Αννα Γαλανού: «Στα δύσκολα γίνομαι σκληρότερη κι από πέτρα»
Κάθε φορά που γράφει ιστορικό μυθιστόρημα, αφιερώνει πολύ χρόνο στην έρευνα, ώστε να αποδίδει με ακρίβεια τα ιστορικά στοιχεία. Στο νέο της βιβλίο «Στην πόλη των Λυγμών» (εκδ. Διόπτρα) μάς μεταφέρει στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία επί εικονομαχίας. Η Αννα Γαλανού μιλάει για τη δημιουργία του βιβλίου και της ηρωίδας της, για την επίδραση που είχε πάνω της η πανδημία, για τα σχέδιά της προσεχώς.
Βυζαντινή Αυτοκρατορία, εποχή αλληλοσπαραγμού μεταξύ εικονομάχων και εικονολατρών. Τι σας ώθησε στην επιλογή της συγκεκριμένης περιόδου;
Το θέμα της εικονομαχίας με απασχολούσε από παλιά και σχεδίαζα εδώ και αρκετό καιρό να γράψω ένα βιβλίο που να αναφέρεται στη συγκεκριμένη περίοδο. Νομίζω, πως η εικονομαχία, που διήρκεσε ενάμιση περίπου αιώνα, έχει υποτιμηθεί κατά κάποιο τρόπο. Οπως μου ανέφερε αναγνώστης, δεν είναι παρά μόνο μια σελίδα στην ιστορία που διδάσκεται σήμερα. Μέγα λάθος, αφού οι ολέθριες συνέπειες και τα τραγικά αποτελέσματα του εμφυλίου διχασμού ανάμεσα σε εικονόφιλους και εικονομάχους, κατάφεραν σημαντικό πλήγμα στο Βυζάντιο. Πολλά έργα τέχνης καταστράφηκαν ή πυρπολήθηκαν, εκκλησίες απογυμνώθηκαν, μοναχοί λοιδορήθηκαν, ενώ ταυτόχρονα τα μοναστήρια γέμιζαν από φανατισμένους νέους μοναχούς που αρνούνταν να στρατευτούν κι έτσι τα σύνορα έμεναν απροστάτευτα από τις συχνές επιθέσεις Βουλγάρων και Αράβων. Ο εικονόφιλος-μισθοφορικός στρατός που έφτιαξε η Ειρήνη η Αθηναία για να εδραιώσει τη θέση της, άδειασε -στην κυριολεξία- το θησαυροφυλάκιο του κράτους, ενώ η ρήξη στις σχέσεις ανάμεσα στο Πατριαρχείο και στη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία ήταν βαθιά. Το πρώτο σχίσμα Ανατολικής και Δυτικής εκκλησίας έγινε εξαιτίας της εικονομαχίας. Ενα σχίσμα που χώρισε τον Χριστιανισμό στη μέση, με οδυνηρά αποτελέσματα τα οποία ταλανίζουν ακόμα τις σχέσεις Ορθόδοξων και Καθολικών.
Είναι σαφές ότι απαιτήθηκε ιστορική έρευνα εκ μέρους σας. Υπήρξε κάτι που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση κατά τη διάρκειά της;
Πάρα πολλά. Το πλέον τραγικό ήταν η εμμονή της Ειρήνης της Αθηναίας με την εξουσία, με προκάλυμμα την εικονοφιλία. Στην ουσία οι πράξεις της παραβίαζαν όλη τη διδαχή της Χριστιανικής Πίστης και τη βασική αρχή του Χριστιανικού λόγου: Αγαπάτε αλλήλους. Η Αυγούστα Ειρήνη προσπαθώντας να κρατήσει τον θρόνο της και να παραμείνει Αυτοκράτειρα δεν δίστασε να κάνει τέρατα και σημεία, με αποκορύφωμα να διατάξει την τύφλωση του γιου της, Κωνσταντίνου ΣΤ΄, στην αίθουσα της Πορφύρας, όπου και που τον είχε γεννήσει.
Πόσο μέρος του βιβλίου σας γράφτηκε κατά την καραντίνα και πώς σας επηρέασε/επηρεάζει η όλη κατάσταση;
Μεγάλο τμήμα του βιβλίου έχει γραφτεί στην διάρκεια της καραντίνας, εννοώ από πέρυσι τον Μάρτιο. Θα γραφόταν όμως, έτσι κι αλλιώς. Θέλετε να σας πω τι με επηρέασε… ο θάνατος τόσων ανθρώπων! Μόνο αυτό. Εχασα κι εγώ ανθρώπους που γνώριζα και ειλικρινά, αυτό με ξεπέρασε. Ηταν τόσο ξαφνικό, τόσο αναπάντεχο! Με κανένα τρόπο δεν μπορώ να βάλω στη άλλη μεριά της ζυγαριάς βόλτες, σινεμά, εκδρομές, διασκέδαση, γιατί τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής.
Ο εορτασμός της 200ής επετείου της Ελληνικής Επανάστασης, σας έχει βάλει σε σκέψεις για ένα μυθιστόρημα με φόντο το ’21, ίσως;
Γενικά τα επετειακά δεν είναι το φόρτε μου, γράφω πάντα με γνώμονα τι αισθάνομαι μέσα μου. Η Επανάσταση του ’21 αδιαμφισβήτητα είναι πολύ μεγάλο γεγονός για τον Ελληνισμό. Πιστεύω πως αν αποτολμούσα να γράψω κάτι για το ’21, θα επιχειρούσα μια διαφορετική προσέγγιση των γεγονότων. Θεωρώ πως δεν είμαι έτοιμη ακόμα, χρειάζεται να μελετήσω κι άλλο τη συγκεκριμένη περίοδο.
«Υπάρχει ελπίδα ν’ αλλάξουν λίγο τα πράγματα;», ρωτά η Αλεξία τον Βαρδή, καθότι ζουν σε σκοτεινούς καιρούς. Εσείς στα ζόρικα, εν γένει, πώς αντιδράτε;
«Γίνομαι σκληρότερη κι από πέτρα», όπως λέει κι Αλεξία. Δίνω αρκετές ευκαιρίες στους ανθρώπους και άλλοθι, όμως όταν πάρω κάποιες αποφάσεις, είναι οριστικές. Δεν κοιτάζω ποτέ πίσω, ούτε μετανιώνω γι’ αυτές. Οσο κι αν πονάω ή στεναχωριέμαι, σφίγγω τα δόντια και προχωρώ. Ετσι ήμουν ανέκαθεν κι αυτό δεν αλλάζει. Είναι έτσι ο χαρακτήρας μου, εξάλλου ποτέ δεν μου άρεσε το «ήξεις-αφήξεις».
Πώς σχεδιάζετε να περάστε τον υπόλοιπο Μάιο αλλά και το καλοκαίρι; Υπάρχει ιδέα και για νέο βιβλίο μήπως;
Μόλις ολοκληρώσω τον εμβολιασμό, θα φύγω για καλοκαίρι. Εχω ανάγκη να πάρω καθαρό αέρα και να δω τον ήλιο καταπρόσωπο. Γράφω, εδώ και καιρό ένα αρκετά δύσκολο και πολυμορφικό βιβλίο, αν μπορούσα να το πω έτσι, που θέλω να ολοκληρώσω. Είναι ένα βιβλίο που νομίζω ότι θα συζητηθεί πολύ. Παράλληλα επιμελούμαι ένα παλαιότερο βιβλίο μου, του 2012, με τίτλο «Οι Τρεις Φωτιές», το οποίο θα επανακυκλοφορήσει από τη «Διόπτρα» το φθινόπωρο.
Η ηρωίδα σας η Αλεξία μεγαλώνει χωρίς πατέρα, και, συνάμα, στερούμενη τη μητρική αγάπη. Υποκύπτει αρχικά στο πεπρωμένο που διάλεξαν οι άλλοι για εκείνη, μέχρι που συναντά τον αληθινό έρωτα στο πρόσωπο του Βαρδή. Ταλαιπωρείται πολύ, όμως… Με ποια υλικά την πλάσατε;
Η Αλεξία είναι μια πριγκίπισσα, που δυστυχώς απολαμβάνει μόνο τα υλικά αγαθά που απορρέουν από τον τίτλο της. Τίποτε άλλο. Ούτε στοργή, ούτε αγάπη, ούτε καν ένα χάδι ή μια επιβράβευση. Ομως αυτή η αντιμετώπιση αντί να την καταρρακώσει, την κάνει ακόμα πιο δυνατή. Η ηρωίδα μου είναι ένα ανήσυχο πνεύμα, με ερωτήματα που ψάχνουν απαντήσεις, πανέξυπνη και ασυμβίβαστη. Διεκδικεί την αλήθεια και την πραγματική αγάπη. Για την εποχή της, κάνει πολλές υπερβάσεις και δίνει μεγάλο αγώνα, χωρίς να λογαριάζει τις συνέπειες. Λυγίζει, αλλά δεν σπάει. Ετσι την είχα πλάσει εξαρχής στο μυαλό μου και προσάρμοσα τη μυθοπλασία ακριβώς πάνω στον χαρακτήρα της.
Περιγράφετε λεπτομερώς τους τόπους -από το παλάτι με τους δαιδαλώδεις υπόγειους διαδρόμους και το μοναστήρι μέχρι τα θλιβερά καταλύματα των θεατρίνων και το Νησί του Πρίγκιπα. Στο κομμάτι «σκηνικό» για να το πούμε έτσι, πώς δουλεύετε;
Η αλήθεια είναι πως το Μέγα Παλάτιο με δυσκόλεψε αρκετά σε κάποια σημεία. Υπάρχουν ελάχιστες περιγραφικές αναφορές, όμως τις αξιοποίησα όλες, ενεργοποιώντας ταυτόχρονα και τη φαντασία μου. Νομίζω πως με βοήθησε πολύ το ότι έχω επισκεφτεί αρκετές φορές την Κωνσταντινούπολη, την έχω περπατήσει από πάνω ως κάτω για μέρες, έχω μείνει στην Πρίγκηπο, έχω δει από πολύ κοντά πάρα πολλά μνημεία, έχω περπατήσει ανάμεσα σε ερείπια, υδραγωγεία, τείχη, νεκροταφεία… ποτέ σαν τουρίστρια. Περπατώντας στα σοκάκια της Πόλης, ζούσα μαζί και το παρελθόν της, και το μεταφέρω με εικόνες «Στην Πόλη των λυγμών».
Στα τελευταία πέντε, με αυτό, βιβλία σας, το φόντο είναι ιστορικό. Τι σας γοητεύει στην ιστορία, που δυστυχώς, δεν είναι το φόρτε μας;
Η ιστορία έχει μεγάλη σημασία και αξία για μένα. Διαβάζω πολύ και μου αρέσει να χάνομαι στον χρόνο, στους αιώνες, στις εποχές, στις διαδρομές… Είμαι τυχερή, γιατί όλα μου τα ιστορικά βιβλία έχουν αγαπηθεί πάρα πολύ από τους αναγνώστες και τους ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για τα αμέτρητα μηνύματα που μου στέλνουν καθημερινά.
Συνέντευξη στην Κρίστυ Κουνινιώτη
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
