Το βλέμμα του σολομού

Κωνσταντίνος Μάγνης

Μεγάλη δουλειά να έχεις πάντα δίκιο, αφού προκύψουν τα γεγονότα. Ολοι είχαμε δίκιο αναλύοντας τους λόγους για τους οποίους το ΠΑΣΟΚ είχε εξαερωθεί εκλογικά και απαξιωθεί πολιτικά και κοινωνικά, όλοι έχουμε δίκιο τώρα που εξηγούμε για ποιο λόγο
πήρε τα πάνω του τις τελευταίες εβδομάδες. Ολοι θα έχουμε δίκιο εξηγώντας για ποιο λόγο αυτή η ανάκαμψη θα διατηρήσει τη δυναμική της, και όλοι θα έχουμε δίκιο όταν θα αναλύουμε τις αιτίες της απώλειας της δυναμικής αυτής εάν το ρεύμα αποδειχθεί
θνησιγενές και δεν αντέξει. Όλα στριφογυρίζουν γύρω από τη θρυλική, αυθόρμητη ρήση τοπικού πολιτικού της παλιάς κοπής, που δεν το είχε και πολύ με τις αναλύσεις, τα φαινόμενα και τα αίτιά τους και μετά από μια αποκαρδιωτική εκλογική αναμέτρηση είχε
αποφανθεί ότι «χάσαμε επειδή ψηφίσανε τους άλλους».

Επί της ουσίας, η αλήθεια είναι μία: Δεν μας βρίσκεις πουθενά σαν λαό, σαν κοινωνία, σαν μάζα αλλά και σαν άτομα. Μέσα σε μερικές εβδομάδες, συγκινημένοι από ένα ανθρώπινο γεγονός, τον ηρωισμό και την αξιοπρέπεια με την οποία η Φώφη Γεννηματά αντιμετώπισε
έναν εχθρό ανίκητο, είδαμε μέσα μας να ξυπνάει η συμπάθεια για ένα κόμμα που μέχρι πριν λίγο καιρό χλευαζόταν σαν συνώνυμο της απαξίας και της παρωχημένης λεβεντοφολκόρ αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Και το επανεξετάσαμε σαν έναν δυνάμει αξιόπιστο εναλλακτικό εταίρο του πολιτικού συστήματος, παραβλέποντας ότι κανένας από τους υποψήφιους αρχηγούς δεν φάνταζε ούτε και στα μάτια των πιστών του εκλογέων σαν ισοδύναμος του Τσε ως εκτόπισμα και ως γητευτής.

Και τώρα εμείς είμαστε έτοιμοι να μπούμε στον πειρασμό να εξηγήσουμε εκ των υστέρων για ποιο λόγο έγινε αυτό, και να έχουμε δίκιο. Συνεπώς θα κολυμπήσουμε σαν σολομοί κόντρα στο ρεύμα και θα ισχυριστούμε ότι στην ουσία δεν έγινε τίποτα που να παγιώνει δεδομένα. Αυτό που κυρίως έγινε ήταν ότι κινήθηκε μια μάζα πολιτών με τους όρους του συρμού: Κρίμα για τη Φώφη- κάτι πάει να γίνει- πάω κι εγώ να ψηφίσω. Από το σημείο αυτό, μέχρι την ανάσταση του ΠΑΣΟΚ μας χωρίζει πολύς κόσμος. Δεν ανασταίνονται όλοι σε ένα τριήμερο.

Οι υπολογισμοί των επιτελείων μιλούσαν για 250- 280.000 ψηφοφόρους. Πράγματι κάπου τόσοι πήγαν. Καλή επίδοση για τα δεδομένα της περιόδου 2010-2020. Το μεγάλο προβάδισμα Ανδρουλάκη δεν είναι βέβαιο ότι αποτελεί καθαρό μήνυμα. Εχει
χαρακτηριστικά αιτήματος για ανανέωση, αλλά σε μεγάλο βαθμό ήταν αποτέλεσμα της ικανότητας του υποψηφίου να κινεί ανθρωπο- δίκτυα. Οι αντίπαλοί του σ’ αυτό δεν είχαν τραβηχτική, για να μιλήσουμε με χαρτοπαικτικό όρο. Και πάλι όμως, όποιος καταφέρνει να στέλνει την ΠΑΣΠ στα εκλογικά τμήματα είναι ένας άνθρωπος που τον χρειάζεται ένα κόμμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τον χρειάζεται για αρχηγό. Αλλά όπως είναι τα πράγματα σήμερα, καλός είναι και ένας τέτοιος για το κόμμα. Αν όχι και για κάθε κόμμα.

Στην ουσία, αν το ΠΑΣΟΚ ξαναβγάλει σφυγμό και ροδίσει στο πρόσωπο, αυτό αποτελεί αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο ως κυβέρνηση, αλλά και ως αντιπολίτευση. Και ίσως αποτελεί επιτυχία του Μητσοτάκη: Εχει προκαλέσει τόση αμηχανία στον ΣΥΡΙΖΑ που η ανεπιτυχής προσπάθεια Τσίπρα να τον χτυπήσει, ευνοεί εξ ανακλάσεως τον ενδιάμεσο αγωγό. Όχι επειδή τα έκανε καλά, αλλά μήπως εκείνος έχει κάποια καλύτερη ιδέα, αν όχι σαν εναλλακτικός εξουσιαστικός μηχανισμός, αλλά σαν καταλύτης για γόνιμες διεργασίες.

Ένα είναι το συμπέρασμα: Ότι δέκα χρόνια μετά τη μερική διάλυση του συστήματος, ακόμα ψαχνόμαστε. Φαίνεται ότι έχουμε βρει κυβέρνηση, αλλά δεν έχουμε βρει οριστικά μια αντιπολίτευση.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω