Συνταγογράφηση: Πέντε ιατροί μιλούν στην «Π» για την απόφαση του υπουργείου Υγείας

Σήκωσε πολλή σκόνη και πολλή φασαρία η απόφαση του υπουργείου Υγείας να «κόψει μαχαίρι» τη συνταγογράφηση φαρμάκων, εξετάσεων και ιατρικών διαγνωστικών πράξεων από ιδιώτες γιατρούς σε ανασφάλιστους, επιτρέποντας αυτό να γίνεται μόνο από γιατρούς του δημόσιου τομέα (νοσοκομεία και δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας).

Τελικά, το υπουργείο Υγείας «πάγωσε» μεν μέχρι 30 Απριλίου την εφαρμογή της απόφασης (για να επιλέξει κάποιες πολύ ειδικές περιπτώσεις που θα εξαιρεθούν), αλλά δεσμεύτηκε πως η απόφαση από 1η Μαϊου θα ισχύσει κανονικά.

Η «ΠτΔ» μίλησε με 3 γιατρούς που εργάζονται σε δημόσιες δομές Υγείας στην Πάτρα και με 2 ιδιώτες, θέτοντάς τους μια σειρά ερωτημάτων.

Κάποιοι επέλεξαν ν’ απαντήσουν συνοπτικά, συγκεντρωτικά, κάποιοι ερώτηση προς ερώτηση.

1.Συμφωνείτε ότι οι υγειονομικοί του ΕΣΥ κινδυνεύουν να μετατραπούν σε συνταγογράφους και τα Νοσοκομεία και ΚΥ σε κέντρα συνταγογραφήσεων;

2.Oπως διαρρέει, η φαρμακευτική δαπάνη για τους ανασφάλιστους εκτοξεύθηκε στα 300 εκατ. ευρώ. Υπάρχει άλλη λύση για να ελεγχθεί η δαπάνη;

3.Μήπως και οι ιδιώτες γιατροί το παράκαναν μερικές φορές και συνταγογραφούσαν ανεξέλεγκτα;

4.Εχει ακουστεί πως η συγκεκριμένη απόφαση ελήφθη για να πάψει το clawback να πνίγει τον φαρμακευτικό προϋπολογισμό και είναι κι ένα έμμεσο «δώρο» στις φαρμακευτικές εταιρίες. Τι λέτε;

5.Πώς ένας ιατρός του δημοσίου τομέα, «ξαφνικά», θα συνταγογραφεί φάρμακα σε ασθενείς που δεν γνωρίζει ή δεν έχει εξετάσει; Και αν τους εξετάζει πρώτα, θα προλαβαίνει;

6.Στα έκτακτα περιστατικά ανασφάλιστων ασθενών τι θα γίνεται;

 

Κωνσταντίνος Καλογερόπουλος (διευθυντής ΕΣΥ, παθολόγος στο Κέντρο Υγείας Βορείου Τομέα Πάτρας):

«-Δυστυχώς, αυτό θα συμβεί. Και είναι πολύ σημαντικό οι λίγες υπάρχουσες κρατικές δομές, που ασθμαίνοντας εξυπηρετούν όχι μόνο τους ανασφάλιστους αλλά και ασφαλισμένους οι οποίοι οικονομικά δεν έχουν χρήματα να εξυπηρετηθούν από ιδιώτες, να μην φορτώνονται μεγάλο όγκο ανθρώπων που έχουν ανάγκη απλής συνταγογράφισης.

-Είμαι επιφυλακτικός στην παράθεση ξερών αριθμών. Αυτά τα χρήματα σε πόσους αντιστοιχούν; Διότι εάν αντιστοιχούν σε ένα πολύ μεγάλο νούμερο χρηστών, θα μπορούσε να μην σημαίνει και σπατάλη, αλλά να είναι και αναμενόμενο έξοδο. Μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε σε πολύ ιδιαίτερη περίοδο.

-Εάν θέλει η πολιτεία, ας κάνει δειγματοληπτικούς ελέγχους.

-Η απόφαση αυτή σίγουρα είναι πολύ κακή και έχει σκοπό να μετακυλίσει ένα μεγάλο αριθμό φαρμάκων, κυρίως χαμηλού ή μεσαίου κόστους, και συνταγογράφισης στον ασφαλισμένο. Παράδειγμα, κάποιος παίρνει φάρμακα για υπέρταση και διαβήτη, μηνιαίου κόστους 30 ή 40 ευρώ. Οταν δεν θα βρίσκει ραντεβού ή ιατρό να τα συνταγογραφήσει, προφανώς θα τα πληρώσει και έτσι το κράτος θα “γλυτώσει” αυτό το κόστος. Ομως επειδή αυτό το κόστος η πολιτεία θα το μετακυλίσει σε ασθενείς οικονομικά ομάδες, σε μια δύσκολη εποχή για όλους, αντιλαμβάνεστε ότι ηθικά και μόνο είναι ανεπίτρεπτο.

-Προφανώς δεν ενδιαφέρει κανέναν εάν η δουλειά μας θα υποβαθμιστεί.

-Ειδικά στα έκτακτα περιστατικά, αντιλαμβάνεστε ότι θα μετακινηθεί πλήρως η δαπάνη στον ανασφάλιστο.
Αλλά πείτε μου, πώς ο ανασφάλιστος θα προμηθευτεί από το φαρμακείο αντιβίωση, τη στιγμή που το φαρμακείο, για να χορηγήσει αντιβίωση, θέλει συνταγή; Επίσης ένας ψυχοπαθής πώς θα πάρει τα φάρμακά του που επίσης δεν μπορεί χωρίς συνταγή; Και στο κάτω-κάτω, όταν λέμε ανασφάλιστους, αναφερόμαστε και στα παιδιά μας, τα οποία μέχρι να βρουν μια δουλειά είναι ανασφάλιστα».

Γρηγόρης Τσίγκας (επίκουρος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, επεμβατικός καρδιολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών):

«-H πιθανή εφαρμογή του νέου μέτρου σε όλους τους ασθενείς χωρίς ασφαλιστική κάλυψη φέρνει πάλι στην επιφάνεια το πρόβλημα της ύπαρξης τέτοιων ασθενών. Θα πρέπει να διαχωρισθούν σε 2 κατηγορίες με πιθανή διαφορετική αντιμετώπιση. Αυτοί οι οποίοι πλήρωναν ασφαλιστική κάλυψη μέχρι κάποιο κομβικό σημείο, θα πρέπει να έχουν γενικότερα ευνοϊκότερη αντιμετώπιση από κάποιον ο οποίος δεν πλήρωσε ποτέ ασφαλιστική εισφορά.

-Για να μην στρεσαριστεί το ΕΣΥ και οι υπόλοιπες δομές, πρέπει να αναβαθμιστεί το σύστημα της άυλης συνταγογράφησης από οργανωμένη γραμματειακή υποστήριξη.

-Η μοναδική λύση που μπορώ να σκεφτώ για τη φαρμακευτική δαπάνη, ως μη ειδικός όμως στα οικονομικά της υγείας, είναι η κεντρική συμφωνία με φαρμακευτικές εταιρίες και η διανομή συγκεκριμένων φαρμάκων (τα πιο φθηνά αλλά σαφώς αποτελεσματικά).

-Η συνταγογράφηση αποτελεί ιατρική «πράξη» κι επειδή όλα τα φάρμακα μπορούν να προκαλέσουν σε κάποιο βαθμό παρενέργειες στον ασθενή, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ένας ιατρός συνταγογραφεί κάτι που ο ασθενής δεν χρειάζεται. Από την άλλη, η επιλογή συγκεκριμένων σκευασμάτων που μπορεί να διαφέρουν σε τιμή, είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα προς συζήτηση.

Στο 5ο ερώτημα, το πρόβλημα που θέτετε ίσως λυθεί με την εφαρμογή του οικογενειακού ιατρού, εάν αυτό μπορέσει να εφαρμοσθεί».

 

Διονύσης Παπαλεξάτος (διευθυντής ΕΣΥ στην Πνευμονολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στο Ρίο και στο Κέντρο Υγείας Βορείου Τομέα Πατρών:

«Ακόμα κι αν σταματήσουν οι ιδιώτες γιατροί να συνταγογραφούν σε ανασφάλιστους, είναι πολύ πιθανό να μην περιοριστεί ούτε το κόστος της φαρμακευτικής δαπάνης ούτε να έχουμε περιορισμό φαρμάκων. Νομίζω το κυριότερο μέτρο είναι ο σωστός και διαρκής ηλεκτρονικός έλεγχος όλων των ιατρών.

Ενα ακόμα πολύ σημαντικό σημείο: Προέκυψαν πάρα πολλοί ανασφάλιστοι την τελευταία πενταετία, που δεν έχουν πληρώσει καθόλου στο ταμείο τους εισφορές, δουλεύουν όμως κανονικά, μιλάμε για πολλά επαγγέλματα, και οι οποίοι ζητούν θεραπευτική αγωγή και φάρμακα. Στους περισσότερους από αυτούς η συμμετοχή βγαίνει μηδενική ενώ σε όλοι εμείς πληρώνουμε 25% για να καλυφθεί το χρέος. Θα πρέπει λοιπόν να ελεγχθεί γιατί κάποιος είναι ανασφάλιστος. Σας πληροφορώ ότι πολλοί από τους υπάρχοντες ανασφάλιστους δεν δικαιούνται. Οπότε μην κατηγορούμε ούτε κυβερνήσεις ούτε γιατρούς αν ψάχνουν τρόπους για να μειώσουν τη φαρμακευτική δαπάνη. Φταίμε κι εμείς…».

 

Παναγιώτης Σαλονικίδης (χειρουργός ορθοπαιδικός):

«Με την υποδομή που υπάρχει στα περισσότερα Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας, σαφώς ο κίνδυνος είναι μεγάλος και αυτό δείχνει την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται (από όλες τις κυβερνήσεις από το 1985 και ύστερα, που εφαρμόστηκε το ΕΣΥ) το όλο θέμα.

-Η μείωση της φαρμακευτικής και παραφαρμακευτικής δαπάνης δεν λύνεται με ”αφορισμούς”, αλλά με πραγματικό προσδιορισμο τιμών, με ένα σύνθετο σύστημα τιμολόγησης, που δυστυχώς σε αυτή την φάση το βλέπω ανέφικτο…

-Η υπερσυνταγογράφηση δεν αφορά κατηγορίες γιατρών (δημόσιους ή ιδιώτες). Αφορά άτομα και συνειδήσεις. Ο έλεγχος είναι η λύση και μπορεί να γίνει εύκολα και σε ιδιώτες γιατρούς και σε γιατρούς κρατικών μονάδων, αλλά χρειάζεται και ενημέρωση των πολιτών που δυστυχώς «μπερδεύουν» το πρέπον για την υγεία τους με το «δικαιούμαι», που συχνά ακούμε στα ιατρεία μας.

-Εγώ δεν γνωρίζω αν αυτό είναι δώρο σε εταιρίες φαρμάκων για την μείωση clowback, αλλά ξέρω ότι το clowback ”εφευρέθηκε” λόγω κρίσης, με το μνημόνιο, και ουσιαστικά αναφερόταν σε ιδιώτες υγείας που είχαν συμβάσεις με τους φορείς του υπουργείου καταστρατηγώντας έτσι κάθε κυβερνητική αξιοπρέπεια-αξιοπιστία κράτους-ιδιώτη, μεταφέροντας ουσιαστικά και ένα μέρος του βάρος στον πολίτη. Και γιατί παρακαλώ; Μήπως γιατί τα ταμεία υγείας των ασφαλισμένων ”εξαφανίστηκαν” σε ”χρηματιστηριακά παιχνιδάκια”;

-Ο πολίτης κατά τον νόμο έχει ελεύθερη επιλογή γιατρού. Στην πράξη όμως παραβιάζεται η νομοθεσία. Υπάρχουν νόμοι για την υποχρεωτική αναγνώριση ισοτιμίας υπογραφής γιατρών δημόσιου και ιδιωτικού δικαίου τομέα. Μέχρι τώρα καμία κυβέρνηση δεν το έχει πλήρως αποδεχθεί και μαζί με αυτές και οι αντίστοιχοι δημόσιοι φορείς».

Ανδρέας Κότσαλος (καρδιολόγος):

«Οσον αφορά στην απόφαση του υπουργείου, δεν συμφωνώ. Θα επιβαρυνθεί ιδιαίτερα ένα υποστελεχωμένο Σύστημα Υγείας, όταν μάλιστα η οργάνωση των τακτικών εξωτερικών ιατρείων είναι σε νηπιακή μορφή. Δεν είναι εύκολο ένας ασθενής που έχει τον θεράποντα ιατρό του κάποια χρόνια να ξεκινήσει από την αρχή σε γιατρό δημόσιας δομής, αλλά και σ’ ένα επείγον πρόβλημα του θα ‘ναι πολύ δύσκολα τα πράγματα αφού θα πρέπει ν’ αγοράσει τα φάρμακά του.

Για τους ιδιώτες είναι μια ”μη ευγενική απόφαση”όχι μόνο λόγω μείωσης ασθενών και εσόδων αλλά και από ηθικής πλευράς, μιας και τους δύσκολους καιρούς με κάθε τρόπο ήταν παρόντες και στήριξαν τον ΕΟΠΠΥ εντάσσοντας τους ανασφάλιστους στο πλαφόν του, εξυπηρετώντας τα οποία επικοινωνιακά των κυβερνήσεων. Τρόποι για να μειωθεί η δαπάνη σαφώς υπάρχουν: Να γενικευθεί έως υποχρεωτική η χρήση γενοσήμων καθώς και οι συσκευασίες τους να γίνονται από τα φαρμακεία, μειώνοντας σαφώς το κόστος τους.

Οι σχέσεις κάθε κράτους με τις φαρμακευτικές εταιρείες είναι αναπόφευκτες. Δεν θα μπω, όμως, σε συνωμοσιολογίες.

Αρα δεν καταργούμε ό,τι διευκολύνει και προσφέρει, με πρόσχημα ότι είναι ακριβό, αλλά επαναπροσδιορίζουμε τους κανόνες και επιβλέπουμε την τήρησή τους».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News