Δέκα οκτώ κανένες
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Πόσο κείμενο να βγάλεις με τόσο λίγα δεδομένα; Η ταυτότητά τους είναι άγνωστη, αλλά και γνωστή να ήταν, αυτά τα ονοματεπώνυμα δεν βοηθάνε. Η ρίζα τους χάνεται στα βάθη του χάρτη, είναι σαν κόκκοι μιας άμμου που μπαίνει καμιά φορά στα μάτια σου, αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπάρχουν μάρτυρες και οι συγγενείς θα χρειαστεί καιρό μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι υπήρξε απώλεια και ότι η απώλεια αυτή τους αφορά. Ίσως και να διάβασαν σε κάποιο ιστότοπο ότι βρέθηκαν 18 απανθρακωμένα σώματα που πιθανότατα ανήκουν- ανήκαν- σε μετανάστες που παγιδεύτηκαν στα δάση του Εβρου. Έβρος είναι ένα ποτάμι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Όταν μιλήσαμε τελευταία φορά με τον δικό μας άνθρωπο, ήξερε άραγε πού ήταν; Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να κάνεις μέρες να μιλήσεις με τον άνθρωπό σου. Μπορεί να έχει φτάσει. Μπορεί να έχει πνιγεί. Μπορεί να έχει καεί. Μπορεί τίποτα από όλα αυτά, απλά να πεινάει, να διψάει και να κρυώνει.
Πόσο κείμενο να βγάλεις; Δεκαοκτώ σοροί, άνθρωποι που θα αργήσουν να αναζητηθούν, αν αναζητηθούν. Μπορείς να αφουγκραστείς την αγωνία τους, τη σύγχυσή τους, την παγίδευσή τους καθώς βρέθηκαν αχαρτογράφητοι οι ίδιοι σε ένα δάσος χωρίς αρχή και τέλος, στην καρδιά μιας πυρκαγιάς που η αρχή και το τέλος της δεν διακρίνονταν μέσα στη ζέστη, στην κάπνα και τη φλόγα. Εικασία με λογοτεχνική αύρα: Κινήθηκαν προς την καρδιά του δάσους είτε για να κρυφτούν από τις αρχές είτε για να σωθούν από τις φλόγες, άρα κινήθηκαν από μόνοι τους προς τον ίδιο τους τον θάνατο. Το προσθέτεις και αυτό. Αλλά το κείμενο δεν μεγαλώνει, σου βγήκαν όλες και όλες δύο παχιές παράγραφοι, αλλά η σελίδα χρειάζεται άλλες τετρακόσιες λέξεις. Θα συμπληρώσεις με γενικότητες, για τους δρόμους της διαφυγής του μεγάλου ανθρώπινου κύματος. Διαφυγής: Τραγική ειρωνεία. Ολοκληρώνεις με δυναμικό τίτλο και φωτογραφία αρχείου, δεν μπορείς φυσικά να έχεις αυθεντική. Αν το καλοσκεφτείς, και ο τίτλος είναι αρχείου. Αυτές οι λυρικές, πένθιμες αναφορές είναι πλέον τετριμμένες, δράματα επί δραμάτων τόσα χρόνια, τους εξαντλήσαμε τους ποιητές και τους ευρηματικούς θανατολόγους.
Το κείμενο βγήκε: Μια υποχρέωση προς τον άνθρωπο και προς την είδηση. Ο αναγνώστης φυλλομετράει και από τα χείλη του πλαταγίζει ένα τσκ, τσκ, τσκ, τι τρομερά πράγματα γίνονται, δεκαοκτώ άνθρωποι ρε συ, μετανάστες θα μου πεις, είναι άλλη κλίμακα τραγωδίας, τι να τους κάνουμε, άνθρωποι είναι κι αυτοί, δε λέω, αλλά δεν είναι από τους δικούς μας. Η βαρύτητα του πένθους είναι συνάρτηση εγγύτητας και πολιτισμικής συνάφειας. Η Αντιγόνη οδηγήθηκε στην εκτέλεση επιλέγοντας να θεραπεύσει τη βάναυση ύβρη της εγκατάλειψης του νεκρού σώματος του αδελφού της. Οι νεκροί της Πύλου μένουν άταφοι στα έγκατα του σκυλοπνίχτη. Θα ξεβραστούν κάποια στιγμή, ο,τι έχει απομείνει από τον καθένα τους. Η μετανάστευση σε βουλιάζει σε μια ανωνυμία που σου σκεπάζει την αξία με στάχτη και σκόνη. Πόσο κείμενο να βγάλεις από δαύτα; Με το ζόρι έγιναν πρωτοσέλιδοι. Ευθύνες δεν αναζητήθηκαν. Πέφτει η θερμοκρασία σήμερα- αύριο. Απόψε παίζει ο Ολυμπιακός.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
