«Πιστόμετρο» στην εποχή του κορονοϊού
ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΣΤΑΚΙΩΤΗ *
Ζούμε σε καιρούς απο-καλυπτικούς. Αποκαλυπτικούς της παράνοιας. Μεγάλο μέρος των «ορθοδόξων πιστών» έχουν θεσπίσει (στο μυαλό τους) ως ανώτατη αρχή της Ορθοδοξίας την ατομική τους γνώμη, που μάλιστα είναι αλάθητη(!). Αυτοί γνωρίζουν και διαφυλάττουν την πίστη μας, σε αντίθεση με την Ιερά Σύνοδο. Δεν έχει καμιά σημασία γι’ αυτούς τι λέει η Ιερά Σύνοδος, ή ο επίσκοπός τους. Σημασία έχει τι λένε αυτοί. Ως άλλοι Πάπες…Το παράδοξο; Μισούν τον Πάπα (μάλλον επειδή πραγματικοί Πάπες είναι μόνο οι ίδιοι και δεν δέχονται να τους παίρνει άλλος τον τίτλο).
Και ποιοι είναι αυτοί; Είναι οι ίδιοι που αυτο-θεωρούνται ως οι πιο πιστοί, με βάση το «πιστόμετρό» τους (άλλη ανακάλυψη και αυτή!), οι « φύλακες των ιερών και των οσίων της πίστης μας». Είναι οι ίδιοι που, αν τους πεις για οποιαδήποτε μορφή επαφής ή και απλής επικοινωνίας με καθολικούς, προτεστάντες ή μουσουλμάνους, σε κατακεραυνώνουν ως αιρετικό. Μα ταυτόχρονα, έχουν μετατρέψει -ασυνείδητα- την Ορθόδοξη Εκκλησία σε κακέκτυπο αυτού που βρίζουν, δηλαδή προτεσταντισμού με ψήγματα καθολικισμού. Γι’ αυτούς η Εκκλησία είναι μια ιδεολογία και μια καθώς πρέπει συμπεριφοράς. Κι επειδή συνήθως ασχολούνται όλη μέρα με οτιδήποτε λέει ο κάθε μητροπολίτης, ιερέας κ.λπ., επιλέγουν τη μεμονωμένη γνώμη ενός, που λέει αυτό που θέλουν να ακούσουν, για να μιλήσουν για την «προδοσία» της Ιεράς Συνόδου και των μητροπολιτών (εκτός από τους « δικούς τους»). Είναι οι ίδιοι που έχουν γίνει φονταμενταλιστές της πίστης, ως άλλοι φανατικοί ισλαμιστές (πώς γίνεται ο Χριστιανός να είναι φανατικός; Πώς;). Είναι οι ίδιοι που δακρύζουν όταν ακούνε ότι ο Θεός (τριαδικός – κοινωνία προσώπων και όχι μόνος) αγάπη εστί, αλλά όχι αγάπη, μα ούτε δυο σταγόνες πραγματικής συμπόνοιας δεν νιώθουν, ούτε δυο λόγια πραγματικής συμπάθειας δεν βρίσκουν να πουν για τον άσωτο, την πόρνη, τον τελώνη, τον ληστή, τον φυλακισμένο, τον πρόσφυγα της δικής μας εποχής. Αλλά όχι μόνο. Μόνο υβριστικά λόγια και μίσος για τους «προδότες» ιεράρχες, ιερείς και λαϊκούς που δεν ασπάζονται τις πραγματικές αρχές του Χριστιανισμού, που μόνο αυτοί βέβαια γνωρίζουν. Παντού και πάντοτε φανατισμός, μισανθρωπισμός, υπερηφάνεια, αλαζονεία. Και περηφανεύονται για την «υπεροχή» της Ορθοδοξίας. Και αναρωτιέσαι…
Το ατομικό φρόνημα ως Εκκλησία; Καμιά συνείδηση ότι η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού, ότι το Συνοδικό (εκκλησιαστικό) σύστημα δεν είναι τρόπος διοίκησης της Εκκλησίας αλλά ο τρόπος ζωής της Εκκλησίας, σε αντίθεση με τη μονοκρατορία της ατομικότητας; Καμιά συναίσθηση ότι η ταπείνωση και η υπακοή δεν είναι μαζοχισμός του χριστιανού αλλά ο τρόπος μέθεξης του Θεού, αφού ο ίδιος ο Χριστός είναι η απόλυτη ταπείνωση και υπακοή; «Όχι όπως εγώ θέλω, ας γίνει όπως θέλεις εσύ», είπε ο Χριστός και με αυτή την έξοδο από το ίδιο θέλημα και γνώμη και με τη συνάντηση του Άλλου, με την αγάπη, νικήθηκε ο θάνατος.
Και αν θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί, μόνο αυτός είναι ο δρόμος. Η υπακοή και η ταπείνωση, η έξοδος από το ίδιο θέλημα και η αγάπη.
Χριστός Ανέστη!
* Ο Ευάγγελος Κωστακιώτης είναι δικαστικός.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
