Κωνσταντίνος Μάγνης

Πριν από τον Ελγιν, λοιπόν, ήταν ο Φάγκαν. Φαγανός κι εκείνος: Διπλωμάτης στην Αθήνα, που δημιούργησε αρχαιολογική συλλογή. Δεν ήταν και πολύ δύσκολο, τω καιρώ εκείνω, όπου πολύς κόσμος έπαιρνε από ένα αρχαίο, αν όχι και πολύ περισσότερα, χωρίς τύψεις και χωρίς σοβαρές παρενοχλήσεις από τις αρχές. Το πολύ να χρειαζόταν κανένα παζάρι ή μπαξίσι και κάποιοι χειροδύναμοι αχθοφόροι. Το λεγόμενο θραύσμα Φάγκαν, ένα τμήμα γλυπτών του Παρθενώνα, παραδόθηκε στο Μουσείο Ακρόπολης με γενναιόδωρη, ιστορική και πολιτιστικά-ιδεολογικά πολύ ενδιαφέρουσα χειρονομία του σικελικού Μουσείο Σαλίνας. Οι ιταλοί κάνουν μακρόχρονη παραχώρηση, με προοπτική μόνιμης επιστροφής. Είναι μια απάντηση στο ερώτημα, όχι σε ποιόν ανήκουν τα έργα πολιτισμού (αυτό έχει απαντηθεί: ανήκουν σε όλους) αλλά ποια είναι η θέση τους.  Σημειωτέον ότι ο όρος «μακρόχρονη κατάθεση» στα ιταλικά είναι «ντεπόζιτο», μια λέξη που έχει ελληνοποιηθεί εδώ και χρόνια, εννοώντας αποθήκη υγρών.  Εκεί στο βρετανικό Μουσείο, όπου φυλάσσονται τα «Ελγίνεια», μιλάνε άλλη γλώσσα.