Ο Errik Nour στην «Π»: «Είμαι δημιουργός ονείρων!»

Ο χορευτής – χορογράφος Errik Nour μιλάει στην «Π» για το μπαλέτο «Μότσαρτ» που κάνει πρεμιέρα αύριο

Errik

Η επίσημη πρεμιέρα του μπαλέτου «Μότσαρτ», για τα 150 χρόνια του θεάτρου «Απόλλων», πραγματοποιείται αύριο Σάββατο (ώρα 21:00) από την Παιδική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, σε σκηνοθεσία και χορογραφία του καλλιτεχνικού διευθυντή του, Λουκά Θάνου.

Πρόκειται για ένα φαντασμαγορικό μπαλέτο με ευφάνταστα σκηνικά και κοστούμια και, κυρίως, με τις κορυφαίες μουσικές στιγμές του ιδιοφυούς συνθέτη Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, αλλά και με στιγμιότυπα από την πολυτάραχη ζωή του μεγάλου μουσουργού.

Ο αέρινος χορευτής, Εrrik Νour που μαζί με τη Μαρία Κίκινα είναι και βοηθοί της χορογραφίας, μίλησε στην «Π», γι αυτό το φιλόδοξο καλλιτεχνικό εγχείρημα:

«ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ»

«Οι παραστάσεις κλασικού χορού δεν έχουν χαρακτήρα και ενδιαφέρον μόνο τεχνικών βημάτων πάνω στη χορογραφία και υποκριτικής, αλλά έχουν κυρίως εκπαιδευτικό χαρακτήρα και για τους μικρούς και για τους μεγάλους φίλους. Μαθαίνοντας έτσι μέσα από μια παράσταση το πώς ντύνονταν τότε, τι ήθη και έθιμα είχαν εκείνες τις εποχές, ανάλογα με την περίοδο που διαδραματίζονταν.

Πιστεύω πως τα νέα παιδιά αλλά και οι μικροί μας φίλοι (τα αγγελούδια αυτά) ερχόμενοι στον ‘‘Απόλλωνα’’ και βλέποντας το «Μότσαρτ» μπαίνουν ξαφνικά σε έναν μαγικό κόσμο, τον κόσμο του κλασικού χορού όπου όλα είναι παραμυθένια, όπως τα βλέπουν και στην τηλεόραση σε παιδικά έργα.

Errik

Ολα αυτά τώρα ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια τους μέσα από τη μορφή του μπαλέτου, την ερμηνεία και την εκφραστικότητα των χορευτών πάνω στη σκηνή.

Μέσα σε όλα αυτά, η κλασική μουσική του Μότσαρτ δεν λείπει. Αναπόφευκτο. Οπότε τα αφτιά των μικρών μας φίλων γίνονται δέκτες νέων ήχων, εκπαιδεύοντας έτσι τον ορίζοντά τους στην κλασική μουσική παιδεία και στον κλασσικό χορό.

Ολα αυτά συνθέτουν ένα όνειρο στους μικρούς μας φίλους παρακινώντας τους να βάλουν το μπαλέτο στη ζωή τους.
Είμαι προσωπικά υπεύθυνος, ως καλλιτέχνης, να δημιουργήσω όνειρα στα νέα παιδιά και αργότερα να τα βοηθήσω να τα πραγματοποιήσουν!».

«ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΜΟΤΣΑΡΤ»

«Η συγκεκριμένη παράσταση η αλήθεια είναι πως προσωπικά με πίεσε αρκετά και σαν χορευτή, αλλά κυρίως σαν χορογράφο. Πολλές φορές αντιμετώπισα μουσικά τον Μότσαρτ και με σεβασμό προσπαθούσα να βάλω την υπέροχη μουσική του στα πόδια των χορευτών, αλλά πάντα μου έλεγε με εκείνο το ιδιαίτερο γέλιο πού είχε ως προσωπικότητα «χα χα χα χα χα! Ερρικ, προσπάθησε κι άλλο!».

Τελικά ένα βράδυ που έβρεχε στην Πάτρα, τον αντιμετώπισα πάλι, προσπαθώντας να βρω το μουσικό κλειδί που θα συνέδεε τη χορογραφία που είχα ήδη στο μυαλό μου, με την τόσο δύσκολη μουσική που έχει γράψει αυτός ο άνθρωπος. Τελικά εκείνο το βράδυ το ‘‘κλειδί’’ το βρήκα! Ξεκλείδωσα τους ορίζοντές μου και την άλλη μέρα ο Μότσαρτ άρχισε να παίρνει μορφή στις πρόβες. Ενα άλλο που μας δυσκόλεψε πολύ ήταν ο χρόνος, ο οποίος δεν ήταν σύμμαχός μας αλλά παρόλα αυτά τα καταφέραμε! Ετσι κι αλλιώς αυτή είναι η δουλειά μου!».

«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΠΑΛΕΤΟΥ»

«Είναι κάτι παραπάνω από μία απλή παράσταση μπαλέτου, για τον εξής λόγο: Αναφέρεται σε μία αληθινή ιστορία με πραγματικά πρόσωπα, όπου έζησαν, δημιούργησαν και άφησαν σε όλο τον κόσμο ανεκτίμητη κληρονομιά.

Επίσης δεν έχει ξαναγίνει, ολοκληρωμένα σε μπαλέτο, η ζωή του Μότσαρτ, η οποία περνάει εικόνες από την προσωπική ζωή αυτού του μεγάλου συνθέτη της τότε εποχής, που ακόμα και σήμερα παίζεται στις όπερες παγκοσμίως»

«ΤΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ΔΕΝ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ»

«Αν κάποιος νέος, αγαπήσει πραγματικά το χορό και αν δουλέψει με το σώμα του, μπορεί να το κάνει επάγγελμα. Θα είναι λίγο δύσκολο στην αρχή, αλλά τα ταλέντα δεν χάνονται ποτέ! Λάμπουν σαν τα άστρα στον ουρανό! Δουλειά και στόχοι!».

«ΜΑΘΗΜΑ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΟΤΣΑΡΤ»

«Ο Μότσαρτ είχε ένα ταλέντο και ζούσε γι αυτό! Εγραφε για την μουσική του ιδέα, έκανε φανταστικά πράγματα! Παρατηρώντας την ζωή του Μότσαρτ θα έπαιρνα παράδειγμα το πείσμα του, την τρέλα του, την αγάπη του για τη μουσική του και μία πολύ απλή φράση ‘‘Υπηρετώ την τέχνη!’’».