Ο Αναγνωστάκης εκ βαθέων στον Λογαρά: Η τελευταία ραδιοφωνική συνέντευξη του μεγάλου ποιητή

Τι είχε πει τον Απρίλιο του 1979 από την Πάτρα στην τελευταία ραδιοφωνική του συνέντευξη.

Αναγνωστάκης Ο Μ. Αναγνωστάκης ανάμεσα στον Κ. Λογαρά και την πατρινή κοινή τους φίλη Παυλίνα Βοσινάκη, μετά τη συνέντευξη

Με ένα σημαντικό ντοκουμέντο -έντυπο και ηχητικό (σε σιντί)- που συνδέεται με την Πάτρα κυκλοφορεί το περιοδικό «Εντευκτήριο»  (τ. 125) της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για την τελευταία ραδιοφωνική συνέντευξη στον Φάρο 9,85, που έδωσε ο μεγάλος ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης στον πατρινό συγγραφέα Κώστα Λογαρά, Απρίλιο 1979, όταν είχε έρθει στην Πάτρα για να παρουσιάσει τη σειρά «Η πεζογραφική μας παράδοση», σε επιμέλεια του ίδιου (εκδ. Νεφέλη). Ηταν λίγες ημέρες προτού αλλοιωθεί η φωνή του εξαιτίας του εγκεφαλικού που υπέστη.

«Δεν δέχομαι τη λυρική πεζογραφία. Μου φαίνεται πολύ γλυκερή […] είχε πει για τη σχέση πεζογραφίας-ποίησης. «Οταν περνάν τα χρόνια, αρχίζει ο άνθρωπος μέσα του και ρυτιδώνει […] Θέλει να εκφραστεί με άλλον τρόπο, πιο συγκεκριμένο, πιο προσγειωμένο. Και τότε ή θα σιωπήσει ή θα στραφεί σε άλλες μορφές τέχνης» η εξήγησή του για την επιλογή του να σιωπήσει ποιητικά. «Αρνούμαι τον όρο ”στρατευμένη τέχνη”» είχε δηλώσει, όπως και «για μένα, φασιστικό είναι ένα πράγμα μονάχα: το να ταπεινώνεις τον άλλον». Πίστευε δε ότι ένας καλλιεργημένος άνθρωπος «δεν είναι οπωσδήποτε ανώτερος από έναν λαϊκό άνθρωπο, ο οποίος έχει μια φυσική έμφυτη καλλιέργεια».

Οι παραπάνω είναι κάποιες μόνο φράσεις του Αναγνωστάκη από εκείνη την εκ βαθέων συνομιλία, την εμπειρία της οποίας περιέγραψε ο Κ. Λογαράς στην «Π: «Είναι ”δωρεά” να συνομιλεί κανείς με τον Μανόλη Αναγνωστάκη, έναν ποιητή τέτοιου μεγέθους. Η βαθιά, ουσιαστική κουβέντα μαζί του σε οδηγεί πιο κοντά στον πυρήνα του ποιητικού του σύμπαντος».

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε ιατρική. Αδελφή του ήταν η θεατρική συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη.

Το 1986 του απονεμήθηκε το Α΄ Βραβείο ποίησης για το έργο του «Τα Ποιήματα 1941-1971» και το 2002 το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας από τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία, ενώ το 1997 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.