Μαίρη Κάργα: «Φοβόμαστε τα εμβόλια κι όχι τα χημικά;»
«Οι πιο δυνατές στιγμές είναι οι ομαδικές, ο κοινός στόχος, το κοινό όραμα και εν τέλει το καλό αποτέλεσμα» λέει στην «Π» η Μαίρη Κάργα.
Πνεύμα ανήσυχο, υπέρμαχος της ομαδικότητας, της εποικοδομητικής συνεργασίας αλλά και του εθελοντισμού, νοιάζεται βαθιά για τον συνάνθρωπο και την πόλη της. Προϊσταμένη στην Α΄ Ορθοπαιδική του ΠΓΝΠ και μέλος του «σπιράλ», η Μαίρη Κάργα ξεδιπλώνει πτυχές της πορείας και της προσωπικότητάς της.
Εντονες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Η παιδική μου ηλικία ήταν μοιρασμένη μεταξύ της Ανω Πόλης και της Αγίας Σοφίας. Τα απογεύματα κατεβάζαμε τη σακούλα με τα παιχνίδια (κουζινικά, κούκλες και επιτραπέζια) και όταν τα μαζεύαμε όλο και κάτι έλειπε… Αγοράζαμε πασατέμπο σε χωνάκι με 2-3 δραχμές και κωκ. Στις πλατείες παίζαμε σχοινάκι, μακριά γαϊδούρα και φυσικά μπουγέλα στο τέλος της σχολικής χρονιάς με βουτιές στο σιντριβάνι.
Πότε αποφασίσατε ότι η νοσηλευτική ήταν «ο δρόμος» σας;
Στην Α’ λυκείου αποφάσισα ότι με ενδιέφεραν οι Επιστήμες Υγείας και η Νοσηλευτική. Ηταν μια καλή επιλογή λόγω της επαγγελματικής αποκατάστασης που εξασφάλιζε. Το 1990 το τμήμα της Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών λειτουργούσε μόλις 2 χρόνια και είχε λαμπρές προοπτικές αφού για πρώτη φορά η Νοσηλευτική εισήχθη στο Πανεπιστήμιο, όπως και στις ΗΠΑ, ισότιμα με τα άλλα Τμήματα Επιστημών Υγείας.
Μετά την απόκτηση του πτυχίου σας, πάντως, επιδείξατε ιδιαίτερη «ανησυχία» (μεταπτυχιακό, διδακτορικό, μετεκπαίδευση στο
εξωτερικό). Θα μας πείτε;
Oι καθηγητές μου με έπεισαν ότι η Νοσηλευτική είναι Επιστήμη και Τέχνη, μεγάλη αλήθεια, και τους ευχαριστώ από καρδιάς! Σπουδάζοντας στην Αθήνα επισκεφθήκαμε πολλά νοσοκομεία της πρωτεύουσας, πρωτόγνωρες εικόνες! Διορίστηκα αμέσως στην Αθήνα παράλληλα συνέχισα τις μεταπτυχιακές σπουδές και τη Διατριβή μου. Επέστρεψα στην Πάτρα το 1998. Το 2009 μετεκπαιδεύτηκα στο Τμήμα για την Ασφάλεια των Ασθενών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στη Γενεύη. Το 2012 μετεκπαιδεύτηκα στο Λονδίνο. Από το 2013 είμαι προϊσταμένη της Α’ Ορθοπαιδικής. Πιστεύω βαθιά ότι αν η επιστήμη δεν εφαρμοστεί στην καθημερινή κλινική πράξη και αν ο κλινικός χώρος δε δίνει στοιχεία και δεδομένα στην Επιστήμη, έχουμε αποτύχει ως επαγγελματίες νοσηλευτές.
Από το ξεκίνημά σας μέχρι σήμερα πώς θα περιγράφατε τη διαδρομή; Ποιες οι προκλήσεις, οι δυσκολίες, ποια τα εμπόδια, τα ωραία;
Εχω την τύχη αφενός να είμαι υγιής και να προέρχομαι από μια οικογένεια που πάντα στήριζε τις όποιες επιλογές μου. Επιδιώκω να λειτουργώ ομαδικά και αποδίδω τα μέγιστα όταν συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουμε τα ίδια πιστεύω. Οι πιο δυνατές στιγμές είναι οι ομαδικές, ο κοινός στόχος, το κοινό όραμα και εν τέλει το καλό αποτέλεσμα. Οσο για τα δύσκολα, η απάντησή μου είναι η γνωστή φράση «ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό».
Στιγμές που λυγίσατε υπήρξαν;
Λυγίζω μπροστά στον ανθρώπινο πόνο, βλέποντας τους ανθρώπους που αισθάνονται ότι πλησιάζει ο θάνατος ή βιώνουν την απώλεια των συγγενών και των φίλων τους. Λυγίζω μπροστά στην αδικία όπου δεν μπορώ να παρέμβω
Μεγάλο ζήτημα η άρνηση των υγειονομικών να εμβολιαστούν. Η άποψή σας;
Ο εμβολιασμός είναι μονόδρομος, ειδικά για εμάς τους επαγγελματίες υγείας. Κατανοώ όμως και τον φόβο, η διαχείριση του οποίου δε γίνεται με διοικητικές αποφάσεις αλλά με συζήτηση και διάχυση της γνώσης. Θα εκτιμούσα αφάνταστα βέβαια αν έβλεπα όλους όσοι αμφισβητούν τα εμβόλια να είχαν την ίδια στάση και για εκατοντάδες άλλες χημικές ουσίες που εισπνέουμε, τρώμε και ερχόμαστε σε επαφή καθημερινά…
Ο εθελοντισμός πώς «μιλάει» μέσα σας;
Είναι τρόπος ζωής. Τι να πρωτοθυμηθώ… την αγάπη για το περιβάλλον που μου ενέπνευσε ο Προσκοπισμός, τον σεβασμό στα Ανθρώπινα Δικαιώματα από τη Διεθνή Αμνηστία, την αγάπη στα άγονα νησιά μας και τη χαρά της προσφοράς με την Ομάδα Αιγαίου, τη γνώση για θέματα καθημερινότητας της πόλης και τη συνεργασία με άλλες συλλογικότητες όπως η ΟιΚιΠα η Κίνηση-Πρόταση κ.ά. μέσω των Πολιτών εν δράσει, τη συνεργασία για θέματα πολιτισμού και περιβάλλοντος με την Κοινοτοπία….
Με τα κοινά ασχοληθήκατε επειδή…
Πιστεύω στη δύναμη του ενεργού πολίτη, ο οποίος όταν αισθάνεται ότι αδικείται, διεκδικεί. Τα τελευταία δύο χρόνια ιδιαίτερη έμφαση και χρόνο αφιερώνω στη δημοτική παράταξη «σπιράλ» όπου επιβεβαιώνω καθημερινά ότι από τις συνεργασίες με τους συμπολίτες μόνο θετικά μπορούν να προκύψουν.
Υπάρχει, όμως, και η μουσική πλευρά της ζωής σας…
Το 1981 είχα την τύχη να ξεκινήσω μαθήματα κιθάρας στον Αττικό Ωδείο με το Βίκτωρα Νικολάου και να πάρω τις πρώτες μουσικές μου γνώσεις. Η συμμετοχή στη Χορωδία του Πανεπιστημίου Αθηνών ήταν σταθμός αφού είχα τη χαρά να γνωρίσω επαγγελματίες και ερασιτέχνες, λάτρεις της μουσικής και να έρθω σε επαφή με ακούσματα και μουσικές του κόσμου. Τα τελευταία 3 χρόνια τα μαθήματα κρουστών με τον αγαπημένο Σέργιο Βούλγαρη και η συμμετοχή μου στην Ορχήστρα Παραδοσιακής Μουσικής του Ευγένιου Βούλγαρη και την Ορχήστρα Αστικής Λαϊκής Μουσικής της Φιλαρμονικής του Σπύρου Δελέγκου προσφέρουν μοναδικές στιγμές.
Στόχοι/όνειρα;
Ονειρό μου ένας κόσμος που θα σέβεται και θα προστατεύει έμπρακτα το περιβάλλον, τη ζωή και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στόχος η πόλη μου σύντομα να μεταλλαχθεί στην Πάτρα των ονείρων μας, σύγχρονη, όμορφη όπως μας αξίζει.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
