Γιατί όχι ο Γιάννης; Ο Γιάννης, ωραίος ως Ελληνας

Του ΒΑΣΙΛΗ ΣΚΟΥΝΤΗ

«Η Ελλάδα ποτέ δεν παθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα, καμιά, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά», αυτό δεν μαθαίναμε από μικροί;

Οντως, ξανά προς τη δόξα τραβά, αλλά, ως είθισται -και επειδή ισχύει διαχρονικά το «έξις δευτέρα φύσις», εκτός από τη δόξα τραβά επίσης και προς την κόντρα!

Μετά λοιπόν τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, τον Περικλή, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, το λάβαρο του Παλαιών Πατρών Γερμανού, τη Μαντώ Μαυρογένους, τον Γεώργιο Παπανικολάου και τη Μαρία Κάλλας, έσκασε μύτη και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στην αφίσα για την επέτειο των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821 και την έναρξη του αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία και την εγκαθίδρυση του ελληνικού κράτους.

Εκεί λοιπόν που τα ‘χαμε χύμα για πλείστα όσα (άλλα) ζητήματα, μας ήρθαν και τσουβαλάτα με τον δις MVP του ΝΒΑ και πολυτιμότερο παίκτη του πρόσφατου all Star Game…

Γιατί ο Γιάννης και όχι τόσοι και τόσοι άλλοι;

Γιατί ο Γιάννης που είναι μετανάστης, μαύρος, δεν ζει στην Ελλάδα, δεν το ένα, δεν το άλλο!

Ολα αυτά στο τέλος της ημέρας με παραπέμπουν στους καυγάδες περί όνου σκιάς!

Δεν το έψαξα περαιτέρω, αλλά φαντάζομαι πως ο βασικότερος λόγος και το συγκριτικό πλεονέκτημα στην επιλογή του Γιάννη έχει να κάνει με το γεγονός ότι η αφεντομουτσουνάρα του είναι γνωστή και διάσημη απανταχού του πλανήτη.

Επελέγη λοιπόν ένα πρόσωπο που αυτή τη στιγμή αποτελεί την εικόνα της Ελλάδας στα πέρατα του κόσμου και συνάμα διαφημίζει την πατρίδα του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Συν τοις άλλοις, εκτός από κοινώς αποδεκτός, ο Αντετοκούνμπο είναι επίσης ένας πολύ ταλαντούχος αθλητής, ένας χαρισματικός μπασκετμπολίστας και ένας πολύ σεμνός, σεβαστικός, συμπαθής και πολύ πιο κατασταλαγμένος απ’ όσο θα μαρτυρούσε η ηλικία του, άνθρωπος.

Ο Γιάννης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, φοράει με υπερηφάνεια τη φανέλα της Εθνικής ομάδας της πατρίδας του, είναι και δηλώνει Έλληνας…

Συνάμα -και για να παραποιήσω κατά τι τον στίχο του ποιήματος του Νίκου Εγγονόπουλου-είναι ωραίος (όχι σαν, ούτε καν ως) Ελληνας!

Είτε Γιάννης, είτε Γιάνναρος, είτε Γιαννάκης (όπως προτιμά ο ίδιος να τον αποκαλούν) είναι μια clean cut φυσιογνωμία που ξεπέρασε εδώ και οκτώ χρόνια τα στενά όρια της Ελλάδας και από τα Σεπόλια και τον Φιλαθλητικό Ζωγράφου εκτοξεύθηκε στο ΝΒΑ και στον παγκόσμιο αθλητικό γαλαξία.

Εγώ δεν είμαι αντικειμενικός, διότι, ως γνωστόν, ανήκω στην μπασκετική και εν γένει στην αθλητική «μασονία»…

Δεν ξέρω λοιπόν εάν θα έπρεπε να χωρέσουν σε αυτό το κάδρο της ελληνικής ιστορίας ο Κόροιβος, ο Σπύρος Λούης, ο Νίκος Γκάλης, ο Πύρρος Δήμας, ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ή όποιος άλλος έρχεται στο μυαλό του καθενός μας, αλλά δεν βρίσκω κιόλας λόγους να διαφωνήσω με την παρουσία του Γιάννη.

Όλα τα υπόλοιπα θαρρώ πως είναι για λαϊκή κατανάλωση και για να βρούμε άλλη μια ευκαιρία να τσακωνόμαστε μεταξύ μας…