Η Ζωή μου γελά ευτυχισμένα
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Ο αρχηγός, κάθε αρχηγός, φιλοδοξεί να διορθώσει τη χώρα και πιστεύει ότι μπορεί, ανεξάρτητα αν η χώρα διαφωνεί. Συμβαίνει συχνά η χώρα να μη ξέρει το καλό της. Εκτός αν ψηφίζει σωστά, αλλά για να γίνει αυτό θέλει πολύ ζόρι. Ο αρχηγός- του δίνει το δικαίωμα ο νόμος- μπορεί να παρέμβει ώστε να αποτρέψει τις ζημιές που γεννά η λαϊκή βούληση. Το είδαμε αυτό με το δημοψήφισμα του 2015. Το βλέπουμε τώρα και με την κατάρτιση των ψηφοδελτίων για τη δεύτερη αναμέτρηση για τη Βουλή, όπου στερούμαστε τη δυνατότητα της σταυροδοσίας.
Τον σταυρό τώρα τον βάζει ο αρχηγός, που φτιάχνει το ψηφοδέλτιο. Και δεν διστάζει να διορθώσει την ανορθογραφία της λαϊκής ετυμηγορίας. Δεν ήξερε ο λαός, δεν ρώταγε. Σε κάποιες περιπτώσεις, εξέλεξε λάθος άτομα, διαφορετικά τέλος πάντων από αυτά που θέλει ο αρχηγός μαζί του στο κοινοβούλιο. Μια και δυο λοιπόν ο αρχηγός αποσύρει από τις πρώτες θέσεις τους υποψήφιους που ψηφίστηκαν από τον κόσμο ώστε να βάλει στις εκλόγιμες θέσεις τους εκλεκτούς. Με το δικό του κριτήριο: μπορεί να είναι πιο έμπιστοι, καταλληλότεροι, πιο «πολιτικοί», πιο έξυπνοι, πιο σθεναροί. Και μένει ο επιτυχών της πρώτης αναμέτρησης να νιώθει εξαπατημένος και βλαξ. Χίλιες φορές να μην είχε εκλεγεί ποτέ, παρά να τον τζάζει η ηγεσία ως φαιδρή, ανεπαρκή, χαμηλής στάθμης και αναστήματος περίπτωση. Αλλά αυτά έχει η πολιτική. Δεν έχει μόνο αυτά. Αλλά κυρίως αυτά έχει.
Υποψήφιος βουλευτής «μικρού κόμματος». Η προοπτική της εξακομματικής, επτακομματικής Βουλής δίνει ελπίδα έδρας ενίοτε αναπάντεχης. Εχει συμβεί σε πολλούς. Περνούσαν έξω από ένα κόμμα, μπαίνουν μέσα, παίζουν μερικά νούμερα, γίνεται η κλήρωση, τσουπ, βουλευτής. Και το φαινόμενο παρακινεί κι άλλους. Το σλόγκαν Κι Αν Σου Κάτσει, αιωρείται σαν σύννεφο γεμάτο ενέργεια και ελπίδα πάνω από τα ψηφοδέλτια. Είναι βεβαίως και η συστράτευση γύρω από κοινές ιδέες, αξίες, προγράμματα. Αλλά είναι και η έδρα. Πού την πας την έδρα; Οι συνδυασμοί γεμίζουν από ρομαντικούς, ιδεολόγους, τυχοδιώκτες, κυνηγούς της ευκαιρίας, ματαιόδοξους που μια ζωή κοιμούνταν με το φράκο για να ονειρευτούν ορκωμοσίες και αγορεύσεις, τοκ σόου και καμάρωμα. Η μπίλια γυρίζει, το κοινό ψηφίζει, και όλο και κάποιος Τρεχαγύρευες θα βρεθεί να ομνύει στο όνομα της αγίας και αδιαιρέτου.
Στα μικρά κόμματα, ο αρχηγός δεν τρέφει αυταπάτες. Ξέρει ποιους μάζεψε διότι ξέρει με ποιους μηχανισμούς και διαδικασίες συμπληρώθηκαν οι συνδυασμοί. Μεταξύ ιδεαλιστών, ειλικρίνεια. Ο αρχηγός θα ασκήσει τα δικαιώματά του, οι αποκλεισμένοι θα ασκήσουν το δικαίωμα στο σκουσμάρι, στο γινάτι, στη δημόσια εκδίκηση, στο κάκιωμα, στο κατσίκωμα. Θα περάσει η 25η και όλα θα ξεχαστούν. Η Βουλή θα γεμίσει από χαρούμενους πρωτοετείς και ψημένες παλιοσειρές. Και θα ορκιστούν όλοι μαζί στο όνομα της ομοουσίου. Αρκετοί από τους βουλευτές των μικρών θα μετακινηθούν στα μεγαλύτερα κόμματα. Πάντα θα υπάρξει μια δικαιολογία, πάντα θα υπάρξει μια αφορμή. Αφορμή είναι μια κατάσταση που θα την αξιοποιήσεις εάν έχεις αιτία ή θα την επινοήσεις εάν έχεις την αιτία αλλά δεν σου προκύπτει η ρημάδα η αφορμή. Αλλά αυτά έχει η πολιτική. Δεν έχει μόνο αυτά. Αλλά κυρίως αυτά έχει. Και κυρίως αυτούς έχει.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
