και κοινωνικό καλό και όχι για να πίνουμε καπουτσίνο με την ησυχία μας.

ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση, το υπουργείο πρέπει να φροντίσει, ώστε να μη δοθεί το λάθος μήνυμα στην κοινωνία. Συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε τον εμβολιασμό, όπου χρειάζεται. Αφαιρούμε τη μάσκα στον εσωτερικό χώρο από 1η Ιουνίου, αλλά δεν παύουμε να τηρούμε μερικά στοιχειώδη υγειονομικά μέτρα. Ο ιός δεν έχει σταματήσει να πλήττει και να απειλεί. Δεν έχει σταματήσει να στέλνει κόσμο στα νοσοκομεία, δεν έχει σταματήσει να αφαιρεί ζωές συμπολιτών με συνοδά νοσήματα ή και άνευ.

ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να μην υπάρξουν παρερμηνείες. Αλλωστε, με επιδημίες και πανδημίες δεν έχουμε τελειώσει. Κατά πολλές εκδοχές, ίσως τώρα αρχίζουμε. Οφέιλουμε επομένως, να ενσωματώσουμε κοινωνικούς και ατομικούς αυτοματισμούς ως όπλο, που θα ενεργοποιείται όταν το επιβάλλει η συλλογική άμυνα. Και αυτό θα γίνεται στο μέτρο που θα έχουμε μάθει να σεβόμαστε οδηγίες και κανονισμούς, αντιμετωπίζοντας με εμπιστοσύνη την πολιτεία και την ιατρική κοινότητα.

ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ αυτό, δεν πετύχαμε το άριστα του στόχου. Τα αγύριστα κεφάλια πρέπει να μειωθούν ως φαινόμενο και όχι να ενταθούν.