Περιμένουν ή διώχνουμε τις επενδύσεις

ΚΑΤΑ τη συνάντηση του πρωθυπουργού με την αχαιή βουλευτή Χριστίνα Αλεξοπούλου συζητήθηκαν και οι προοπτικές της σύνδεσης των κέντρων έρευνας και καινοτομίας της περιοχής με το επενδυτικό κεφάλαιο, προκειμένου η ερευνητική δραστηριότητα να αναδειχθεί και να αξιοποιηθεί, με προφανή οφέλη για την τοπική οικονομία και το ανθρώπινο κεφάλαιο της Πάτρας και της Δυτικής Ελλάδας.

ΑΛΛΑ τα προφανή δεν είναι απαραιτήτως η βασική προτεραιότητα των κοινωνικών μας δυνάμεων. Ετσι, δεν έχουμε αναπτύξει τη δέουσα στρατηγική για έναν τέτοιο στόχο. Υπάρχουν ασφαλώς πρωτοβουλίες, εγχειρήματα, προσπάθειες, αλλά μεμονωμένου χαρακτήρα και χωρίς οργανωμένη βάση. Το έλλειμμα αυτό αποτελεί συνέπεια της υποτυπώδους σύνδεσης Πανεπιστημίου και πόλης. Μιας σύνδεσης που δεν μπορεί να υπάρξει στο μέτρο που η πόλη δεν κατανοεί ούτε ενδιαφέρεται να κατανοήσει τι μπορεί να κερδίσει από το Πανεπιστήμιο.

ΦΕΡΕΤΑΙ ότι μια προϋπόθεση που ελλείπει, επιπλέον, είναι το επενδυτικό κλίμα. Η περιοχή μας είναι υπονομευμένη στο πεδίο αυτό, εξαιτίας μιας καταχρηστικής αγωνιστικότητας και ενός επιθετικού ύφους, ιδιαίτερα απέναντι στο σύγχρονο περιεχόμενο του επιχειρείν, που ρέει διάχυτο. Οι επενδύσεις θέλουν φιλική διάθεση. Οταν αυτή δεν υπάρχει, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται εκεί όπου το βρίσκει κανείς.

ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ

ΠΟΛΥ συχνά συμβαίνει ένας συναγερμός να παράγει μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό που καλείται να λύσει. Αυτό απειλούμαστε να πάθουμε με τον υπερβάλλοντα θόρυβο για ελλείψεις διατροφικών αγαθών και άλλων εφοδίων από την αγορά. Το κοινό που επηρεάζεται από μια τέτοια φιλολογία, κινείται σπασμωδικά και η έλλειψη προκαλείται πράγματι, ενώ απέχουμε καταφανώς από μια τέτοια συνθήκη.

ΟΧΙ, δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει ο πόλεμος. Αλλά μην τον μετατρέπουμε σε πόλεμο δικό μας με τόση ευκολία.