Η πατρινή Βάνα Αϊβαλιώτη έτρεξε στον μαραθώνιο του Περλ Χάρμπορ στη Χαβάη!

Συνδυάζοντας τα χόμπι της πριν από λίγες μέρες, «πέταξε» για τη Χαβάη και συμμετείχε στον μαραθώνιο που κάθε χρόνο διοργανώνεται στη μνήμη των θυμάτων του Περλ Χάρμπορ.

Αϊβαλιώτη

Μπορεί άλλοι να έχουν ονειρευτεί ένα ταξίδι στις μαγευτικές παραλίες της Χαβάης καλοκαιρινούς μήνες, ωστόσο άλλοι θέλουν να συνδυάσουν αυτό τον εξωτικό προορισμό με έναν ξεχωριστό λόγο. Οπως για παράδειγμα η πατρινή Βανα Αϊβαλιώτη, η οποία μπορεί να είναι φοροτεχνικός, όμως το χόμπι της είναι να τρέχει σε μαραθώνιους και να ταξιδεύει.

Συνδυάζοντας τα χόμπι της πριν από λίγες μέρες, «πέταξε» για τη Χαβάη και συμμετείχε στον μαραθώνιο που κάθε χρόνο διοργανώνεται στη μνήμη των θυμάτων του Περλ Χάρμπορ.

Η Βάνα Αϊβαλιώτη μίλησε στην «Π» και περιέγραψε τις συνθήκες που συνάντησε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού: «Γυρίσαμε τη Γη τούμπα για να αποφασίσουμε και έτσι όπως ήταν το πάνω κάτω, ο χάρτης έδειξε Χαβάη. Ο αγώνας δρόμου στη μνήμη των θυμάτων του Περλ Χαρμπορ ήταν απίθανη ιδέα», μάς είπε η Αϊβαλιώτη και πρόσθεσε: «Προσγειωθήκαμε στη ζεστή Χονολουλού με 26 βαθμούς θερμοκρασία και 88% υγρασία. Στο νησί O’ahu που βρίσκεται το ιστορικό λιμάνι, οι διοργανωτές είχαν ξεκινήσει τα υπαίθρια πάρτι και συναυλίες. Η διαδρομή είχε χαραχτεί να γίνει μέσα στην ίδια την πόλη, στις φαρδιές λεωφόρους, στα καταπράσινα πάρκα, στις ηλιόλουστες παραλίες. Οι διοργανωτές είχαν ενημερώσει με πινακίδες μέρες πριν για την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Ειχαμε φτάσει στο νησί 6 μέρες νωρίτερα και επισκεφτήκαμε ακόμα ένα νησί, το Kauai. Τα τοπία μαγευτικά, πράσινα βουνά, παράξενα πουλιά, ηφαιστειακοί λόφοι, μεγάλα δέντρα, ανανιές, μπανανιές, κακαόδεντρα».

Η πατρινή δρομέας αναφέρθηκε και στη μέρα του αγώνα: «Πέρασαν οι μέρες και έφτασε η 10η Δεκέμβρη. Επιλέξαμε αυτήν τη φορά να τρέξουμε έναν αγώνα 10 χιλιομέτρων μόνο, μιας και πριν μόλις έναν μήνα είχαμε τρέξει τον δικό μας μαραθώνιο της Αθήνας τον “κλασικό”. Συνδρομέας μου ήταν η κόρη μου. Με την ίδια λαχτάρα και ανυπομονησία ξυπνήσαμε στις 3:30 το πρωί για να προετοιμαστούμε. Δένοντας τα παπούτσια μας γελούσαμε, λέγοντας πως στην Ελλάδα η ώρα ήταν 3:30 το μεσημέρι της Κυριακής και οι φίλοι μας θα ήταν ήδη στο μεσημεριανό τραπέζι. Πήραμε τη θέση μας στο μπλοκ της εκκίνησης. Δίπλα μας δρομείς από όλα τα μέρη του κόσμου. Γνωρίσαμε τον Juan τον Κορεάτη που έτρεχε για δεύτερη φορά τη διαδρομή. Τρέξαμε έναν όμορφο αγώνα από το μέσο της πόλης στην παραλία Wakiki, στον ζωολογικό κήπο της πόλης, στον κρατήρα Diamond Head, και διάφορες παραλίες, πριν τελειώσει στο πάρκο Kapiolani. Η αλήθεια είναι πως ο καιρός μάς έκανε το χατίρι και κράτησε την υγρασία στο βολικό 71%, οπότε οι ανάσες μας έφτασαν για να τερματίσουμε στον αξιοπρεπή χρόνο 1ώρας και 7 λεπτών. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη, αφού ήμασταν οι μοναδικοί Ελληνες που συμμετείχαμε στον μοναδικό αυτόν αγώνα».

Η εμπειρία ήταν ξεχωριστή, όπως είπε η Βανα Αϊβαλιώτη, η οποία υπογράμμισε: «Η εμπειρία μας, από το ιδιαίτερο αυτό σύμπλεγμα των νησιών στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού ήταν συγκινητική. Η ελληνική σημαία που ανοίξαμε όταν παραλάβαμε τις συμμετοχές, απέσπασε ατελείωτα χειροκροτήματα. Και στα δύο νησιά που επισκεφτήκαμε οι άνθρωποι ήταν φιλικοί, ήσυχοι, χαρούμενοι. Ενιωσα σαν να είχα επισκεφτεί τους αγαπημένους μου Φούρνους με την καλοσύνη και την ηρεμία που τους χαρακτηρίζουν» .