Οι «Τσάμπα θάνατοι» και ο φόβοςτου γιατρού
ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΗ την ραγδαία πρόοδο της βιοϊατρικής τεχνολογίας, είναι θλιβερό το φαινόμενο να χάνονται ζωές που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί με στοιχειώδη προληπτική εξέταση, η οποία πλέον να ασκείται συστηματοποιημένα, με άνεση και με ασήμαντο κόστος για τις περισσότερες δυνητικές παθήσεις.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ αυτό συμβαίνει στη χώρα μας, κυρίως λόγω αμέλειας, άγνοιας αλλά και φοβίας απέναντι στις νόσους. Ζούμε ακόμα με την κουλτούρα που βαπτίζει «επάρατες» τις ασθένειες και διαχειρίζεται τους ασθενείς οικτίροντάς τους παρά στηρίζοντας τις προσπάθειές τους.
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ αντεπιτίθεται οργανωμένα στο πεδίο του μαστού. Ο δείκτης ευαισθητοποίησης και εξοικείωσης έχει ανέβει σημαντικά στη χώρα μας, αλλά είμαστε ακόμα πίσω. Το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για τα υπόλοιπα πεδία. Δυσκολευόμαστε να επισκεφθούμε γιατρό και εργαστήριο, τρέμουμε στην ιδέα ότι θα πρέπει να βάλουμε την ιατρική αγωγή στη ζωή μας, ακόμα και με την εκδοχή της άσκησης και της ορθολογικής διατροφής.
ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξουν για να μη θρηνούμε νέους ανθρώπους, αλλά και για να μην επιβαρύνουμε το σύστημα περίθαλψης και ασφάλισης. Φωνάζουμε για ελλείποντες γιατρούς και νοσηλευτές -και καλά κάνουμε- αλλά δεν δίνουμε το ίδιο βάρος στο ερώτημα πόσους λιγότερους ασθενείς θα είχαμε εάν η πρόληψη είχε μεγαλύτερη θέση στη ζωή μας.
ΝΑ ΕΝΑΣ τομέας με τον οποίο οφείλουμε να ασχοληθούμε με μεγαλύτερη ζέση αλλά και με μεγαλύτερη τόλμη και αποφασιστικότητα. Η πρόληψη είναι αναγκαία. Πώς μπορούμε να την κάνουμε αυτονόητη και οιονεί -ή μήπως κυριολεκτικώς- υποχρεωτική;
ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, είναι εξωφρενικό να μη φοβόμαστε το τσιγάρο, αλλά να φοβόμαστε τον γιατρό.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
