Το κύκλωμα έβαλε φωτιές που δεν σβήνουν

Η ΧΩΡΑ έχει κακοπάθει από παρακρατικούς και παρασκηνιακούς μηχανισμούς διαχρονικά. Ξύνει συναφείς μνήμες η υπόθεση των διαβόητων παρακολουθήσεων, που φαίνεται ότι αποτελούν μια πραγματική ιστορία, το αστυνομικό σκέλος της οποίας παραμένει αναπάντητο. Αρχίζει να διαφαίνεται ο μηχανισμός, αλλά σκοτάδι καλύπτει τον σκοπό: Ποιος ωφελείτο και για ποιους λόγους από τις παρακολουθήσεις πολιτικών και άλλων προσώπων;

ΑΠΟ ΤΙΣ αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, κερδίζει πόντους η εκδοχή του αυτονομημένου κυκλώματος: Η υπόθεση δείχνει να προέκυψε μέσα από την επιθυμία κάποιων παραγόντων να ελέγχουν τις κινήσεις προσώπων που επικοινωνούσαν με τους αρμούς της εξουσίας. Ενδεχομένως το έκαναν για να είναι ενισχυμένοι σε πληροφόρηση, αλλά δεν προκύπτει κάποιο ιδιαίτερο όφελος που μπορούσε να έχει το πρωθυπουργικό επιτελείο και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Ο τελευταίος πιθανότατα είναι ειλικρινής, δηλώνοντας άσχετος με αυτές τις υπόγειες διεργασίες, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Μας οφείλει και το πλήρες ξεκαθάρισμα της ιστορίας.

Ο ΛΑΟΣ δεν είναι ντέτεκτιβ. Οι εικασίες αναλυτών και απλών παρατηρητών του καφενείου μπορεί να πλησιάζουν ή να αποκλίνουν της αλήθειας. Το βέβαιο είναι ότι ο δημόσιος βίος δεν μπορεί να προχωρήσει με ντόρο, σκιές και συνωμοσιολογικές πιθανολογήσεις και σενάρια, τα οποία έχουν απλώσει παχύ βούτυρο στο ψωμί της αντιπολίτευσης και των ΜΜΕ που ταυτίζονται μαζί της. Δεν φτάνει να αποφεύγουμε τον πειρασμό του βούρκου. Πρέπει και να μην υπάρχει βούρκος καν. Η έρευνα πρέπει να φθάσει στο ενδεικνυόμενο βάθος, όποιον και να χρειαστεί να πάρει ο χάρος.