Λέγε. Πού κρύωσες;

Κωνσταντίνος Μάγνης

Oταν κάποιος εκτεθεί σε έναν ιό ή μικρόβιο, έχει να αντιμετωπίσει τέσσερις δυσάρεστες καταστάσεις. 1. Τα συμπτώματα. 2. Την προσωπική, οικογενειακή, επαγγελματική αναστάτωση που προκαλεί η παροδική του εξουδετέρωση, είτε είναι πραγματική, είτε είναι κατά φαντασία (θέλω να λείπω, γιατί αν δεν λείπω, δεν είμαι απαραίτητος). 3. Την επιτίμηση που εξαπολύει το προσωπικό περιβάλλον: Εμ βέβαια, γυρεύοντας πήγαινες. 4. Την εξοντωτική ερώτηση: Πού κρύωσες; Πού το κόλλησες;

Είναι αρκετά εκνευριστικό, όταν έχεις να αναμετρηθείς, ας πούμε, με μια καταρροή που δεν σε αφήνει ούτε να διαβάσεις εφημερίδα ή έναν πονόλαιμο που καθιστά την κατάποση τιμωρία, να τελείς υπό κατηγορία για υποτιθέμενες αμέλειες, για έκθεση σε ρεύματα, για ελαφριά ντυσίματα, για υποτίμηση καταστάσεων, για κυκλοφορία στη βροχή, για απερίσκεπτο θαλασσινό μπάνιο, για υπερβολικό ξενύχτι, για υπερβολική δουλειά σε βάρος του ύπνου, και για όλα αυτά μαζί.

Και συνήθως ισχύουν όλα αυτά μαζί. Αλλά ο ασθενής από γρίππες και κρυώματα είναι η μόνη περίπτωση εγκληματία που δεν έχει βλάψει κανέναν πέραν του εαυτού του- εν τάξει: και όσους του βράζουν την κοτόσουπα- αλλά κατηγορείται με σθένος, και μάλιστα κατηγορείται ενώ ήδη τιμωρείται για το αδίκημα, με πόνους στα οστά, κομμάρες, ναυάγιο ευχάριστων προγραμματισμών.

Εμ τραβιέσαι, εμ ψέλνεσαι. Αλλά βέβαια, η έκθεση σε μια ίωση καθιστά τον οργανισμό ευάλωτο στην κρίση του περίγυρου. Ερχεται ως νομιμοποιητής συλλήβδην των ενστάσεων και μιας υποδόρειας ηθικολογίας ερεθίζει τη φιλοκατήγορή διάθεσή μας για τον τρόπο ζωής του άλλου, ο οποίος άλλοτε είναι ζήτημα χαρακτήρα, άλλοτε είναι καρπός της αντίληψής μας για τη ζωή, αλλά βέβαια η αντίληψή μας για τη ζωή επηρεάζεται καίρια από τον χαρακτήρα μας, ο οποίος ενδεχομένως καθορίζει και τη γενικότερη πολιτική μας στάση. Να που το φτάρνισμα είναι βαθύτατα πολιτικό.

Πράγματι, στο ερώτημα πού τσίμπησες τον ιό, η απάντηση είναι, τρέχα γύρευε, σίγουρα πάντως μέσα από τη συνεχή κινητικότητα στην οποία σε υποχρεώνουν οι ρόλοι, οι ευθύνες, η καθημερινότητα αλλά και η φυσική ιδιότητα «άνθρωπος». Ναι, έχετε δίκιο. Μπορούμε να προστατευόμαστε. Κάποιος πολύ σχολαστικός στο ντύσιμο, στην υγιεινή, τη φροντίδα, τη διαχείριση των δυνάμεών του, την έκθεσή του σε θερμοκρασίες και σε πιθανούς λοιμογόνους κινδύνους, είναι πολύ πιθανό να αποφύγει ιογενή ατυχήματα, αλλά εάν σύμπασα η ανθρωπότητα λειτουργούσε ανάλογα, η παραγωγικότητα θα ήταν πετσοκομμένη, οι ωσμώσεις ισχνές, η ιστορία θα υφίστατο επιβραδύνσεις και υπογεννητικότητα από πλευράς επιτευγμάτων και φαινομένων.

Η θεωρία ότι δεν είσαι τόσο σημαντικός όσο νομίζεις, έτσι που θα πληγεί η ΝΑ Μεσόγειος αν δεν πάς στο γραφείο με δέκατα, είναι ασφαλώς ορθή, αλλά υπό τον όρο ότι δεν είναι επίσης τόσο σημαντική η δουλειά σου και η ίδια η ΝΑ Μεσόγειος. Αλλωστε αντιστρέφεται. Αν η δουλειά μου, οι δραστηριότητές μου, οι τάσεις μου δεν είναι σημαντικές όσο νομίζω, δεν είμαι και εγώ σημαντικός όσο νομίζω, συνεπώς ας κρυώσω,ας χτικιάσω, ας ρέψω, ας απισχνωθώ, άλλωστε αξίζει τον κόπο η κοτόσουπα και το επτάρι μπράντι.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News